Πέρασαν 3 χρόνια... Πλησιάζουν εξετάσεις ο καιρός ειναι φίλος μου... Η εχθρός μου..; Ο χρόνος ειναι φίλος για οσους άφησαν πίσω την νόσο κ εχθρός για οσους παλεύουν ακομα.
Ξεχνιέμαι κ επαναπαυόμαι , θυμώνω με την ρουτίνα , απογοητεύομαι ακομα απ τους ανθρώπους , ενα παλιό μου κομματι ξύπνησε παλι. Κλείνομαι ξανα σ εμένα και θυμώνω ... Θυμώνω με τους ανθρώπους ... Μετά απλά δέχομαι πως η ζωή τα εχει όλα κ για αυτό ειναι όμορφη . Βλέπω ακομα ελπίδα και φως εκει που οι άλλοι δεν βλέπουν .
Αγάπησα με τον καιρο περισσότερο το σώμα μου ,ειδα τελικά ομορφια στις ατέλειες , δεν θελω να με αλλάξω ,
Μαλάκωσα με τα λάθη μου και με τα λάθη των άλλων ... Παω παρακάτω αμέσως ! Τι λυτρωτικό ! Ποσο ελεύθερη νιώθω !
Ισως γιατί το μοναδικό πράγμα που βλέπω σαν απειλή ειναι η αρρώστια ουτε καν ο θάνατος . Παντα αυτο θα με τρομάζει σαν εκνευριστικός κρότος στον υπνο μου ...
Κ ηθελα να κανω ευχή... Να μην ξαναρρωστησω ποτε ! Να γίνουν καλα οι φιλες μου... Να γίνουν καλά ολοι! Να μην ξανα πονέσει κανεις! Να μην νόσουν οι ψυχές μας .... Να μην κλάψουν ξανα ματια απο λύπες μονο απο χαρές !
Να μην φέρονται αλλο σκάρτα οι άνθρωποι απο εγωισμό ... Να νιώθουμε ολοι ένα...
Αστέρια δεν έπεσαν ... Μονο βροχή που δεν ξεπλένει τιποτα ...
Φτιάχνει λάσπη που τα λερώνει ολα...
Κ εγω πρεπει να αντέξω .
Η πραγματικότητα ειναι αλλη ... Φτιάχνω οχυρό απο ατσάλι και προχωράω..
