Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Στον εχθρό μου.

Πέρυσι τέτοιο καιρό σε γνώριζα .. Ήρθες ύπουλα ...σιγα - σιγά σαν τους κλέφτες... Έβαλες τα δυνατά σου να μην σε πάρω χαμπάρι για να κλεψεις οσο περισσότερα μπορούσες.. Είχες σκοπό να με βασανισεις και αργά και σταθερά να με κερδίσεις... Με έβαλες να βγάζω από πανω μου σιγα σιγα σάρκα .. Να γδυνομαι μπροστά σου .. Μπροστά στον βιαστή μου ... Έμεινα γυμνή χωρίς μαλλιά άχρωμη με κομμένα γόνατα .. Έμεινα φάντασμα... Απορούσαν αν υπάρχω ... Γέλαγες ειρωνικά και περίμενες πως και πως να αρπάξεις κ άλλο ... Σε κοίταξα κατάματα... Εχω να σου πω πως το υποχειριο εισαι εσυ!!!! Οχι εγώ... Εισαι υπάλληλος των καταστάσεων που εγω δημιούργησα σου επιτρέπεται από πάνω ... Μην πλανάσαι... Ήρθες απλα για να με διδάξεις... Εισαι πιόνι για να σώσω την ψυχή μου .... Άραξε λοιπόν στην γωνίτσα σου και μην την ακούς πολύ γιατί όσα και να κάνεις εγω τον θάνατο δεν τον φοβάμαι ... Φοβάμαι μην πληγώσω αυτούς που με αγαπούν ... Δεν θα σου χαριστώ όπως και δεν σου χαρίστηκα..... Εxω βλέπεις καλές παρέες που δεν μασάς μία μπροστά τους... Τη σάρκα μου την έκλεψες την ψυχή μου δεν θα τη πάρεις ποτέ ... Τ´ακους ποτέ !!!! Δεν θα με σαπίσεις... Θα με κάνεις να λάμψω στο τέλος ... Γιατί απλά ... Εισαι ένας ασήμαντος υπηρέτης ...  Δεν θα σου κάνω το χατήρι ... Θα γίνομαι καλύτερη και ανθεκτικότερη ... Στο μηδέν είδα πως ήταν .... 

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Ενα μίζερο post ...

Δεν έχω μάθει έτσι .... Μου έμαθαν να μην λέω ψέματα... Δεν ειμαι εντάξει απέναντι σ εμένα ... Νιώθω πως υποκρίνομαι . Δεν μπορω να ηρεμήσω αυτή τη στιγμή που βρίσκομαι κατω απ το ζεστό μου πάπλωμα. Η φτώχεια γύρω μου βαράει κόκκινα ... Και οχι μόνο γύρω μου απλα ο καρκίνος μου έμαθε να ειμαι ευγνώμων απλα με το να βγάζω την μερα ζωντανή . Ειμαι άπραγη σπίτι ... Άνεργη. Όπως οι περισσότεροι ... Λυπάμαι για αυτο το πόστ αλλα θα ειναι μιζερο. Δεν μπορω να κάνω θετικές δηλώσεις .... Νιώθω πως γίνονται μπροστά μου φόνοι κ εγω δεν μπορω να κάνω τίποτα ... Και μάρτυρας που ειμαι δεν γίνεται ποτέ δίκη για να υπερασπιστώ το θύμα ... Φεύγουν πολλοί ... Άλλοι βίαια ... Άλλοι κατ' επιλογήν ... Άλλοι βασανιστικά από καρκίνο αφήνοντας πίσω συγγενείς που από τον πόνο του αποχωρισμού ειναι ζωντανοί νεκροί .. Πως να χαρώ και για ποιο λόγο ; Ειμαι ευγνώμων το εχω ξαναπεί για την έκβαση της υγείας μου ... Ο νους μου δεν. Μπορεί να συλλάβει πως εγω και αυτοί που ειναι υπαίτιοι για ολα αυτά ανήκουμε στην ίδια ράτσα ... Με οδηγεί στην τρέλα και θέλω να γδάρω την ίδια μου την σάρκα ... Αηδιάζω ... Η χώρα που είχε την τιμή να επονομάζει δικά της παιδιά τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη ... Έχει γίνει μπουρδελο χειρότερο κ από αυτά του μεσαίωνα ... Η σύφιλη στις ψυχές έχει γίνει μάστιγα ... Δεν μας κανει εντύπωση τίποτα πια και είμαστε όλοι νάρκωμενοι... Χάνουμε τις αξίες μας επειδή έτσι γίνεται δίπλα μας ... Άρα έχουμε δικαιολογία. Κατηγορούμε κατακρίνουμε και σκοτώνουμε πρώτα εμείς τον διπλανό μας με την αδιαφορία μας ... Και ακόμα έχουμε αλαζονεία !!! Αυτήν την αλαζονεία που μας τρώει σαν σαράκι .. Διψάμε να νιώσουμε ανώτεροι πιο ισχυροί και να εθελοτυφλούμε στην φθαρτή μας φύση .... Δεν μπορω να κλείσω τα ματιά σ αυτήν την παρακμή  οι χαρές μου πλέον ειναι μισές ... Ο κόσμος γύρω μου εδώ και καιρο χάνει σιγα σιγα το χρώμα του και γίνεται ασπρόμαυρος με πράσινους υποτόνους ... Το πράσινο της βλέννας...  Μα τι κάνω τόσην ώρα ! Πρέπει να σώσω το τομάρι μου ... Σκασε Αδελαίς ... Σκέψου θετικά ... Την γλίτωσα !!!  Δεν ψόφησα από καρκίνο ολα ειναι τελεια ! Ολα πανε καλα ! Θετικές δηλώσεις γρήγορα !!! Πατά το κουμπί ... Γίνε ρομπότ για να επιβιώσεις μην κοιτάς γύρω σου ... Ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ... Ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ολα θα πανε καλα ολα πανε καλα ...

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Απόηχος....

Ναι... Θεωρητικά και τυπικά όλα έχουν τελειώσει απ το καλοκαίρι. Ειμαι στην ανάρρωση . Τι έχει απομείνει ; Μέσα σε ενα χρόνο έγιναν τόσα μα τόσα πολλα !!!! Εγω όμως δεν ειμαι η ίδια έxω αλλάξει ολοκληρωτικά... Δεν θα ξαναγίνω ποτέ ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν, όσους και να απογοητεύει αυτο το γεγονός. Ναι το παραδέχομαι πως εχω βαρύνει. Δεν γίνεται να μην βαρύνεις μετά από κάτι τέτοιο. Οι δυσκολίες της ζωής μου δεν ξεκίνησαν από τον καρκίνο ... Υπάρχουν πάγια προβλήματα εδώ και χρόνια τα οποία δεν παίζει και να λυθούν . Κ όμως τα εχω δεχτεί όπως τα κακά χαρακτηριστικά που έχουμε πανω μας και δεν μας αρέσουν αλλα σιγα -σιγα τα αγαπάμε γιατι μας κάνουν ξεχωριστούς . Με μαθαίνει η κάθε δυσκολία ... Με εκπαιδεύει ... Μου μαζεύει τα λουριά να μην παίρνει το μυαλό μου αέρα και γίνομαι σκατοχαρακτήρας ..  Εχω ακόμα φοβίες ότι και να με πονάει στο σώμα μου με τρομάζει ... Φοβάμαι να κάνω νέα αρχή μήπως αρρώστησω και φάω ξανά πίκρα και απογοήτευση ... Σκέφτομαι από τώρα τις εξετάσεις του Γενάρη .... Νομίζω πως η τόση μαυρίλα των 30 ετών και η καταθλιπτική τάση τελικά δεν φεύγει τόσο εύκολα από πανω μου.. Αναπολώ το παρελθόν οχι τις στιγμές αλλα το παιδί που τελικά έπαψα να ειμαι. Πάντα παλευα αλλα με μια απίστευτη ενέργεια και μια γλυκεια αφέλεια που πλέον δεν υφίσταται. Δεν μπορω να σκεφτώ παραπέρα από τον Γενάρη που εχω τις εξετάσεις ... Ειναι λογικό ; Τι θα κάνω στη ζωή μου ; Για ποιο λόγο έγινα καλα ; Δεν θέλω να απογοήτευσω κανέναν θέλω να ειμαι χρήσιμη ... Αυτο πρέπει να βγει σε καλο οχι μόνο για μένα όμως ... Πλέον όμως δεν θα προσφέρω σε αχάριστους ανθρώπους οχι γιατι δεν πρέπει αλλα αν εχω κάτι καλο να δώσω καλύτερα να το σπατάλησω κάπου που υπάρχει πραγματική ανάγκη .
Δεν μπορω να ξεχάσω ... 29 Νοέμβρη ήταν η πρώτη μου θεραπεία ... Οι παρενέργειες με έπιασαν μετά από 2 μέρες ... Επι 24 ώρες έκανα εμετό ... Δεν ήθελα να κάτσω μέσα... όμως ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου πως δεν θα με ρίξει ούτε ο πόνος ούτε οι Εμετοι και πήγαμε τοτε με την σχέση μου σ ενα φιλικό σπίτι ... Στον γυρισμο έξω από την πολυκατοικία μου δεν άντεξα και ξαναεκανα... Έχουν μείνει από τοτε σημάδια ... Τα βλέπω κάθε μερα ..., κάθε μερα βλέπω αυτο και ειναι η υπενθύμιση της κατάστασης που βίωσα και κανεις αν δεν έχει περασει δεν μπορεί να διανοηθεί την κόλαση που ζεις ....τους φρικτους πόνους και το μάθημα υπομονής ... Που διδασκεσαι. Ειναι λίγο ωμή η αναφορά για τον εμετό αλλα ειναι όντως ενα γεγονός. Ειναι οι στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις ενα μικρόσωμο παιδί που το μόνο που θες ειναι μια τεράστια ζέστη γονική αγκαλιά ... Να σου πουν ηρέμησε ειμαι εδώ ! Θα σε προστάτευσω από ολα τα κακά ... Και ολα θα πανε καλα στο τέλος θα δεις .. Που θα χάσεις την αίσθηση του χρόνου....και θα κουρνιασεις... Αλλα να ειναι αλήθεια! Μόνο αλήθεια ! Τελικά αυτο που ψάχνω πάντα στη ζωή μου ειναι αληθινοί άνθρωποι και καταστάσεις ... Οτιδήποτε τοξικό με έσβησε ήταν ψεύτικο. Τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει  περισσότερο από καλπικους ανθρώπους . Που ζουν σε μια επιφάνεια φοβούμενοι το σκαψιμο μέσα τους. Ώρες ώρες νομίζω πως ζω την απίστευτη γελοιότητα γύρω μου ... Ζωές χάνονται για πλάκα ... Και ο κόσμος καταναλώνει ενέργεια για να εναντιωνεται παντού ! Έχθρες χολή και σκοτωμοί και κάποιοι παλεύουμε να επιβιώσουμε για τα λίγα ... Πόσο μάταια ειναι ακόμα κ αυτά .. Τρώνε ώρες και λεπτά απ τη ζωή τους για να εξαπολυουν μίσος ... Ας κοιτάξετε  ο καθένας τα σκατα του... Μπορείτε να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι με πολλούς τρόπους . Το εχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ ... Βρείτε οικογένειες και βοηθήστε στερηθειτε έναν καφε σας και πάρτε τρόφιμα ... Βρείτε παρατημένος ανθρώπους ηλικιωμένους και βοηθήστε τους στο σπίτι τους ... Πηγαίνετε σε έναν παιδικό σταθμό η σε ενα σχολείο και ρωτήστε ποια παιδιά έχουν πρόβλημα οικονομικό ... Διαβάστε παιδιά εθελοντικά οι άνεργοι, που δεν έχουν χρήματα για φροντιστήριο ... Η μόρφωση και η παιδεία ειναι το όπλο μας. Μαζέψτε παλιά ρούχα που όντως δεν θέλετε και δώστε τα σε οικογένειες που ξέρετε πως θα τα λάβουν οπωσδήποτε. Όσοι έχετε βιβλιάριο υγείας γράψτε φάρμακα έστω για ανασφάλιστους ανθρώπους, υπάρχουν και γιατροί που βοηθούν. Πείτε πως αύριο σας κόβει το κράτος 30 ευρώ .... Θα μετανιώνετε που δεν πήγαν τόσο καιρο κάπου να πιάσουν τόπο ... Κάντε κάτι γίνετε σημαντικοί για τον διπλανό σας και μην αναλωνεστε σε απογοήτευση και πικρία ! Όλοι στον ίδιο σκατοκοσμο ζούμε ... Όλους μας αδίκησαν... Πεινάμε όλοι μας κ όσοι δεν πεινουν ειναι μειονότητα ..η αλληλεγγύη θα μας βοηθήσει να περάσουμε ότι μας συμβαίνει ... Νιώθω άχρηστη μετά από αυτά που πέρασα και θέλω να βρω τον λόγο που μου δωθηκε η δεύτερη ευκαιρία ... Ειμαι ακόμα μουδιασμένη... Βιάζομαι να ζήσω αλλα δεν μπορω ... Με σταματάει ο φόβος ... Φοβάμαι να ξαναερωτευτω ... Δεν μπορω τελικά να ερωτεύτω. Έχω κλείσει σ ενα κουτάκι αυτή την ανάγκη ... Φοβάμαι μήπως ξεκινήσω κάτι και δεν μπορω να κάνω πάλι όνειρα κ αν κάνω και τελικά γκρεμιστούν ; Κ αν σταματήσει πάλι κάτι ο καρκίνος ; Και ποιος θα δεχτεί την αβεβαιότητα μου; Ποιος θα χτίσει κάστρα σε άμμο ; Πάντα λέω πως δεν ειναι ολα για όλους. Έχασα την Αδελαίς ...ειμαι κάτι ουδέτερο. Και τι απέμεινε ;;; Προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος κ αυτο ειναι τόσο δύσκολο ..... 

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

14 Σεπτέμβρη - 25 Οκτώβρη

Οι 2 ημερομηνίες που με σημάδεψαν .... Μετά τις καθαρές εξετάσεις του επανελεγχου μου περίμενα με αγωνία να γιορτάσω τον ένα χρόνο μετα την διάγνωση μου... Σε παλίο πόστ μου έιχα αναφέρει κάποια πράγματα για τον πατέρα μου... Έν συντομία .. Οι  γονείς μου δεν παντρεύτηκαν ποτέ και χώρισαν πρίν γεννήθώ. Ο πατέρας μου δυστυχώς δεν ασχολήθηκε ποτέ με εμένα . Τον είχα δει συνολικά 4-5. Φορές στην ζωή μου . Τελευταία φορά όταν ήμουν 13 . Το παραδέχομαι πως το όλο θέμα ήταν ανοιχτή πληγή ολα αυτά τα χρόνια . Άπειρες ώρες θλίψης και νταντεματος στον εαυτό μου για αυτή τη σκληρή απόρριψη ... Κατηγορίες , μίσος , θυμός , απέχθεια ... Μέχρι που παραμονές της πρώτης μου ΧΜΘ λαμβάνω ένα τηλ από μια γυναίκα για να μου πει πως ο πατέρας μου έχει καρκίνο στον πνεύμονα ... Χωρίς να γνωρίζει για τον δικό μου καρκίνο . Την πρώτη μου χημειοθεραπεία την έκανα την ίδια ώρα με τον πατέρα μου , εκείνος στον ευαγγελισμο κ εγω στον Άγιο σαββα... Πόσα μέτρα απέχουν μεταξύ τους αυτά τα 2 νοσοκομεία ;;;;; Δοκιμάστηκα πολυ σκληρά μέσα μου . Στεναχωρήθηκα απίστευτα για αυτόν τον άνθρωπο για την μητέρα μου που έχει περασει τόσα εκ αιτίας του ... Για εμένα ... Για τις κακές του επιλογές ... Μέχρι που τον συγχώρεσα γιατι κατάλαβα ... Και έμαθα πράγματα σκληρά ... Έμαθα καταρχήν για το όνομα μου . Ειναι της γιαγιάς μου και ήταν απ την Σμύρνη την σκότωσαν στα 22 της γιατι ο παππούς μου ήταν δεξιός κ είχε φύγει απ την Ελλάδα αλλα δεν είχε πει σε κανέναν που ειναι με αποτέλεσμα να βρουν την γιαγιά μου που μολις είχε γεννήσει και επειδή δεν τους έλεγε που βρίσκεται ο άντρας της να την σκοτώσουν μαζί με τον αδερφό της και την μητέρα της . Την έθαψαν στον μελιγαλά. Έμαθα για τον παππού μου .... Πολυ γνωστός στρατηγός και ενεργή παρουσία στην χούντα .... Οι δικές μου πολιτικές απόψεις ειναι ανθρωπιστικές κατα βάση από εκεί κ πέρα τα άκρα με ανατριχιαζουν . Για να μην μακρύγορω κατάλαβα πολλα ... Και κατέληξα σε αυτο που λέω πάντα ... Δεν ειναι ολα για όλους .. Δεν μπορείς να απαιτείς από κάποιον που δεν έχει κατω άκρα να τρέξει 100 μέτρα ταχύτητα ούτε από έναν κουφό να σου γράψει μουσική ... Υπάρχουν πολλών ειδών αναπηρίες ... Μια από αυτές λοιπόν είχε κ ο πατέρας μου ... Περεμεινε παιδί για πάντα .. Ήθελε να γίνεται το δικό του χωρίς στερήσεις ... Απολαύσεις μόνο χωρίς πρέπει χωρίς όρια . Χωρίς ευθύνες ... Κάποιος άλλος ευθύνεται για την διαπαιδαγώγηση του. Ομως ... Δεν κατηγορώ κανέναν δεν ειμαι εγω αυτή που θα κρίνω . Πέρασα πολυ άσχημες καταστάσεις γιατι παλευα παράλληλα μαζί του .. Είχε μείνει ένα ανθρωπάκι καραφλο καμπουριασμενο και αδύναμο ... Πόναγα αλήθεια... Ειναι πολυ τραγικό αλλα μας ένωσε ο καρκίνος και ο πόνος μας.... Τελευταία φορά τον είδα τον Μάιο  στο νοσοκομείο ... Λείψανο ... Δεν άντεχα να τον ξαναδώ με έριχνε απίστευτα το παραδέχομαι παρέδωσα ... Μιλάγαμε στο τηλ που κ που και δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλον ...  Έφτασε η 14 Σεπτεμβρίου και ήξερα πως δεν ειναι καθόλου καλα . Περίμενα να ξυπνησω να πάω στο μοναστήρι που εχω πει να πηγαίνω κάθε χρόνο στις 14 Σεπτέμβρη ... Το προηγούμενο βράδυ προσευχήθηκα να μην πονάει άλλο αρκετά πλήρωσε ... Ξημερώματα της 14 Σεπτεμβρίου έφυγε ....
Η μητέρα μου ενώ το ήξερε με άφησε να πάμε πρώτα στο μοναστήρι κ μου το είπε μετά . Καμία αντίδραση . 
Έκλαψα πολυ μετά από 2 μέρες .... Δεν πηγα στην κηδεία . Δεν μου αρέσουν οι κηδείες ... Ειναι φρικτές . Θέλω να ειναι καλα εκεί που ειναι . Μετά από κάποιες ημέρες ενώ προσεύχομαι για εκείνον βλέπω το εξής όνειρο ...
Ειναι σε ένα πράσινο δωμάτιο ετοιμοθάνατος χλώμος μπροστά σε ένα τεράστιο παράθυρο , ξαπλωμένος σε ένα μεγάλο κρεβάτι με το που μπαίνω μέσα φεύγουν όλοι οι συγγενείς ... Μένουμε μόνοι μας τον κοιτάζω και σιγα σιγα ξεψυχαει... Γυρνάω απ την άλλη και συνειδητοποιώ πως ειναι ζωντανός .. Τον βλέπω με μαλλιά 30 χρόνια νεότερο με ρόδοκοκκινα Μαγούλα να γελάει του λέω ..έκπληκτη μα καλα αφού έφυγες ... Μου λέει πηγα και ξαναήρθα .. Του λέω το ξέρεις ότι σ εχω συγχωρέσει ε; Μου λέει χαμογελώντας ναι .. Του λέω εγω σε προσέχω από εδώ .. Μου λέει το ξέρω .. Του λέω εσυ μπορείς να με προσεχείς από εκεί που εισαι ; Μου λέει ναι ... Ρωτάω ειναι ωραία εκεί που εισαι ; Απαντάει ναι αλλα πεινάω ... Έρχεται κάθε μερα μια γυναίκα και με ταΐζει ...και ξαφνικά τον βλέπω σε μια τεράστια παραλία που δεν τελείωνε πουθενά, χιλιάδες κόσμο παιδιά να ακούς γέλια .. Γλάρους... Αλλα ήταν συννεφιά .. Να κάθεται σε μια παρέα παιδιών ... Και ξυπνησα .

Στο τώρα ... Εχω ηρεμήσει αρκετά σκέφτομαι την ζωή μέχρι το επόμενο τσεκάπ πιο πέρα δεν μπορω να σκεφτώ . Σε όλο αυτο υπήρξαν 2 άνθρωποι που δεν χωράει το κεφάλι μου την κακιά που τελικά είχαν .... Προσπαθώ να τους συγχώρησω για την στάση τους αλλα κάνω τεράστιο αγώνα μέσα μου και δεν τα καταφέρνω ... Η σχέση μου έλαβε τέλος οριστικά αυτή την φορά . Τον ευχαριστω με όλη την αγάπη και την δύναμη της ψυχής μου . Η ζωή ειναι πολυ απρόβλεπτη για να την σπατάλας με θλίψη ... 30 χρόνια χόρτασα θλίψη πίκρα και πολλα άσχημα συναισθήματα . Τέλος η μαυρίλα ...δεν χάνω χρόνο . 
Ο στόχος μου από εδώ και πέρα ειναι να ζω το τώρα τίποτα άλλο. Παρακαλάω τον θεό να ειμαι καλα όπως και ολα τ' αδέρφια μου που παλεύουν με τον καρκίνο ... Χθες έκλεισα 1 χρόνο από την μαστεκτομη μου . Δεν μου λείπει το στήθος μου.  Αν ήμουν άντρας θα με ερωτευομουν και χωρίς αυτο . Χωρίς να ακουστεί υπερήφανη η δήλωση μου . Το τέλειο δεν μου άρεσε ποτέ . Ήμουν πάντα με τους αδύναμους με αυτούς που τους λείπουν πολλα γιατι κ εμένα μου έλειπαν ... ο αγώνας δεν σταματάει ποτέ ... Μπορεί να μην πονάει το σώμα μου τόσο πλέον αλλα η ψυχη έχει ουλές που θα ειναι για πάντα εκεί .

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Σκέψεις ...

30 χρόνια βήματα ... Μικρά άλλες φορές μεγάλα και όλα ένα προς ένα οδηγούν στο τέλος πάντα εκεί θα οδηγούν τα πάντα. Αυτό το έμαθα τώρα τελευταία και κάπως βίαια αλλα ναι λυτρώθηκα απ τον μπαμπούλα του πρέπει . Τίποτα δεν πρέπει . Όταν είσαι άνθρωπος έχεις κάποια χαρακτηριστικά το μόνο σίγουρο είναι η αγάπη . Αν δεν την έχεις δεν είσαι άνθρωπος . Με αυτό πορεύεσαι λοιπόν... Και όπως κάτσει. Κάθε λεπτό που περνάει σε φέρνει πιο κοντα στον θάνατο . Μακάβριο ; Κ όμως η αλήθεια . Το θέμα είναι τι κανεις για αυτό ... Εγω λέω να το απολαύσω αφού κανεις δεν τη γλιτώνει . Τελικά ο άνθρωπος είναι το πιο αλαζονικό πλάσμα . Νομίζει πως θα υπάρχει για πάντα , θα κάνει τα πάντα , μπορεί να κάνει τα πάντα . Πολλές φορές νομίζει πως πανω από αυτόν δεν υπάρχει τίποτα . Το ίδιο νομίζει και το μυρμήγκι .... Απλά βλέπει μια σκιά και το αντιλαμβάνεται απλά σαν μια μάζα που το απειλεί ... Που να φανταστεί πως αυτή η μάζα έχει αναλύσει την θεωρία της σχετικότητας . Δεν γίνεται αυτό να το συλλάβει η ύπαρξη του . Κ όμως υπάρχουμε κ νομίζουμε κιόλας όπως το ποταμό μυρμήγκι πως τα ξέρουμε όλα . Όσο παει δηλ ο εγκέφαλος μας .....
Νομίζω πως έχω απογοητευτεί οικτρά απ το είδος μου ..... Είμαστε τόσο εγκεφαλικά υποαναπτυκτοι που αυτοκαταστρεφομαστε. Είμαστε κανίβαλοι χωρίς κανένα νόημα. Παλεύουμε μια ζωή για λεφτα, καριέρα για το τίποτα ... Τρώμε σκατα και μυαλό δεν βάζουμε ... Φτάνουμε σε σημεία αδύνατης διαβίωσης και δαγκωνουμε την σαρκα μας και δηλώνουμε με περισσια υποκρισία πως αυτό το μέλος δεν ανήκει στο σώμα μας ... Σημασία έχει πως θα πέσει στο στομάχι μας.
Και ποια είναι η ελπίδα ; Αν πιστέψουμε πως έχουμε ψυχή με το να τη σώσουμε ίσως λέω ίσως να μην είμαστε ζωντανά περιττωματα.

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Ούφ! 1χρόνος χωρίς καρκίνο ....

Η αλήθεια είναι πως ναι ! Είναι ο πιο όμορφος λόγος για να γιορτάσεις! Άντε όμως να το συνειδητοποίησεις. Σήμερα πήρα και τα τελευταία αποτελέσματα . Καθαρά όλα με κάτι οζίδια στον θηρεοειδή που πρέπει να τα παρακολουθώ ... Με πολυποδάκια στη χολή απ την ταλαιπωρία ... Και ο cea (γενικός δείκτης καρκίνου ) 1 μονάδα πάνω απ το φυσιολογικό . Ενώ κλασσικά ως ψύχραιμος άνθρωπος έβαλα τα κλάματα κ έχασα πάλι το πάτωμα κάτω απ τα ποδάρια μου μου είπαν όλοι όπως και ο γιατρός μου πως δεν πρέπει να δίνω σημασία καθόλου. Για πολύ καιρό μετά αυτό θα βγαίνει έτσι λόγω των θεραπειών και της ταλαιπωρίας και πως αν είναι να ληφθεί υπ όψιν πρέπει να είναι πάνω από 10.
Ωστόσο ακόμα απ τις ακτινοβολίες νιώθω όλη τη δεξιά μου πλευρά εσωτερικά αρκετά ταλαιπωρημένη σαν να με τραβάει . Αυτά είναι τα ιατρικά μου νέα ... Ψυχολογικά δεν ξέρω πότε θα νιώσω πως πάει αυτό ήταν τελείωσε .... Δεν μπορώ να το νιώσω ακόμα ; Το νιώθεις άραγε αυτό ποτέ ; Τίποτα δεν μπορεί να είναι ίδιο με πρίν. Προσπαθώ να νιώσω απελευθερωμένη από αυτόν τον άθλιο μαλάκα που λέγεται καρκίνος. Νιώθω σαν να με βίασαν . Ναι ήταν βιασμός ... Ο καρκίνος μου επιτέθηκε με θράσος χωρίς να σεβαστεί τίποτα απολύτως , μου πήρε οποία αθωότητα και ανεμελιά είχα μου άφησε πληγές που δεν θα κλείσουν ποτέ και με άλλαξε .
Κάνω πολύ μεγάλη προσπάθεια να συνεχίσω την ζωή μου όσο γίνεται φυσιολογικά. Αισιόδοξη όσο κ αν δεν φαίνεται είμαι , απλά δεν μπορώ πλέον να κάνω σχέδια ... Κάτι που δίνει την ψευδαίσθηση ελευθερίας . 
Ο καρκίνος του μαστού παει καλά αν τον προλάβεις όντως ! Έχω ζωντανά παραδείγματα που είναι η Χαρά της ζωής ! Αυτές τις φίλες μου τις λέω αγγελούδια , είναι κοπέλες που έχουν ξεπεράσει τον καρκίνο και πλέον είναι υγιέστατες. Ενα από αυτά τα αγγελούδια λοιπόν παντρεύεται την άλλη Κυριακή και με έχει κάνει πολύ χαρούμενη ... 
Θέλω πολύ να ζήσω και να κάνω κ εγ. Πολλά πράγματα αλλά βρε παιδιά πως γίνεται να αγνόησω την κατάσταση στη χώρα μου ; Στον κόσμο ; Ζούμε με την μητέρα μου και συνολικό εισόδημα 600 ευρώ ...από που να αρχίσω και που να τελειώσω για τα βασικά που δεν υπάρχουν . Και ξέρω πως είμαστε όλοι σχεδόν έτσι ! Εννοείται πως είμαι ευγνώμων και με το παραπάνω που τα κατάφερα και δόξαζω τον Θεό αλλά είμαι και ρεαλίστρια... Σήμερα πήγα να αναβάλλω την μάστογραφία μου για τον άλλο μήνα λόγω ιστορικού κάνω ψηφιακή  που κοστίζει 55 έυρω! ( το ένα στήθος ) 
Και ήταν μια κυρία που ήταν ανασφάλιστη και εκλαιγε γιατί είχε ιστορικό και δεν μπορούσε φυσικά ούτε να πληρώσει ...ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και πόσο μάλλον στον Άγιο Σάββα και ευτυχώς βρέθηκε λύση .ποσοι καρκινοπαθεις έχουν μείνει ανασφαλιστοι; Πόσοι έχουν ανάγκη από θεραπείες για να κρατηθούν στη ζωή και το μπουρδελο κράτος συνεχίζει να τρώει άβέρτα; Ναι φταίμε αλλά μέχρι κάποιο σημείο ...σήμερα μια φίλη μου χρειάστηκε να κάνει έκτακτα εισαγωγή  με σοβαρό πρόβλημα στο συκώτι και δεν είχαν κρεβάτια !!!!! Γιατί ; Λόγω του ότι συγχωνευτηκαν τα νοσοκομεία ... Της πρότειναν μάλιστα λύση να δίνει συμμετοχή 35 ευρώ την ημέρα για να την βάλουν σε 2 κλινο....το λιγότερο 5 ημέρες να κάτσει πόσο ; 175 ευρώ !!!!!!!! Σε οικογένεια με 1 μισθό τετραμελή ! Δηλ  πόσο σάπιοι;;;;; Και μην ακούσω την καραμελιτσα έχουμε δωρεάν υγεία στην Ελλάδα ... Τόσα χρόνια που δουλεύουμε σαν μαλάκες οι κρατήσεις ; Που πάνε; Υπερπληρωνουμε όλα τα υπόλοιπα και η δωρεάν υγεία είναι κάτι το πλασματικό... Με πολλά LSD στο νερό μας καθημερινά το έχουμε πιστέψει κ αυτό . 
Προσπαθώ λοιπόν να έχω καλή διάθεση ... Προσπαθώ ... Είναι ένας αγώνας καθημερινός ! 
Ενας άνθρωπος πάντα μου φτιάχνει το κέφι ! Ο Βασίλης μου! Απ την αρχή ως το τέλος μαζί .. Στα δύσκολα ήσουν εκεί σ´αγαπαω!

Πήγα και στην συναυλία του Σωκράτη.... αυτό μιλάει για μένα.....


Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Φθινόπωρο και πάλι ... Ενας χρόνος μετά ..

Στις 19 Αυγούστου έκλεισα ένα χρόνο μετά το τρομακτικό περιστατικό που είχε συμβεί ... Και ξεκίνησαν όλα .. Είχα γυρίσει από διακοπές και μόλις είχα βγάλει το πάνω μέρος του μαγιώ μου είδα αίμα στην πλευρά του δεξιού μαστού. Μου είχαν κοπεί τα πόδια δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου είναι αδύνατον. 
Με υπομονή και υπερβολική συζήτηση με τον εαυτό μου τα είχα βρει και βάδιζα γερά και δυνατά . Μέχρι που συνέβη το περιστατικό με το ήπαρ ... Αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή που έχω ζήσει τα τελευταία 30 χρόνια της ύπαρξης μου . Μου κόπηκε το οξυγόνο ένιωσα λες και με πέταξαν αγαρμπα στη κόλαση . 
Στη πορεία βρήκα τις ισορροπίες μου όσο γινόταν δηλαδή . Δεν θέλω να γίνω μελοδραματική αλλά επειδή έχω ακούσει πολλά πράγματα για το πόσο δυνατή και καλα ήμουν και είμαι ... Θέλω να δηλώσω πως δεν ισχύει σε καμία περίπτωση . Λίγο πριν την τελευταία μου θεραπεία ένα πολύ άσχημο βράδυ ήθελα να αυτοκτονήσω. Ήθελα να πάρω όλα τα χημείοθεραπευτικα χάπια και να κοιμηθώ μέχρι να πεθάνω. Δεν ήταν ξεκάθαρο το μυαλό μου και μπορεί να μου βγήκε η ιδέα αμέσως αλλά εκείνο το βράδυ ήθελα να πεθάνω . Δεν έβρισκα κανένα νόημα σε κανέναν αγώνα . Και σε τίποτα . Ευτυχώς ο καλός θεός έστειλε έναν καλό μου φίλο τον Χρήστο. Τον Μ. Και με συνέφερε . Νιώθω ντροπή. Οχι γιατί βγαίνω δείλη απέναντι στους ανθρώπους αλλά γιατί δεν εμπιστεύομαι τα σχέδια του μεγαλοδυναμου και ακόμα και τώρα μετά από όλα τα καλα μαντάτα φοβάμαι . Αυτό που με κράτησε στο να μην τρελαθω ήταν η προσευχή . Και έχω την εξής απορία .... Στην κόλαση μπορείς να προσευχεσαι; Μόνο αυτό θα ήθελα να ξέρω . Αν γίνεται μου φαίνεται πολύ παρήγορο . Στην δική μου κόλαση επι γης αυτό ήταν το οξυγόνο μου και ο σκοπός της ημέρας μου . Έχω φάει πολύ κράξιμο για τα πιστεύω μου . Κοροϊδία και κούνημα κεφαλιού ειρωνικά . Τύπου το καημένο έχει ανάγκη να πιστέψει κάπου λόγω καρκίνου .... Θέλω να καταλήξω κάπου . Ολο αυτό το διάστημα μου έλεγαν όλοι ! Θετικές σκέψεις θετική ενεργεία σκέψου θετικά για να έχεις θετικό αποτέλεσμα . Και σας ζητάω την απάντηση σοφοί μου φίλοι περί δύναμης έλξης . Τόσο καιρό πίστευα πως είχα καρκίνο στο συκώτι ξυπνουσα και κοιμομουν με αυτή την σκέψη και όλο το περιβάλλον δίπλα μου και γύρω μου .... Και να μην είχα με τόση σκέψη θα είχα πάθει και τελικά ;;;;;; Ηταν καλοηθεια και λάθος διάγνωση ... Και ξέρετε γιατί ; Γιατί υπάρχει θεός και εμείς είμαστε ένας κοκκος άμμου ... Σε ένα σύμπαν χωρίς όρια . Με ένα τεράστιο εγωισμό να πιστεύουμε πως έχουμε και υπέρ δυνάμεις τύπου θα γίνω ότι αποφασίσω και ότι πιστέψω θα μου δωθει απλόχερα ... Εγώ θα πω τρομάρα να μας έρθει ..... 
Αύριο θα πάω στο νοσοκομείο να συναντήσω τον γιατρό μου να μου γράψει εξετάσεις για τον καθιερωμένο έλεγχο . Έχω τρομάξει πολύ ! Γιατί έχω σοκαριστεί τόσο πολύ με το περιστατικό στο ήπαρ που δεν έχω ηρεμήσει καθόλου . Μου έχει δημιουργηθεί ψυχολογικό . Τρομάζω με το παραμικρό . Είναι ένας εφιάλτης . 
Το οξύμωρο με όλα αυτά είναι πως μέσα μου είμαι καλά !!!! Εχει φύγει όλος ο θυμός που είχα για ανθρώπους που με είχαν πληγώσει . Τους έχω συγχωρήσει ειλικρινά .
Δεν κρατάω κακιά σε κανέναν ούτε θυμώνω. Απλά πλέον είμαι επιλεκτική στις φιλίες μου . Δεν ταίριαζω τελικά με πολλούς κ πλέον δεν μπορώ να λέω ναι σε πράγματα που πανε κόντρα στην ηθική μου μόνο κ μόνο για να μην δυσαρεστησω κάποιον .. Επίσης είδα πως δεν μπορώ να συνεννοηθω με ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει η δυσκολευτεί στη ζωή τους . Βλέπω ένα τεράστιο χάσμα ... Κακά τα ψέματα αν δεν φας σκατα δεν στρωνεις.... Κ εγώ που δεν έχω στρώσει φυσικά έχω φάει πολλά σκατά για οικόπεδα σκατού... Μιλάμε . Και πάλι καλά λέω . Σας γράφωε γεμάτο στομάχι στο κρεβάτι μου  κάτω από τη σκεπή μου μόλις έκανα μπάνιο .σκεφτηκατε ποτέ πως αυτά μπορεί να τα χάσετε ;έχετε στερηθεί ποτέ τα βασικά ; Οπως νερό και ρεύμα ; Η τροφή ; Φρικάρετε στην ιδέα ε; Να κάνετε θετικές δηλώσεις για να σωθείτε!!!! Με θετική ενέργεια πάντα ! Είμαι πλούσια μου αξίζει το καλύτερο αύριο θα ξυπνησω και θα μου πέσει ένα τσουβάλι ευρώ στη καρκαλα μου ! 
Κ την επόμενη λέει ξυπνας κ ακούς πως η Ελλάδα πτωχευσε και κανείς το σκατο σου παξιμάδι και το βάζεις και στη κατάψυξη αν δεν σου έχουν κόψει το ρεύμα για να λειτουργεί να δούμε εκεί αν ζητάς βοήθεια θεού η όχι ....
Δεν έχω καλό προαισθημα με όλα αυτά που ακούω καθημερινά να γίνονται στον τόπο μου και όχι μόνο ..... Το θέμα με τον πόλεμο στη Συρία μου φέρνει αηδία ...κυρίως με το πως έχει καταντήσει ο άνθρωπος . Εμαθα να κοιμάμαι και να ξέρω πως ίσως να μην ξημερώσει . Βιώνω την αβεβαιότητα καθημερινά .... Ξέρω και νιώθω πως έχω ψυχή ... Είναι ζωντανή η ψυχή μου και ξέρω πως δεν πεθαίνει .... Ενιωσα την ανάγκη να την σώσω. Είδα πως γίνεται με έναν τρόπο. Η θρησκεία μου λέει να πατήσω τα πάθη μου κάτω ... Ε και ; Οποίος και να το λέει το αποτέλεσμα δεν είναι Ι να γίνω καλύτερος άνθρωπος ; Να μην ειμι εγωιστρια; Να αγαπάω τον πλησίον μου ; Να προσφέρω ; Να μην έχω υπερηφάνεια και αλαζονεία ; Για πείτε μου τι κακό κάνω ; Τι είναι το όισθοδρομικό και μπαναλ; Να δώσω τόπο στην οργή ; Μήπως και με πούνε μαλακά ; Τόσο πολύ μας νοιάζει το τι θα πει ποιος ;;;;;;; Ο δίπλα μας ; Μάλλον κρίνουμε εξ ίδιων τα αλλότρια .... Εφόσον λέμε εμείς για όλους ..... Δεν έχουμε να ασχοληθούμε με τα χάλια μας  ψάχνουμε να βρούμε του δίπλα.... Ετσι φτάσαμε σε αυτή την βλεννα.... Κοιταξαμε πως θα φτιάξουμε το φαΐνεσθαι.... Να κάνουμε εντύπωση με αυτό ... Να του μείνουμε στο μυαλό για αυτό ....και στο μέσα μας ;;;;; Μόνο φυδια.... Με τόσο δηλητήριο που φτάνει και για τις 5 ηπείρους .... Μην βιαστείτε να πείτε εγώ όχι ! Για σκεφτείτε κάποιον που σας έκανε κακό .... Σας σνομπαρε σας υποτίμησε πόσο θα θέλατε να του κάνετε τα χειρότερα αν μπορούσατε ... Να του βάλετε το κεφάλι κάτω και.. να το κάνετε θρυψαλα... Ολοι έχουμε έναν τέτοιο εχθρό .... Να η αθλιότητα μας ολοζώντανη ... Στη χολή που βγάζουμε για κάποιον χωρίς να ξέρουμε το γιατί και φυσικά ούτε που μας νοιάζει σωστά ; Σημάσία έχει που συνετριψε το έγω μας ....αυτό το τόσο μα τόσο σημαντικό εγώ μας .....

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Ξεκαθαρίσματα

Εχουμε καιρό να τα πούμε .... Από υγεία μέχρι στιγμής έχουμε μείνει στα καθαρά αποτελέσματα . Από περιβάλλον έχουν γίνει περικοπες.... Ο καιρός κυλούσε ήρεμα μέχρι που κατάλαβα πως πλέον ότι θεωρώ πως παει κόντρα στα πιστεύω μου και στις ηθικές μου αξίες παει στον αγύριστο. Έχω μετρήσει μέχρι στιγμής 4 άτομα από το περιβάλλον μου που πλέον δεν μιλάω . Πες τσακωθηκα ... Πες στράβωσα πες ξενερωσα πες ότι θες .... Εγώ την ζωή την βλέπω άλιώς ρε φίλε ... Τη σέβομαι πηγα να την χάσω ... Την αγαπάω και δεν θέλω να την χαραμίσω. Τι να κάνουμε ; Πιστεύω στον Θεό είμαι χριστιανή ορθόδοξη και δεν γουστάρω βλασφήμιες. Βλασφήμια για εμένα είναι ο μη σεβασμός για αρχή στην ίδια τη ζωή , είναι ο ρατσισμός , είναι η υπερηφάνεια που έχεις νομίζοντας πως είσαι ανώτερος από τον διπλανό σου ... Είναι η εμμονή με την ύλη , είναι η μή εμβάθυνση σε οτιδήποτε έχει να κάνει με πνεύμα . Τι να κάνουμε άλλαξα. Δεν ανέχομαι πλέον την υποκρισία ... Δεν αντέχω να βλέπω σχέσεις που βασίζονται σε ανασφάλεια , δεν ανέχομαι να βλέπω κοροϊδία και να το βουλώνω... Θέλετε να σαπίσετε στα σκατα ;;;;; Μπράβο σας δικαίωμα σας. Έχω το δικαίωμα να μην θέλω να έρθω μαζί σας ... Έχω το δικαίωμα να αντίδρω. Έχω το δικαίωμα να διαφέρω. Έχω το δικαίωμα να έχω αξιοπρέπεια , έχω το δικαίωμα να μην είμαι θεατής σε θέατρο παραλόγου, έχω το δικαίωμα να είμαι άνθρωπος . Δεν γίνεται πλέον για Οση ζωή μου απομένει όσο κ αν είναι αυτή 1 ημέρα η ένας χρόνος η 10 η 100 να ανέχομαι υποκρισία ... Σκατο συμπεριφορές ( όχι απαραίτητα σε εμένα ) η οτιδήποτε μου χαλάει την ισορροπία μπορείτε αν θέλετε να πάτε να πνίγειτε. Εγώ θα προσεύχομαι για εσάς να ανοίξετε τα στραβαδια σας.
Η ζωή περνάει κ δυστυχώς η ευτυχώς δίνει μαθήματα και με πολύ άσχημο τροπο πάρτε το χαμπάρι . Μην παίζετε με την ψυχολογία του αλλού , σεβαστειτε τον πόνο του , σεβαστείτε την ζωή την ίδια σεβαστείτε τον συνάνθρωπο σας .... Οταν βλέπετε τα μούτρακια σας στον καθρέφτη αλλαξτε λίγο το ποιήματακι σας και δείτε τα σκατα που έχετε .... Αλλαξτε τα για να γίνετε χρήσιμοι στην ρημάδα τούτη ανθρωπότητα ! Θα σαπίσετε ρε όλοι σας !!!! Κανείς δεν τα ξεφύγει ! Ολοι θα γίνετε λάσπη ! Χώμα σκουλήκια. Ακόμα κ ο πιο πλούσιος θα γίνει ένα με το χώμα ! Τι φρικαρετε για το μπασταρδο" εγώ" σας ... Για τα πάθη σας.... Είστε άνθρωποι κ όχι θεοί .... Οσοι είστε τυχεροί που γεννηθήκατε σε χώρα με πολιτισμό  είστε άθλιοι που το καπηλευεστε εναντίον άλλων χωρίς μοίρα .... Είστε όπως τα πλούσιοπαιδα που κοροϊδεύουν το φτωχό που δεν έχει γονείς .... Ας είστε ευγνώμονες που έχετε τα βασικά κ βάλτε την κωλουπερηφανια στο κωλο σας .... Κακομαθημενα. Δείτε το ξημέρωμα σας και σκεφτείτε πως αλλού ξημερώνουν σε νοσοκομεία από πόνους ... Η σε σπίτια χωρίς οροφή στη Συρία ... Η κάποιοι αφήνουν την τελευταία τους πνοή αυτή τη στιγμή  που γράφω .... Εγώ τα ξέρω τα χάλια μου και νιώθω υποχρέωση στον Θεό που μ άφησε να ζήσω . Δεν θέλω να σε απογοήτευσω Θεέ μου ...κ νιώθω ντροπή που τη γλίτωσα... Ενώ άλλοι υποφέρουν . Ανοιχτε τα στραβαδια σας βολεμένοι . 
Η τρελή Αδελαίς.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Ενα ευχαριστώ είναι πολύ μικρό και λίγο ....

Οι μέρες μπορώ να πώ πλέον πως κυλούν ήρεμα (επιτέλους) πηγαίνω καθημερινά για το ψήσιμο μου στον Άγιο Σάββα το οποίο παίρνει λίγο . Επιτέλους είμαι ήρεμη ... Οσο γίνεται δηλαδή . Μου έκαναν και μια αξονική θωρακος η οποία ήταν καθαρή.. Και βοήθησε πολυ να ηρεμήσω ... Τώρα έχουν μείνει μόνο οι πόνοι στα ισχυα που ξεκίνησαν απο την τελευταία θεραπεία ... Απ οσο μου λένε είναι απο τα φάρμακα και αργούν να περάσουν οι πόνοι .
Είμαι σχετικά φουσκωμένη απ τις κορτιζονες δηλ ενώ είμαι 65 κιλά μοιαζω για 70 .. Μαλλάκια δειλά- δειλά φουντωνουν και είναι πολυ μαλακά.. 
Κάθομαι και σκέφτομαι τον εφιάλτη που πέρασα και εκτός απ τη φρίκη που με πιάνει ... Σκέφτομαι πόσο ευγνώμων είμαι που ο μεγαλοδυναμος μου έστειλε τόσους ανθρώπους να με στηρίξουν ... Δεν έχω φίλους έχω αγγέλους....  Ο καθένας έβαλε το χεράκι του για να γίνω καλά χωρίς να το καταλαβαίνει ! Η μητέρα μου ! Η οποία προσπαθούσε ως συνήθως Μονή της να είναι δίπλα μου στα χειρότερα μου και παράλληλα να μην μου δείξει πως πονάει ... Εγω όμως την άκουγα να κλαίει στο τηλ που μιλαγε κλασσικά με όλο το σόι ... 
Αυτή κ αν πέρασε δύσκολα .... Εδώ εγω φρικαρω στην ιδέα πως θα πάθουν κάτι τα σκυλιά μου ... Πόσο μάλλον αν είχα παιδί ... Τώρα που λέμε για τα σκυλιά μου ... Το πόσο με στήριξαν αυτά τα πλάσματα δεν μπορω να το περιγράψω .. Αγρυπνοι φρουροί και τα 2!!! Οπότε ξεφυσουσα απ τους πόνους η σηκωνομουν απ τις εξαψεις ιδρωμενη και φρικαρισμενη με κοιτούσαν στα ματιά με αγωνία ! Έβλεπα την ανησυχία τους... Δίπλα μου οι ψυχουλες συνέχεια !
Την μεγαλύτερη ψυχολογική υποστήριξη την έλαβα απ τον πνευματικό μου ... Αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος να με καθοδηγήσει πνευματικά θα είχα αρχίσει τα ψυχοφαρμακα ... Όταν ακούτε εξομολόγηση παει το μυαλο σας σε πορωμενους θρησκοληπτους αλλα δεν είναι έτσι ! Τελείται όντως μυστήριο και δεν μπορω να περιγράψω το συναίσθημα όταν φεύγεις απ την εκκλησία καθαρός οσο γίνεται ..ξαλαφρωσα , καθάρισα!!! Φυσικα δεν καθαρίζουμε ποτε εντελώς αλλα τουλάχιστον μου έδειξε τον δρόμο !!! 
Δεν θέλω να γράψω ένα ένα τα ονόματα των φίλων μου γιατι θα ξεχάσω κάποιον και δεν θέλω να αδικησω κανέναν ! 
Είστε όλοι ένας κ ένας !!!! Μου δώσατε αγάπη , κουράγιο , δύναμη , πιστέψατε σε εμένα τουλάχιστον έτσι δειχνατε ακόμα και στα χειρότερα κ αυτό ήταν που με κρατούσε στα πόδια μου !
Είστε φυλακές άγγελοι ! 
Αν και αυτός που ήταν δίπλα μου σε όλα συνέχεια !!!!! Και ζοριστηκε ψυχολογικα βλέποντας με στα πιο βαριά χάλια ήταν ο Βασίλης μου .... Αυτό το σπάνιο πλάσμα που είμαι πολυ ευγνώμων που με αγαπάει και είναι μαζι μου ακόμα μετα απο όλα αυτά .... 
Σας αγαπάω όλους με όλη την δύναμη της ψυχής μου !!!!!! Εύχομαι μόνο καλές και ευτυχισμένες στιγμές απο εδώ και στο εξής ... 
Μέσα απ την καρδιά μου ....

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Απο την μιά μέρα στην άλλη ...

Απο την μια μέρα στην άλλη δεν γίνεται να σταματήσεις να νιώθεις κάρκινοπαθης. Απο τον Φλεβάρη έκανα αγώνα να συμφιλιωθω με την άσχημη εκδοχή της μεταστάσης... Συμβιβαστικα όσο μπορούσα με την ιδέα του να μην πανε καλά τα πράγματα .. Με τον Θάνατο.. Επεσα στα πιο μαύρα δωμάτια της ψυχής μου ... ... Εγω και ο εαυτός μου ..τα δυό μας  όπως πάντα στον πιό δύσκολο συμβιβασμό ..
Έχω ξανά αναφέρει το θέμα της πίστης ... Μέσα απο την διαδικασία του καρκίνου  σιγουρευτηκα περισσότερο απο ποτε για την ύπαρξη Θεού... Μου έδινε καθημερινά σημάδια και μου έδινε κουράγιο ... 
Το θέμα είναι το τώρα ... Ολο αυτό που βίωσα ήταν σκληρό βίαιο και τραγικό .... Θα μου πείτε φυσικά υπάρχουν χειρότερα .. Σαφώς και το ξέρω και είναι ευγνώμων για όλη την κατάσταση ...νιώθω ευλογημένη και με το παραπάνω.... Αλλα .... Δεν μπορω να ηρεμήσω ... Φοβάμαι ... Περισσότερο απο ποτε ... Νιώθω ανασφάλεια τώρα που δεν κάνω χημειοθεραπειες ... Μήπως δεν έχουν βρει κάτι και δεν πρέπει να σταματήσω ... Μήπως έχει γίνει κάτι στραβά ;;;; Μήπως δεν έδειξαν κάτι οι εξετάσεις ;;; Έκανα ακτινογραφία θωρακος κ ήταν καθαρη ... Αυτο που με ενοχλεί είναι το αλλεργικο μου άσθμα η κάτι άλλο ;;;  Πονάει ο γλουτός μου μετά απο την τελευταία θεραπεία που φορτωθηκα φάρμακα ... Φταίει αυτο η κάτι άλλο ;;;;; 
Ξεκίνησα ακτινοβολίες ! Πάω καθε μέρα στο νοσοκομείο η διαδικασία είναι πολυ απλή ... Με σημάδεψαν με ένα υγρό που δημιουργεί εγκαύματα και φαγούρα δεν με ενοχλεί καθόλου λέω δόξα σόι ο θεός τέλος οι χημείες μακάρι να έκανα μόνο ακτινοβολίες 1 χρόνο παρά αυτο που πέρασα .... 
Ωστόσο δεν μπορω ακόμα να νιώσω υγιής . Τι έχω πάθει ;;;; Γιατι ;;;;; Είχα μια εξέλιξη πολυ παρα πάνω απ θα πιο τρέλα μου όνειρα ! Μήπως είμαι αχαριστη και δεν το εκτιμάω;;;;; Τι σκατα γίνεται ;;;;; Γιατι δεν μπορω να χαρώ ;;; Οσα καθαρά αποτελέσματα και να έχω δεν θα ξαναχαρω ποτε ;;;;; Πφφφφφ
Αυτά λοιπόν ... Να και η αφεντομουτσουναρα μου με τα σημάδια για τις ακτίνες ....

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Ηταν λάθος διάγνωση ....

Καλημέρα κόσμε.... Έχω να γράψω καιρό ... Νομίζω πως τους τελευταίους μήνες έφτασα ψυχολογικά στο απόλυτο μηδέν ... Κάτι τα οικογενειακά κάτι ο καρκίνος , κάτι το ένα  κάτι το άλλο μου ήρθε να πάρω φορά και να πηδήξω απ τον τέταρτο ... 
Το μοναδικό πράγμα που με ήρεμούσε ήταν η προσευχή . Αν δεν προσευχόμουν θα είχα κλειστεί σε τρελάδικο. Σωματικά οι θεραπείες με έχουν ξεκάνει ... Προχωραω κ ακούς κρακ-κρακ σαν να αλλάζουν οι transformers...αλλα δεν γίνεται τίποτα παραμένω η ίδια καραφλόφατσα.
Εδώ και καιρο έχει αποκατασταθεί η σχέση μου με τον Βασίλη και είμαστε καλύτερα από ποτέ ... Η απόσταση μας κράτησε μια εβδομάδα μέχρι να συνειδητοποιήσουμε κ εγω κ εκείνος πως δεν πρέπει να επηρεάζομαστε από τις απόψεις τρίτων... Δυστυχώς η ευτυχώς ... Λίγοι εγκρίνουν την σχέση μας ... Λογικό είναι ... Το να έχεις κοπέλα μια καρκινόπαθη με ένα στήθος ... 6 χρόνια μεγαλύτερη σου μόνο κελεπούρι δεν είναι...
Θες δεν θες κάποια στιγμή θα κοντραριστείς με τα θέλω σου ... Οταν οι μπηχτές για να χωρίσεις είναι πλέον σε καθημερινή βάση . 
Η αγάπη όμως .... Έρχεται και τα γκρεμίζει όλα αυτά ... Και δεν πτοείται από τίποτα πόσο μάλλον από μικρότητες !!!! Είμαστε μαζί! Στα δύσκολα , δεμένοι .. Βαθιά ! Και οι στιγμές και οι δυσκολίες που έχουμε περάσει με αυτόν τον άνθρωπο μας έχουν κάνει ένα . Σε όποιον αρέσει σε όποιον δεν αρέσει κερνάω σφηνάκια ξύδι τοπ! Και στην ευχή του θεού 
Πέρασε που λέτε ο καιρός ... Και ήρθε η ώρα των εξετάσεων ... Έκανα σύνολο 10 ΧΜΘ ! Ευχομουν να έχει μικρύνει ο όγκος για να γλιτωσω την επέμβαση ... Πάω στην ακτινολογο και κάνω υπέρηχο ... Είχε να με δει από τον Φλεβάρη ... Της λέω πως τελικα ο όγκος ήταν μετασταση... Με κοιτάζει λες και της κάνω πλάκα .. Λέω όχι αλήθεια έτσι έγραφε το χαρτί της διάγνωσης ... Μου λέει βρε κορίτσι μου ... Δεν θέλω να ακυρωσω την ακτινολογο της μαγνητικης αλλα αυτό δεν μου κάνει για μετασταση. Μάλιστα στην αρχή είχαμε πει να το γράψουμε για εστιακη οζωδη υπέρπλασια ... 
Τεσπα... Γράφει το χαρτί ..και ο όγκολογος μου μου λέει άμεσα μαγνητικη ... 
Μπήκα στον ευαγγελισμό και έκανα 2 μαγνητικες και 3 υπερηχους .. Ο τρίτος με σκιά γραφικό ... Σύνολο 10 ιατροί συμφώνησαν πως είναι καλοηθεια τελικά και πως αυτό όχι μόνο μετασταση δεν ήταν αλλα ούτε καν αδενωμα... Που να υπάρχει υποψία για κακοήθεια ...
Επαθα τεράστιο σοκ ! Ευχάριστο σοκ ... Ολοι πάθαμε σοκ!!!!!!!!!!! Τόσο καιρό εγω είχα πέσει στα πάτωματα και προσπαθούσα να μάζεψω τα κομμάτια μου ... Πέρασα μέσα απ τη κόλαση και τελικα ... Ήμουν καλα !!!!!
Για εμένα αυτό είναι ένα θαύμα !!!!! Έτσι το νιώθω για πολλούς λόγους .... Εμπιστεύομαι τα σχέδια του θεού έπρεπε να το περάσω αυτο .. Για να πάρω τα χαμπαρια μου ... Να σταματήσω να φοβάμαι και να εξοικειωθώ με τον θάνατο .. Και πολλα αλλα που έγιναν τελικά για καλό! 
Οι παραπάνω θεραπείες δεν με χαλάνε καθόλου ... Νιώθω και πιο εξασφαλισμένη .
Σημασία έχει πως τελείωσα !!!! Την Δευτέρα θα πάω να κάνω τον σχεδιασμό της ακτινοθεράπειας... Για να ξεκινήσω θα κάνω γύρω στις 30
Και μετά πρώτα ο θεός τελοοοοοοοος!!!!!!!!!!!
Δόξα το Θεό είμαι καλά!!!!!! Γίνονται και θαύματα ...

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

R.i.p George Kant

Χθες ... Έμαθα την απίστευτα δυσάρεστη είδηση. Σοκαριστηκα... Ταράχτηκα... Ξέσπασα...θύμωσα!!!!
Τον γνώρισα όπως όλοι μας Απ το blog του περίμενα πως και πως να διαβάσω νέα του ανάρτηση και ήλπιζα να έχει καλή εξέλιξη ! Ο τρόπος του μοναδικός με απίστευτο black humor στις πιο σκληρές καταστάσεις και συνθήκες . Κατάλαβα το μεγαλείο του Απ την υπομονή του και τη στάση του σε όλο αυτό το μαρτύριο που περνούσε . Τα λέγαμε απο FB και δίναμε ο ένας στον άλλο κουράγιο . Γιατί αν δεν φας το απόλυτο σκατό που λέγεται καρκίνος σορυ παιδιά δεν παίζει να νιώσεις ποτέ τι εστι απόγνωση πόνος φρίκη τρόμος . Και οσο κουράγιο και να θες να δώσεις σε κάποιον δεν έχει καμία αξία με το κουράγιο που θα σου δώσει ένας ομοιόπαθης.
Καλό μου πλάσμα ... Παρά είχες πολλα @@ για αυτόν το κόσμο που βρωμοκοπάει και ζέχνει. Εκεί που πιστεύω εγω πως πάμε. ... Θα σε περιμένουν δάφνες γιατι επάξια κουβαλησες έναν Σταύρο με τεράστια αξιοπρέπεια και μηδενική μεμψιμοιρία .
Χαίρομαι γιατί εκεί που πάς δεν έχει πόνο ούτε προδοσία απο ανθρώπους .
Τα σέβη μου κύριε κανταρτζόπουλε. Καλή αντάμωση .
Με κάτω το κεφάλι μου.

http://oapatris.wordpress.com/2013/05/07/o_thanatos_tou_george_kant/


Σ' έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη
όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί
με ένα τσιγάρο ή μ' ένα ποτήρι στο χέρι
κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή
σ' είδα χειμώνα σ' ένα χώρο ζεστό μικρό
και καλοκαίρι σε φευγάτο νησί
σ' είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό
και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί.
Σ' είδα κι αλλού με κόσμο πολύ στριμωγμένο
και σε μέρος που ήμασταν εμείς κι εμείς
σ' είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο
και γούσταρα λόγω τιμής
σ' έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις
να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια
σ' έχω πιάσει για ώρα προσεκτικά να κοιτάζεις
τα 'χουμε πει τόσες φορές με τα μάτια.
Σ' είδα να μου χτυπάς την πλάτη και να φεύγεις
να δακρύζεις και το κεφάλι να σκύβεις
σ' έψαχνα κάπου στο φως, αλλά κι εσύ τ' αποφεύγεις
στην αρχή μου φαινόταν πως κι εσύ κάτι κρύβεις
με την πάρτη σου που λες είχαν πολλοί τρελαθεί
σ' είχαν περάσει για χαμένο ή ασφαλίτη
τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί
έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Ρε, δε με νοιάζει από που 'ρθες σου λέω
κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί
στον ουρανό ν' ανέβω και να τα λέω
πάω στοίχημα πως θα 'σαι και εκεί
Ρε, δε με νοιάζει ποιος σ' έστειλε, τι θες
ούτε αν είσαι από άλλο πλανήτη,
εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές
σ' ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Δε σ' έχω πιάσει πάνω απ' άλλους να θέλεις ν' ακουστείς,
όμως μαντεύω πως καλά με τα λόγια θα τα πας
δεν αγριεύεις χωρίς λόγο κι αν πιαστείς
τότε κουλάρεις ξανά και στο τοίχο ακουμπάς
υποψιάζομαι περίπου ποιο τραγούδι γουστάρεις
και νιώθω πως ακούς πάντα τ' "Ονειρολόγιο",
ωραία, ακόμα ένας τρελός ταξιδιάρης
που είν' η ζωή του ένα Low Bap δρομολόγιο.
Υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν δώσει δραχμή,
ενώ εσύ πληρώνεις μάλλον εισιτήριο
υπάρχουνε κι αυτοί που δεν είχανε τιμή,
ποιο θα τους διάλεγες, για πες μου, εσύ μαρτύριο
υπάρχουν κι άλλοι όχι και τόσο κουρασμένοι
θυμίζουν μαθητές μέσα στην τάξη
μπροστά που κάθονται οι καλά οι διαβασμένοι
και πίσω αυτοί που είναι αλλού μα και οι εντάξει
Μου 'παν στα δύσκολα πως ρώταγες για μένα
τότε γέλασα πολύ κι η ψυχή μου το χάρηκε
τους είπα να σε βρουν, όμως τα ίχνη σβησμένα
κάποιος τους είπε πως ο αλήτης χάθηκε
εγώ όμως ξέρω την επόμενη φορά
όταν θα ψάξω από πάνω απ' τη σκηνή
σε μια γωνιά, στη τελευταία τη σειρά
πάω στοίχημα ξανά πως θα 'σαι εκεί.



Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Ο Σταυρός

Μεγάλη Παρασκευή ξημερώνει ... Η πιό κατανυκτική μέρα του χρόνου.
Πένθος... Βαριά μέρα .. Θυμόμαστε τους κεκοιμημένους...
Το πιο σήμαντικο όμως της μέρας θα έπρεπε να είναι ο απόλυτος σεβασμός στον Ιησού που ταπείνωθηκε με τον πιο μακάβριο ακραίο και σκληρό τρόπο... Για να βιώσει τον ανθρώπινο πόνο και να πάρει τις αμαρτίες μας πάνω του ....πως θα μπορούσε να δώσει σε εμάς κουράγιο και να μας μιλήσει για ταπείνωση αν δεν το έκανε ο ίδιος; Τα βασανιστήρια που υπεμεινε δεν πλησιάζουν ούτε καρκίνους ούτε χρέη στη τράπεζα .... Και όμως τα υπεμεινε από κατωτερους του ... Πονέσε ... Παρακάλεσε τον πατέρα του να τον γλιτώσει τελευταία στιγμή και να μην πιει το ποτηριον ετουτο... Γιατι έζησε την ανθρώπινη υπόσταση μέχρις εσχάτων ... Το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο καθένας μας είναι τουλάχιστον να σεβαστούμε αυτή τη μέρα ... Να συνειδητοποιήσουμε το μεγαλείο της προσφοράς του ! Βιώνω τον δικό μου Σταύρο που είναι βαρύς ! Αλλά όταν σκέφτομαι τα βασανιστήρια του μου φαίνεται μικρός και λίγος ! Πόσο λίγοι πρέπει να νιώθουμε μπροστά του που παραπονιομαστε για ανούσια πράγματα .... Οσοι έχουν βιώσει το απόλυτο μηδέν την απόλυτη θλίψη και τον θάνατο να τους χαϊδεύει θα έχουν νιώσει στο πετσί τους αυτή τη μέρα ... Οι υπόλοιποι θα πείτε πως τα εγκεφαλικά μου κύτταρα κάηκαν και πως το έχω ρίξει λόγω καρκίνου στις εκκλησίες ... (Το ακούω πολύ τελευταία ) μάθετε λοιπόν πως μεγάλωσα στο κατηχητικο και πάντα πίστευα. Δεν έκανα σε καμία περίπτωση ούτε κάνω πνευματική ζωή . Το μόνο και το λιγότερο που μπορω να κάνω είναι να είμαι ευγνώμων για όλα όσα μου έχει δώσει ο θεός και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος . Σήμερα η μέρα είναι ιερή ... Μακάρι να μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε το μεγαλείο του ... Είμαστε όλοι παιδιά του. Αυτά που ζητάει από εμάς είναι πολύ λίγα μπροστά σε όλα όσα μας έχει προσφέρει και μας προσφέρει καθημερινά. Ο Σταυρός μας είναι πρώτα δικός του και μετά δικός μας ... Γιατι πρώτα ασθένει η ψυχή και μετά το σώμα μας ... Και για την ψυχή μας εμείς είμαστε υπεύθυνοι κατα πόσο θα τη σώσουμε ... Μας δωθηκαν όλα και εμείς από αχαριστία θέλαμε κ αλλά κ αλλά κ αλλά ....
Εκτιμηστε όσα έχετε είναι τα δώρα του ... Το σήμερα είναι δώρο του ... Ενα ευχαριστώ είναι το λιγότερο ... Καλό Πάσχα

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Παρασκευή βράδυ λοιπόν

Ηρθαν οι ζεστές μέρες ! Μύρισε το άνθος λεμονιάς που το έχω συνδέσει με το Πάσχα . Κάποιοι επισκέφθηκαν ήδη τις παραλίες. Κ εγω ..... Εμαθα την περασμένη Τρίτη πως θα κάνω άλλους 5 μήνες χημειο θεραπεία . Γιατί ο όγκος είναι μεν εξωτερικός αλλά ακουμπαει την κολικη καμπή και είναι στην είσοδο όπου περνούν οι φλέβες και οι αρτηρίες... Αυτό απ όσο μου έδωσε να καταλάβω ο γιατρός δεν είναι και τόσο αθώο .
Απογοητευτηκα. Ωρες ώρες νιώθω πως δεν ζω. Κάθομαι και παρατηρώ αυτούς που διασκεδάζουν με τα πιο απλά πράγματα κ εγω δεν μπορω να κάνω ούτε αυτά . Οι θεραπείες μ´εχουν ρίξει πολύ σωματικά κ έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου . Προσεύχομαι και ελπίζω σ´ενα θαύμα . Η προσευχή είναι το μοναδικό πράγμα που γαληνευει την ψυχή μου . Τίποτε άλλο . Η θλίψη όμως δεν παύει να με επισκέπτεται κάθε μέρα . Ωρες ώρες αναρωτιέμαι αν η κόλαση είναι πολυ χειρότερη .... Η την περνάω εδώ σε αυτή τη ζωή . Ερχεται ένα καλοκαίρι με θεραπείες και νοσοκομεία όταν οι περισσότεροι θα είναι στις παραλίες. Συνεχίζω να αφουγκραζομαι τους πόνους μου και αγωνιω μέχρι μέσα Μαΐου που θα κάνω εξετάσεις να δούμε που βρίσκομαι . Αυτά !

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Λυγίζω.

Πραγματικά νιώθω πως λυγίζω. Έχω αρχίσει να κουραζομαι. Να απελπιζομαι. Για την πορεία της ζωης μου . Αρχές Μαΐου τελικα θα κάνω εξετάσεις για να δουν αν είμαι καθαρη και αν εχει επιδράσει η θεραπεία . Σωματικα έχω αρχίσει και κλαταρω. Έχω αρχίσει να μην έχω πολλές αντοχές .διαφοροι πόνοι στο σώμα μου με τρομάζουν . Ώρες ώρες λέω δεν αντέχω άλλο . Ο χωρισμός ήταν μια κλωτσιά που με έριξε ακόμα πιο κάτω . Είχα έναν άνθρωπο που ένιωθα πως με περίμενε για να ζήσουμε μαζι όσα μας στέρησε ο καρκίνος ... Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για πολλα . Νιώθω άδεια . Δεν θέλω να βγω απ το Σπιτι μου . Δεν θέλω να εχει όμορφες μέρες ... Δεν έχω δικαίωμα μάλλον να "θέλω" . Τι κακο έχω κάνει αναρωτιέμαι για να περνάω όλα αυτα ; Κ αν δεν έχω κάνει και είναι για το καλο της ψυχής μου ... Θα τελειώσει ποτε ; Κ αν τελικα πεθάνω ; Πόσο τραγικό είναι να ξέρεις πως θα πεθάνεις και να περιμένεις τον θάνατο σου ; Θα κοιτάς αυτούς που μένουν πίσω και θα λαχταρας να κάτσεις πίσω μαζι τους .... Πόσο σκληρή είναι η ζωη .... Γιατι να αγάπησω σε αυτη τη φάση και να βιωσω τον χωρισμο...δεν Ζω... Ήδη. Είμαι σε μια κατάσταση αναμονής . Απογοήτευσης και απάθειας . Λαχταραω να έρθει μια μέρα που θα είμαι υγιής !!! Θα έρθει;;;;; Ας με λυπηθει πραγματικά ο θεός κ ας μου δώσει λίγη Χαρα δεν αντέχω άλλη πίκρα ! Πραγματικά δεν αντέχω άλλη πίκρα έλεος

