Στον εχθρό μου.

Πέρυσι τέτοιο καιρό σε γνώριζα .. Ήρθες ύπουλα ...σιγα - σιγά σαν τους κλέφτες... Έβαλες τα δυνατά σου να μην σε πάρω χαμπάρι για να κλεψεις οσο περισσότερα μπορούσες.. Είχες σκοπό να με βασανισεις και αργά και σταθερά να με κερδίσεις... Με έβαλες να βγάζω από πανω μου σιγα σιγα σάρκα .. Να γδυνομαι μπροστά σου .. Μπροστά στον βιαστή μου ... Έμεινα γυμνή χωρίς μαλλιά άχρωμη με κομμένα γόνατα .. Έμεινα φάντασμα... Απορούσαν αν υπάρχω ... Γέλαγες ειρωνικά και περίμενες πως και πως να αρπάξεις κ άλλο ... Σε κοίταξα κατάματα... Εχω να σου πω πως το υποχειριο εισαι εσυ!!!! Οχι εγώ... Εισαι υπάλληλος των καταστάσεων που εγω δημιούργησα σου επιτρέπεται από πάνω ... Μην πλανάσαι... Ήρθες απλα για να με διδάξεις... Εισαι πιόνι για να σώσω την ψυχή μου .... Άραξε λοιπόν στην γωνίτσα σου και μην την ακούς πολύ γιατί όσα και να κάνεις εγω τον θάνατο δεν τον φοβάμαι ... Φοβάμαι μην πληγώσω αυτούς που με αγαπούν ... Δεν θα σου χαριστώ όπως και δεν σου χαρίστηκα..... Εxω βλέπεις καλές παρέες που δεν μασάς μία μπροστά τους... Τη σάρκα μου την έκλεψες την ψυχή μου δεν θα τη πάρεις ποτέ ... Τ´ακους ποτέ !!!! Δεν θα με σαπίσεις... Θα με κάνεις να λάμψω στο τέλος ... Γιατί απλά ... Εισαι ένας ασήμαντος υπηρέτης ...  Δεν θα σου κάνω το χατήρι ... Θα γίνομαι καλύτερη και ανθεκτικότερη ... Στο μηδέν είδα πως ήταν .... 

Ενα μίζερο post ...

Δεν έχω μάθει έτσι .... Μου έμαθαν να μην λέω ψέματα... Δεν ειμαι εντάξει απέναντι σ εμένα ... Νιώθω πως υποκρίνομαι . Δεν μπορω να ηρεμήσω αυτή τη στιγμή που βρίσκομαι κατω απ το ζεστό μου πάπλωμα. Η φτώχεια γύρω μου βαράει κόκκινα ... Και οχι μόνο γύρω μου απλα ο καρκίνος μου έμαθε να ειμαι ευγνώμων απλα με το να βγάζω την μερα ζωντανή . Ειμαι άπραγη σπίτι ... Άνεργη. Όπως οι περισσότεροι ... Λυπάμαι για αυτο το πόστ αλλα θα ειναι μιζερο. Δεν μπορω να κάνω θετικές δηλώσεις .... Νιώθω πως γίνονται μπροστά μου φόνοι κ εγω δεν μπορω να κάνω τίποτα ... Και μάρτυρας που ειμαι δεν γίνεται ποτέ δίκη για να υπερασπιστώ το θύμα ... Φεύγουν πολλοί ... Άλλοι βίαια ... Άλλοι κατ' επιλογήν ... Άλλοι βασανιστικά από καρκίνο αφήνοντας πίσω συγγενείς που από τον πόνο του αποχωρισμού ειναι ζωντανοί νεκροί .. Πως να χαρώ και για ποιο λόγο ; Ειμαι ευγνώμων το εχω ξαναπεί για την έκβαση της υγείας μου ... Ο νους μου δεν. Μπορεί να συλλάβει πως εγω και αυτοί που ειναι υπαίτιοι για ολα αυτά ανήκουμε στην ίδια ράτσα ... Με οδηγεί στην τρέλα και θέλω να γδάρω την ίδια μου την σάρκα ... Αηδιάζω ... Η χώρα που είχε την τιμή να επονομάζει δικά της παιδιά τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη ... Έχει γίνει μπουρδελο χειρότερο κ από αυτά του μεσαίωνα ... Η σύφιλη στις ψυχές έχει γίνει μάστιγα ... Δεν μας κανει εντύπωση τίποτα πια και είμαστε όλοι νάρκωμενοι... Χάνουμε τις αξίες μας επειδή έτσι γίνεται δίπλα μας ... Άρα έχουμε δικαιολογία. Κατηγορούμε κατακρίνουμε και σκοτώνουμε πρώτα εμείς τον διπλανό μας με την αδιαφορία μας ... Και ακόμα έχουμε αλαζονεία !!! Αυτήν την αλαζονεία που μας τρώει σαν σαράκι .. Διψάμε να νιώσουμε ανώτεροι πιο ισχυροί και να εθελοτυφλούμε στην φθαρτή μας φύση .... Δεν μπορω να κλείσω τα ματιά σ αυτήν την παρακμή  οι χαρές μου πλέον ειναι μισές ... Ο κόσμος γύρω μου εδώ και καιρο χάνει σιγα σιγα το χρώμα του και γίνεται ασπρόμαυρος με πράσινους υποτόνους ... Το πράσινο της βλέννας...  Μα τι κάνω τόσην ώρα ! Πρέπει να σώσω το τομάρι μου ... Σκασε Αδελαίς ... Σκέψου θετικά ... Την γλίτωσα !!!  Δεν ψόφησα από καρκίνο ολα ειναι τελεια ! Ολα πανε καλα ! Θετικές δηλώσεις γρήγορα !!! Πατά το κουμπί ... Γίνε ρομπότ για να επιβιώσεις μην κοιτάς γύρω σου ... Ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ... Ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ...