Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου

Περασαν αισίως 3 χρόνια ... Απ την ημέρα που πήγα τρομαγμένη στον Άγιο Σαββα για να μου κάνουν την λάθος διάγνωση πως εχω μετάσταση στο ήπαρ ...

Για 4 μήνες ζούσα με την διαλυμένη ψυχολογία ενός ετοιμοθανατου γιατι ο όγκος ηταν αρκετά μεγάλος (ειναι ακομα απλα ειναι καλοηθης ) 

Ολα αυτα τα γράφω οχι για να σκεφτεί καποιος τι περνάει ένας καρκινοπαθής αλλα για να συνειδητοποιήσουμε πως όντως υπάρχει οσο απίστευτο κ αν ακούγεται ιαση ! 

Ναι ιαση κυρίως ψυχής ... Κάθαρση , ξεκαθάρισμα απο λάθος καταστάσεις κ ανθρώπους , επαναπροσδιορισμός καταστάσεων και πραγμάτων .

Ειμαι υπερβολικά ευλογημένη απ οσο πιστευω οτι αξίζω .

Αυτη την περιοδο η ζωη μου μου δίνει τοσο μεγάλες χαρές που τρομάζω γιατι δεν εχω μάθει ετσι .

Είχα μάθει αλλιώς για πολλα χρονια ... Κ ωρες ωρες φοβάμαι πολύ .

Όσα  χρονια κ αν περασουν ο καρκινος θα με τρομάζει οχι μήπως πεθάνω , οχι μήπως πονεσω αλλα για τον ίδιο λογο που με τρομάζε παντα . Μην στενοχώρησω αγαπημένους ανθρώπους , μην τους στερηθώ ...

Εγω να καταλήξω πως όσα κ να συμβαίνουν γύρω μας , η ζωη παντα εχει να μας δωσει πραγματα .

Ακομα και στο απόλυτο μαυρο παντα πρεπει να κρατάμε μια μικρή φλογιτσα ..

Πολλές φορές πίστεψα πως ηρθε το τέλος .

Κ ομως ειμαι ακομα εδω ζωντανη , με αντοχές .. Δουλειά που με γεμίζει ... Εναν ανθρωπο διπλα μου που πιστεύει σ εμένα .. 

Ναι ο καρκίνος ειναι χαλια .. Θεωρώ πως ειναι κατι που εχει ερθει απευθείας απ τη κόλαση ... 

Αλλα μπορούμε να τον στείλουμε απο εκει που ηρθε !

Σ ευχαριστω Θεέ μου για όλες τις ευλογίες που μου στέλνεις καθημερινά κ ειμαι ακομα ζωντανη .

Μην χάνετε ποτε μα ποτεεεεεεε την πίστη σας.. 

Για ν´αντεχεις...

Πρέπει να δέχεσαι το τίποτα , να συμφιλιωνεσαι με το σκοτάδι... Σ ενα άδειο δωμάτιο. 

Να νιώθεις ζωντανός απ τον πόνο.

Να τον κανεις χάδι ...

Να κλαίς σιωπηλά σαν ν αναπνέεις..

Να γελάς τοσο πειστικά που να νομίζεις πως ο χρόνος σου παίζει παιχνίδια.

Για ν αντεχεις πρεπει να μην περιμένεις τίποτα.

Η μοναξιά να ειναι κατι πολύτιμο .

Πόσα μπορείς ν´αντεξεις; 

Για πόσο ακόμα ;

Πεφταστέρια

Σήμερα κάπου διάβασα πως θα είχαμε βροχή από πεφταστέρια ... Είχα εντονη ανάγκη να κάνω πολλές ευχές... Περίμενα αλλα τελικά ο ουρανός μου έδωσε σύννεφα και ψιλή βροχούλα ... 

Πέρασαν 3 χρόνια... Πλησιάζουν εξετάσεις ο καιρός ειναι φίλος μου... Η εχθρός μου..; Ο χρόνος ειναι φίλος για οσους άφησαν πίσω την νόσο κ εχθρός για οσους παλεύουν ακομα. 

Ξεχνιέμαι κ επαναπαυόμαι , θυμώνω με την ρουτίνα , απογοητεύομαι ακομα απ τους ανθρώπους , ενα παλιό μου κομματι ξύπνησε παλι. Κλείνομαι ξανα σ εμένα και θυμώνω ... Θυμώνω με τους ανθρώπους ... Μετά απλά δέχομαι πως η ζωή τα εχει όλα κ για αυτό ειναι όμορφη . Βλέπω ακομα ελπίδα και φως εκει που οι άλλοι δεν βλέπουν . 

Αγάπησα με τον καιρο περισσότερο το σώμα μου ,ειδα τελικά ομορφια στις ατέλειες , δεν θελω να με αλλάξω ,

Μαλάκωσα με τα λάθη μου και με τα λάθη των άλλων ... Παω παρακάτω αμέσως ! Τι λυτρωτικό ! Ποσο ελεύθερη νιώθω ! 

Ισως γιατί το μοναδικό πράγμα που βλέπω σαν απειλή ειναι η αρρώστια ουτε καν ο θάνατος . Παντα αυτο θα με τρομάζει σαν εκνευριστικός κρότος στον υπνο μου ... 

Κ ηθελα να κανω ευχή... Να μην ξαναρρωστησω ποτε ! Να γίνουν καλα οι φιλες μου... Να γίνουν καλά ολοι! Να μην ξανα πονέσει κανεις! Να μην νόσουν οι ψυχές μας .... Να μην κλάψουν ξανα ματια απο λύπες μονο απο χαρές ! 

Να μην φέρονται αλλο σκάρτα οι άνθρωποι απο εγωισμό ... Να νιώθουμε ολοι ένα... 

Αστέρια δεν έπεσαν ... Μονο βροχή που δεν ξεπλένει τιποτα ... 

Φτιάχνει λάσπη που τα λερώνει ολα...

Κ εγω πρεπει να αντέξω .

Η πραγματικότητα ειναι αλλη ... Φτιάχνω οχυρό απο ατσάλι και προχωράω.. 

15 Φλεβάρη

Πάει καιρός που ´εχω να γράψω... Έγιναν πολλά , ευτυχώς κυρίως ευχάριστα ..  Είχα την απάντηση του γονιδιακού ελέγχου για την κληρονομικότητα κ ηταν κ τα 27 γονίδια αρνητικά . Μου εφυγε ενα τεράστιο βάρος η αληθεια ειναι γιατι γλίτωσα χειρουργεία παραπάνω προφυλακτικής φύσεως...  

Οσο απομακρύνομαι απ τον καρκίνο εχω τεράστια άρνηση ... Για οτιδήποτε εχει σχέση μαζί του . Δεν θελω... Τον μίσω αρνούμαι, δεν θέλω να υπάρχει , τον σιχαίνομαι ... Τον βλέπω ομως μπροστα μου .. Μπροστά στις ανασφάλειες μου .. Ισως κ στον καθρέφτη μου κάποιες φορές.. Σημερα ομως τον ειδα τρισδιαστατα μπροστα μου ..

15 Φλεβάρη γιορτάζουμε την παγκόσμια μερα κατα του παιδικού καρκίνου .. Γιορτάζουμε ; Το να μισούμε; Και τι τελικά με αυτο ; 

Η ολη μου εμπειρία με τον καρκίνο πέρα απ τα δικα μου ζόρια μ έφερε αντιμέτωπη με με το φρικτό συναίσθημα του να "μυρίσω" τον θάνατο ... 

Συνάντησα ανθρώπους που ένιωθα πως φεύγουν .. Σιγα σιγα το φως τους έσβηνε .. Σαν ταινια που σιγα σιγα αποχρωματιζεται.. 

Ένιωθα πως κατι τους τραβάει κ ηταν κατι αποκοσμο που έβγαζε τρόμο απόγνωση και φρίκη. Μια κατάσταση σκεπασμένη με ενα πέπλο απραγίας.

Και σιωπής ... Μια σιωπή που δεν σου επέτρεπε καν να σκεφτείς παραπάνω την ολη κατάσταση .

Σημερα λοιπόν αντίκρυσα ενα τέτοιο πλάσμα που με το ζόρι θα ήταν 18;

Ταλαιπωρημένο απ τον μπασταρδο πάλευε να δείξει πως αντέχει κ ειναι καλα .. Γκρι δέρμα κρυμμένο πίσω απο έντονα χρώματα ... Καπέλο περούκα .. 

Μια φωνή λεπτή απαλή αλλα τόσο εκωφαντικη..  Σεβασμός ηταν αυτο που ψελιζε κ τιποτα άλλο .. 

Ένιωσα ανίκανη κ ανήμπορη ... Δεν μπορω να διαχειριστώ τιποτα κ ας με λένε δυνατή . Φυσικά κ δεν ειμαι .. Ποιος θνητός παιζει τον θάνατο στα δάχτυλα ; Και απο που κ ως που θα πρεπει να έχουμε παρε δώσε μαζί του ; 

Τα παιδια πρεπει να παίζουν με παιχνίδια κ οχι με δηλητήρια ... Ο μπαμπούλας δεν πρεπει να υπάρχει κανονικα ... Δεν το δέχομαι .

2014...

Πάντα με άγχωνε ο χρόνος ... Το μετά , τι θα κάνω πως θα καταλήξω .. Ο μεγαλύτερος μου φόβος ηταν να μην μείνω μόνη μου. Σ ενα σπίτι χωρίς φίλους συγγενείς και ανθρώπους δικούς μου να ενδιαφέρονται αν ζω η πέθανα .... 

Ευτυχώς και αυτό ακομα κατάφερα να το αλλάξω ... Δεν με απασχολεί καθολου . Ναι κ ομως γιατι έμαθα στην ζωη μου να εχω σε ολα plan b. Υπάρχουν πολλές επιλογές να γεμίσεις την μοναξιά σου και παντα θα υπάρχουν άνθρωποι το αν θα επιτρέψεις να έρθουν κοντα σου αυτο ειναι άλλο θέμα. Το 2014 λοιπόν ξεκίνησε με τρόμο για επανεμφανιση της νόσου ... Το να μπαίνεις στην ψυχολογία του ετοιμοθανατου και ξαφνικά να σου λένε ξέρετε κατι εμ ... Δεν  ψοφατε τελικά ... Θελει καποιον χρόνο να επανελθεις . Μπορω να πω πως εχω επανέλθει αρκετά . Ο χρόνος ειναι φίλος μου πια οσο απομακρύνομαι απ την διάγνωση τόσο με το μέρος μου ειναι.. Φυσικά κ αν πονεσω σε κάποιο σημείο του σώματος μου κατευθείαν σκέφτομαι μεταστάσεις αλλα οκ κλασσικό φαινόμενο καρκινοπαθή ποια ειμαι εγω δηλ να μην το εχω . Αποτελέσματα για το brca περιμένω απ τον Ιούνιο πρεπει να έρχονται κολυμπώντας απ την Αμερική με διάφορες στάσεις στον βυθό του Μπικίνι για καβουροπατυ... Δεν ξερω τι να πω. Ειναι κ το μοναδικό που με αγχώνει τελικά αυτο το γονίδιο.

Η ζωη μου το τελευταίο διάστημα εχει μεγάλες θετικές ανατροπές βεβαίως . Άλλαξα δουλειά κ πιστευω πως οι συνθήκες ειναι καλύτερες και σαφώς μου ταιριάζει περισσότερο , κληρώθηκα στο ανοιχτό πανεπιστήμιο στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων κ γενικοτερα εχω σκοπό να γεμίσει ο χρόνος μου ασφυκτικά . Εχω επανελεγχο τον Ιούνιο κ ειμαι κοντα στα 2 μισή χρονια κλασσικά σκέφτομαι διάφορα μην φαω καμια ξενερα αλλα στιγμιαία το ξεπερνάω κ συνεχίζω την ημέρα μου .

Σχέσεις και άνθρωποι ..... Χμμμμ το 2014  νομιζω πως κατάλαβα πολλα για το τι αντέχει η ψυχη μου και τι οχι . 

Αυτο που εχω αναγκη απ τους φίλους μου τουλάχιστον ειναι κατανόηση !!! Η λέξη κατανόηση κρύβει απο πίσω της πολλα ! Δυστυχως αυτο σταμάτησε να υπάρχει απο πολλούς  κ οχι μονο δεν υπάρχει ακουσα την σιχαμενη καραμελιτσα η αληθεια πονάει ε; Η εγω ειμαι εδώ για να σου λέω μονο αλήθειες . Την αληθεια την δική μου λοιπόν την ξέρουμε εγω κ ο εαυτός μου , μαζί φάγαμε τα σκατα κ μαζί πόνεσαμε .. Ολοι οι υπόλοιποι λυπάμαι που θα το πω μιλούν εκ του ασφαλούς . Ευτυχώς η ζωη με δίδαξε μετα απ ολα αυτα να μην παραδίδω μαθήματα σε κανέναν. Δεν εχω το δικαίωμα γιατι ποτε μα ποτε δεν θα μπορέσω να νιώσω ακριβώς πως νιώθει ο άλλος . Τι βιώματα εχει κ γιατι συμπεριφέρεται ετσι . Οταν με χαλάει κατι απομακρύνομαι σιωπηλά κ τον αφήνω να βρει τον δρόμο του . Εχω την υποχρέωση απεναντι σε εμένα να κοιτάξω την καμπούρα μου και να την διορθώσω . Ξεκοψα απο πολλούς ανθρώπους κ τους άφησα να νομίζουν κ οτι θέλουν στην τελική γιατι δεν μ αρεσει να κρίνω . Απλα έβλεπα πράγματα που ηταν εκ διαμέτρου αντίθετα απ την ηθική μου και απ την πνευματική μου ισορροπία . 

Θεμα σύντροφος .... Χμμμ βαρέθηκα μονο που αναφέρομαι ... Οι σχέσεις έχουν απομυθοποιησει στο κεφάλι μου εντελως ..απο που ν αρχίσεις κ που να τελειωσεις . Γκόμενο βρίσκεις , εραστή ακομα πιο εύκολα ... Σύντροφο ; Ουτε καν . Βασικα αυτο που παρατηρώ ειναι πως λυπάμαι που θα το πω αλλα οι άντρες έχουν φλωρεψει ... Γκρινιάζουν με τα παντα βαριούνται, δεν δουλεύουν με την δικαιολογία τι να τα κανω τα 400 ευρω , αν αρχίσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτε . Το θεμα ειναι πως ειναι το τελευταίο πράγμα που θα ηθελα στην ζωη μου . Με προσέχω και με προστατεύω απο τοξικές καταστάσεις εχω πολλές υποχρεώσεις γιατι στηρίζω την οικογένεια μου κ ας ειναι μικρή . Εχω φτυσει αίμα κυριολεκτικά για πολλα πράγματα και συνεχίζω να μην γκρινιάζω . Οποίος δεν μπορει να το καταλαβει στην μανα του . Γκόμενος - φίλος . 

Γενικά κ αναγκαστικά έμαθα να επιβίωνω με λίγα ... Λίγους ανθρώπους λίγα λεφτα λίγα υλικά αγαθά αλλα εχω "πολλή" ψυχή κ λαχτάρα για ζωή ...

Καλη χρονία με ευλογημένη με υγεια πανω απ ολα κ κύριως ... Σύνεση επισης κ άπειρη αγαπη 

Παραμένω ευτυχώς

Ακόμα σ αυτόν το κόσμο.... Με τον εναν η τον άλλο τροπο . Είχα καιρο να γράψω λόγω φόρτου εργασίας .

Περασα ενα δύσκολο καλοκαίρι ... Με πολλές εντάσεις και δυσκολίες κυρίως λόγω κούρασης ψυχικής κατα βάση ..

Ευτυχώς αυτη η περίοδος εφυγε , τελείωσε κ εύχομαι να μην ξανάρθει. Ο καθε ανθρωπος εχει την δική του προσωπικότητα και όρια , μετα απο τον καρκίνο υποσχέθηκα στον εαυτό μου  να τον προστατεύω απο οτιδήποτε τοξικό ασχέτως αν η τοξικότητα εχει κινητήριο δύναμη τον δόλο . Δεν με αφορά .

Το αποτέλεσμα ειναι το ίδιο ... Μακρυά μου οι τοξικές καταστάσεις και οι τοξικοι άνθρωποι που δεν μπορούν να περιορίσουν στον εαυτό τους τα αιώνια άλυτα θέματα τους.

Ειναι μεγαλη μαγκιά να ξέρεις πως δεν εισαι τέλειος και να ξέρεις πως πολλές φορές δεν πρεπει να μιλάς γιατι βγάζεις τα δικα σου θέματα μπροστα . 

Οι άνθρωποι συνεχίζουν να με απογοητεύουν ως συνηθως αλλα ευτυχώς το ξεπερνάω αναίμακτα σε 24 ωρο .wow!!!! 

Επισης πέρα απ το blog μου δεν κάθομαι να αναλυσω πως βλέπω τον καρκίνο η ακόμα κ να πω πως νοσησα γιατι οι κακεντρεχείς θα σκεφτούν πως είτε θελω να θυματοποιουμαι και να το βάζω μπροστα και να κρύβομαι απο πίσω ,είτε για να προκαλώ οίκτο (;) είτε για φαντασμαγορικά σενάρια που δεν μπορω να σκεφτώ καν . Για καρκίνο μιλαω πλέον μονο με όμοιοπαθεις που δυστυχως η ευτυχώς καταλαβαίνουν χωρίς να λέω και πολλα ... 

Οι εξετάσεις μου βγήκαν όλες καθαρές δοξα τω θεό ( που τοσο αγαπάω κ απογοήτευω συχνά ) δεν εχω βρει το κουράγιο να πατήσω στον ΑΓιο σαββα κ να τις δειξω στον γιατρό μου. Θα θέλα να μην πατήσω ποτε ξανα σε νοσοκομείο τα σιχαίνομαι αλλα ακόμα περισσότερο σιχαίνομαι τον καρκίνο .

Πρόσφατα έφυγαν δύο κορίτσια ... Μαρίες και οι δυο ...η μια 27 η άλλη 32 ...η μια πνεύμονα η άλλη μαστό ... Πάλευαν ... Πάλεψαν σκληρά ... Κ οσο πάλευαν τοσο έλαμπε η ψυχούλα τους μέχρι που έγιναν άγγελοι τόσο φωτεινοί που τούτος εδώ ο σκοτεινός τόπος μονο  αφιλόξενος ηταν ...  

Δεν θα πω γιατι ... Δεν ξερω γιατι ουτε θα μάθω ποτε ... Δεν θα πω άδικο ... Δεν ξερω τι ειναι δίκαιο ... Θα πω πως πονάω για τον πόνο τους ... Πονάω γιατι ξερω πως ήθελαν και οι δυο να ζήσουν πονάω γιατι ηταν πολυ σκληρό το φευγιό τους ....

Δυστυχως ο καρκινος δεν ειναι μονο η νόσος ειναι και το μετά... Ειναι οι δαίμονες που παλεύεις και θα παλεύεις για παντα...  

Μαθήματα για το πως θα προχωρήσω δεν δέχομαι . Οποίος τα καταφέρνει καλύτερα απο εμένα του δίνω συγχαρητήρια . Ειμαι αυτη που ειμαι με τις αντοχές που εχω . Δεν εχω αναγκη να αποδείξω σε κανέναν αν ειμαι υπεράνθρωπος η οχι . Δεν εχει νόημα κανενα απολύτως . Σημασία εχει πως πλέον με αγαπαω με συμποναω εχω καταλαβει πόσο σημαντική μου ειμαι .... Δεν με κολλάω στον τοίχο ...το έκανα πολλα χρονια , δεν μου βγήκε σε καλό. 

Ο καθένας μας κανει τον αγώνα του οποίος κ αν ειναι αυτος , δεν με νοιάζει αν ο δικός μου ειναι μεγαλύτερος απ των άλλων η μικρότερος ... Δεν με απασχολεί δεν ειναι αυτο το θεμα μου . Αν μπορω να βοηθησω στον αγώνα σου θα το κανω με τεράστια χαρά .

Στον δικό μου αγώνα δεν θελω βοήθεια που γράφεται σε τευτερι. 

Εγω θα μεριμνήσω για εμένα και κανεις άλλος . Καλώς η κακώς ετσι ειναι τα πράγματα ... 

Δύσκολοι οι καιροί κ δεν ειναι πως χάνω την αισιοδοξία μου ... Οταν έχεις καλη σχέση με τον θεό δεν την χάνεις ποτε... Ενα ειναι το μονο σίγουρο ο θάνατος ... Υπάρχουμε μέχρι στιγμής όλοι μας κ δυστυχως το ξεχνάμε ... Κ γινόμαστε άθλια κατακριτικα τέρατα .... 

Στα χειρότερα μου μια αγκαλιά σκέφτομαι και ειναι της δεύτερης μανούλας μου ... Της πλατυτερας των ουρανών ....

Heeeey sssuuuuup?

Καλημέρα μετα απο καιρό... 

Εχω να γράψω μήνες . Δεν είναι πως δεν είχα διάθεση απλά ξεκίνησα να ζώ με πιό έντονους ρυθμούς ... Άκουσα τον γιατρό μου την τελευταία φορά που μου είχε πει προστακτικά ΖΗΣΕ!!! 

Απο τον Μάρτιο που εχω να γράψω έχουν συμβεί πολλά...

Για αρχή έσβησα τα 31 μου κεράκια με μαλλιά, δουλειά και αισιοδοξία για το μέλλον, σε σχέση με το 2013 που ημουν καραφλομπέκατσο και 3Α ( άνεργη - άρρωστη - άφραγκη ).

Νομίζω τελικά πως η ζωή ειναι απρόβλεπτη αλλα οχι μόνο με ασχημες εκβάσεις. 

Εδώ κ 3 μήνες λοιπόν εργάζομαι σε τρελούς ρυθμούς κ ουτε εγω πιστευω πως αντέχω ... Μετα απ οτι περασα . Κ μόλις ενα χρόνο μετα απο τις 10 χημειοθεραπείες.  Ο περισσότερος κόσμος που δεν εχει εμπειρία καρκίνου στην οικογένεια .. Νομίζει πως οι χημειοθεράπειες σου κάνουν μια γυαλιστερή καραφλα σε χλωμιαζουν κ Νταξ αυτα .... ΟΧΙ .

Εχω ξαναπεί πως η κόλαση αν ειχε δεύτερο όνομα θα λεγόταν χημειοθεραπείες. Αφήνουν πολλα κουσούρια στο σώμα μας , υπερευαισθησία στο δέρμα στα κόκκαλα  και ειναι νευροτοξικες με αποτέλεσμα να υπάρχουν διάφοροι πόνοι ανάλογα το καιρο.. Την κούραση κ πολλα αλλα . 

Για τους παραπάνω λόγους επιβραβεύω τον εαυτό μου χωρίς να πεφτω σε υπερηφάνεια που αντεπεξέρχομαι στις απαιτήσεις της εργασίας μου τουλάχιστον στο τυπικό κομμάτι άψογα . 

Δεν έχουμε πει πως πρέπει να μας αγαπαμε κ να μας λέμε μπράβο για να μην μας ξαναρρωστησουμε;;;; 

Βέβαια ...  Επειδη ειμαι κ φαγανός ανθρωπος δεν μπορω να κανω την διατροφή που πρέπει κ υπό πεφτω σε λιχουδοαμαρτηματα.

Πρίν ενα μήνα λοιπόν ... Ο αγαπημένος μας σύλλογος "άλμα ζωής" ( σύλλογος γυναικών με καρκίνο μαστού) μου εκανε δώρο τον γονιδιακό έλεγχο που όπως εχω πει σε αλλα ποστ ειναι πανάκριβος .

Πηρα κ εγω την απόφαση να παω να το κανω .

Έκλεισα λοιπόν ραντεβού με την γεννετιστρια η οποία βλέποντας την βίοψια με χαλαρότητα μου είπε " κλασσικη περίπτωση τριπλα αρνητικού καρκίνου ε; " 

Λέω Α! Είχα τριπλα αρνητικό ε; Μου λέει δεν το ήξερες ; Λέω μπα ... Πίστευα πως είχα κατι άλλο άσχετο ... Ουτε ορμονοεξαρτωμενο ουτε her2 ...

Ναι μου λέει τριπλα αρνητικό .. Λέω αυτο ειναι κακό .

Μου λέει υπάρχει μια φήμη για το συγκεκριμένο είδος καρκίνου που βασίζεται σε στατιστικές έρευνες προηγούμενων ετών , πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει κ ειναι ο μοναδικός καρκινος μαστου που μετα την 5 ετια τον ξεχνάς γιατι δεν επηρεάζεται απ τις ορμόνες . Τα 3 πρώτα χρόνια ειναι κρίσιμα απο εκεί Κα πέρα ξεκινάς κ ηρεμεις. Απ την στιγμή που έχουν γινει επιθετικές θεραπείες κ καλός καθαρισμός ηρεμεις .... Λέω μαλιστα . 

Βέβαια Οταν κοίταξε το ιστορικό μου μου λέει δεν νομιζω να ειναι θετικός ο γονιδιακος έλεγχος αλλα λόγω νεαρού ηλικίας κ τύπου καρκίνου ειναι απαραίτητο να γινει .

Αν λοιπόν ειναι θετικό αφαιρώ κ το άλλο και βάζω 2 τεράστιες βυζαρες σαν της Dolly Parton ...#not

Τεσπα ναι το βγάζω κ το άλλο με ταυτόχρονη αποκατάσταση ... Οταν πάρω βέβαια την απόφαση γιατι μονο που σκέφτομαι νοσοκομείο με πιάνει συγκριο... 

Τα αποτέλεσματα θα τα πάρω τον Σεπτέμβρη κ οχι μονο αυτο αλλα θα μου κάνουν έλεγχο για 21 γονιδια ....  Ντάξ μιλάμε για μεγάλο μπούγιο...

Ο τελευταίος επανέλεγχος λοιπόν που έκανα ηταν καθαρός δοξα τω θεό !!! Κ την Παναγία κ όλους τους Άγιους . Για άλλη μια φορά έβαλαν το χερι τους .

Πέρα απο τα καρκίνικά news ...

Η ζωη κυλάει ήρεμα .... Κουράζομαι αρκετά δυστυχως στη δουλειά καμία φορά κ ψυχολογικα γιατι δεν αναγνωρίζεται δυστυχως πλέον η οποιαδήποτε προσπάθεια σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο . Κ εκτός αυτού απο τοςο λιγο καιρο που βρίσκομαι εκει εχω εισπράξει απερίγραπτη κακία. Βέβαια κ πολυ αγαπη γιατι ευτυχώς σ αυτο τον κοσμο εκτός απ τα σκατα υπάρχουν και λουλούδια ( κλεμμένο από διδαχή του γέροντα Παισίου) ... 

Μέχρι τον Σεπτέμβρη που εχω τον επόμενο επανελεγχο τον καρκίνο τον εχω γράψει εντελως ... Τον βρίζω καμία φορά γιατι βλέπω στη δουλειά μου να περνούν καραφλα παιδάκια ... Κ εκει εξοργίζομαι γαμω το σπιτάκι του .

Ευτυχώς βλέπω κ ανθρώπους που οταν ηταν παιδια είχαν νοσήσει .... Γνωρίζω κ επιζοντες... 

Χθες με τάραξε μια πελάτισσα ... Φορούσε μαύρα κ έλεγε παντού πως έχασε την κορη της .. Απο καρκίνο μαστού 32 ετών της ειχε εμφανιστεί στα 22!!!!!!!! Ειχε μαζί τις στάχτες της κ πήγαιναν στα κυθηρα να τις πετάξουν  στη θάλασσα που τοσο αγαπούσε .. Εγω ξερω ... Πόσο σκληρές καταστάσεις βίωσε αυτη η γυναικα κ η ψυχούλα που εφυγε ... 

Πόσοι απο εσάς φρικαρετε γιατι δεν πιάνετε τον στόχο στη δουλειά σας κ δεν σας πιάνει ο υπνος ; Πόσοι απο εσάς αφήνετε την ζωη να φύγει με φρικες για μαλακιες ; Κ ανούσια πράγματα .... Κ το χειρότερο απ ολα γίνεστε τοσο μίζεροι και κακίασμενοι που  γίνεστε κ επικίνδυνοι  για τους συνανθρώπους σας . 

Δεν μπορείς να μην βλέπεις αυτα που συμβαίνουν γύρω σου ... Αλλα αν σκεφτείς πως τ μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται απο ανθρώπους που δεν έχουν ισορροπία ψυχική μέσα τους γιατι δεν σκέφτεστε έχεις πρώτα να διορθώσετε τον εαυτό σας μήπως κ βλαψετε  κάποιον .., η αλλαγή που θελουμε ξεκινάει πρώτα απο εμάς τους ίδιους .δεν γίνεται να κραζεις κάποιον για το βρωμικο σπίτι του ενώ εσυ ζεις μαζί με σκουλήκια κ κατσαρίδες ...

Αυτά λοιπόν απο εμένα που παω στη δουλειά μου γιατι δουλεύω κ Κυριακές αργίες .. Κ μολις ένας τουρίστας ρεύτηκε απροκάλυπτα μπροστα μου .....

Καλη κυριακη καλα μπάνια με αντηλιακά γιατι παίζει κ το μελάνωμα you know ...

Cheers