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Τι άλλο μένει ;

Κάθε λίγο και λιγάκι δοκιμάζονται τα όρια μου ....δεν ξέρω τι άλλο να πώ.
Το Σάββατο Ετρεχα την μητέρα μου στο νοσοκομείο ... Είναι 72 ετών με ενα κάρο προβλήματα στα κόκαλα ...ο γιατρός της είπε να μείνει στο κρεβάτι ... Είμαστε σ´ενα Σπιτι ένας κουτσαβλος κ ένας καρκινοπαθής ...
Τρελό κέφι παίζει !!!
Επισης έχω να αντιμετωπίσω και έναν χωρισμό απ την Κυριακή .... Βέβαια !!!!!
Σε όλο αυτο το τρελό κέφι προστέθηκε και μια φυγή !!!!!
Πρέπει να δεχτώ πως Οκ δεν γίνεται να αγαπάει όλος ο κόσμος οπως εγω ! Που πάντα βάζω τον εαυτο μου κάτω ... Πρέπει να δεχτώ λοιπόν πως κάποια πράγματα είναι με ημερομηνία λήξης .
Ρε παιδιά αγάπη με ημερομηνία λήξης υπαρχει ; Εγω δεν τα ξέρω έτσι τα πράγματα ... Όταν αγαπάς μένεις εκει δεν φεύγεις ... Ούτε μπορείς να σκεφτείς την ζωη σου χωρίς τον άλλον ... Δεν δίνεις την χαριστική βολή !
Οτι λοιπόν δωθηκε, πάρθηκε πίσω αποτρόπαια και πολυ βάναυσα .φυσικα είμαι ευγνώμων για την μέχρι εδω βοήθεια . Αλλα δεν δέχομαι την θεωρία περί αγάπης ... Όχι παει πολύ.
Τελικα το ταξίδι του καρκίνου καλύτερα να το ξεκινάς μόνος σου παρά να σε χωρίζουν στη μέση ... Έχεις να αντιμετωπίσεις τον καρκίνο με μια τεράστια λίστα απο σκατα που κουβαλάει μαζι του .... Οικογενειακά πακέτα ... Και έναν χωρισμό! Που ήταν η ευχάριστη νότα και ελπίδα σε όλο αυτο. Το να σε κάνει να πιστεψεις κάποιος πως όταν τελειώσουν όλα αυτά έχεις να κανείς κάποια πολυ όμορφα πράγματα και να στο παίρνει πίσω είναι βίαιο και βαναυσο. Οποίος σκεφτεί πως ναι ! Ήταν δύσκολα και για τον άλλον θα το δεχτω ... Αλλα για να δουμε ... Την επόμενη μέρα τη δικη μου και την επόμενη μέρα του αλλου... Εγω έχω ενα δωμάτιο διαλυμένο με χιλιάδες κομμάτια ... Δεν ξέρω τι να πρωτο μάζεψω...αν μαζεύεται κάτι .... Ο άλλος απλα θα εχει να μαζέψει μια γωνιτσα... Καλοκαίρακι έρχεται ... Και όλα καλα !!!
Σήμερα έχω τη θεραπεία μου ...και νομίζω πως έχουν στο προγράμμα να μου κάνουν εξετάσεις .. Δεν ξέρω αν θα φάω κ άλλη σφαλιάρα .. Θα έλεγα πως συνηθίζεται αλλα όχι με τίποτα ... Το Facebook το έκλεισα γιατι έχω τεράστια ανάγκη να απομόνωθω . Οποίος θέλει μπορει να μου στέλνει mail.
Σιγά-σιγά τα χάνω όλα ! Δεν εχει μείνει και κάτι ... Οι φίλοι μου τα αδέρφια μου είναι πάντα δίπλα μου ... Αυτοί είναι το μοναδικό μου στήριγμα ... Φοβάμαι μήπως τους χάσω κ αυτούς ... Συνεχίσουν τη ζωη τους προχωρήσουν ... Αυτα.

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

30

Έφτασα λοιπόν επεισοδιακά στην ηλικία των 30!!!!! Πριν χρόνια φανταζόμουν τον εαυτό μου μέχρι τα 30 παντρεμένη , ερωτευμένη , με παιδιά....και μαλιστα πολυ περιποιημένη με τη δουλειά μου και την ωραία καθημερινότητα μου ...
Τελικά τα 30 ήρθαν μαζί μ´εναν καρκίνο .. Που δεν ξέρω για πόσο θα τον έχω κ αν θα καταφέρω να τον στείλω απο εκει που ήρθε. Στις 30 Μαρτίου λοιπόν ... Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου με κατάθλιψη ... Αναρωτήθηκα αν θα ειναι τα τελευταια μου γενέθλια , πόσα ακόμα θα γιορτάσω...του χρόνου αν τα γιορτάσω θα έχω ξεμπερδεψει; Θα έχω μαλλιά; Τον άνθρωπο μου δίπλα μου ;
Η όψη μου όλο κ πιο σοκαριστικη γίνεται ... Έχω χλωμιασει εντελώς . Έχω αρχίσει να πρηζομαι απ τις κορτιζονες.. Τα ματια μου έχουν ξεράθει, η πλάτη μου πονάει απ τη μαστεκτομη κ γενικότερα είναι λίγο περίεργη η φάση ... Γενικότερα έχω μια ηρεμία κ μια δύναμη που οφείλεται θεωρω στον Θεό ... Ναι θεωρω πως μου εχει δώσει ο θεός δύναμη να το αντιμετωπίσω όλο αυτο . Η προσευχη κάνει θαύματα . Ελπίζω ... Μέχρι στιγμής υπάρχουν κάποια πράγματα που έχουν συμβει με περίεργο κ ανεξιγητο τροπο που τα θεωρω καλούς οιωνούς .
Ωστόσο ... Βλεπω κάθε μέρα ανθρώπους υγιείς , να χαίρονται τη ζωη , να ζουν τον έρωτα τους , να διασκεδάζουν να κάνουν τα πιο απλα πράγματα κ εγω να μην μπορω και είναι πραγματικα βασανιστικό . Τη Παρασκευή πετύχαμε με τον Βασίλη το free day κ μ´έπιασαν τα κλάματα ...έχω λαχταρισει τόσο πολυ μια βόλτα με το ποδήλατο που όταν καταφέρω να ανέβω πάλι θα αρχίσω να κλαίω απ τη χαρά μου...
Όνειρα έχω ξεκινήσει να κάνω ... Αλλα είμαι άνθρωπος του "μαζι " και επειδη οι απώλειες πανε κ έρχονται με τον καρκίνο ... Προσπαθώ να με φανταστώ ευτυχισμένη Μονή μου γιατι δεν ξέρω πόσο και ποιος θ´αντεξει μέχρι να τελειώσει όλο αυτο ... Αν τελειώσει κ οπότε τελειώσει .
Αυτο είναι άλλο ενα δύσκολο κομμάτι που πρέπει να αντιμετωπίσω .
Έρχονται λοιπόν κάτι τέτοιες στιγμές που η ώρα είναι 3 και δεν ακούγεται τίποτα ... Και δάκρυα τρέχουν γιατι ξέρω πως σίγουρα υπαρχει κάποιος που με αγαπάει ...και κάτι μου ετοιμάζει ... Δεν ξέρω τι! Αλλα προσπαθώ να του έχω εμπιστοσύνη οσο γίνεται ! Αυτές τις στιγμές ζητάω μια αγκαλια πατρική κ να δείξει έλεος ... Τπτ άλλο .με ρωτούσαν όλοι τι δώρο θέλω για τα γενέθλια μου ... Δεν μου κάνει τίποτα απολύτως αίσθηση ! Πλέον ούτε παπούτσια ούτε τσάντες ούτε ρούχα τίποτα !!!! Απελευθερώθηκα! Αυτο που έχω ανάγκη είναι μια προσευχη εγκάρδια να γίνω καλά και αυτο είναι το πιο σημαντικό δώρο μπορει να μου κάνει κάποιος !
Τίποτα άλλο !

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Επιτέλους ! Καλά νέα!

Απο την προηγούμενη χημειοθεραπεία... Η κατάσταση ψυχολογικά ειχε αρχίσει να πηγαίνει στο απόλυτο μηδέν .... Δοκιμάστηκα πολύ άσχημα ... Ένιωσα πως δεν εχει νόημα τίποτα .ειχα ανάγκη απο απομόνωση , αυτοσυγκέντρωση και απόλυτη ηρεμία . Η σχέση μου δοκιμάστηκε κλονιστηκε και παραδέχομαι πως όταν είμαι άσχημα ψυχολογικα νιώθω τεράστιο βάρος στους γύρω μου με αποτέλεσμα να τους διωχνω για να μην ταλαιπωρούνται .. Δεν ξέρω αν είναι καλο η κακο . Αυτοκαταστροφικο θα το έλεγα .. Απο την προηγούμενη εβδομάδα άρχισαν με κάποιο μαγικό τρόπο να έρχονται νότες αισιοδοξίας . Η σχέση μου αποκαταστάθηκε κ είμαι καλύτερα απο ποτε.. Και ήρθαν και τα ανέλπιστα καλα αποτελέσματα !!! Δεν έχω her2 !!!! Πήγα δείγμα του ευρηματος σε εργαστήριο για να ανιχνευθει ακριβώς η ταυτότητα του και τελικα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο τύπος με την κακή πρόγνωση !!!!! Δεν θα κάνω για ενάμιση χρόνο το herceptin !!!! Σήμερα έκανα την 6 μου χημειοθεραπεια με taxotere και μου έδωσαν και κάτι χάπια που λέγονται xoloda! Αυτα είναι σαν boost της θεραπείας που ήδη κάνω και βοηθάει την σμικρυνση του όγκου μου ! Θα παίρνω 6 χάπια τη μέρα ... Με παρενέργειες διαροιας ... Σιγα μην την εβγαζα καθαρη ... Το λιγότερο είναι ωστόσο αυτο ! Χάρηκα παρα πολυ ! Άρχισα να είμαι πιο αισιόδοξη νιώθω πως εισακουγονται οι προσευχές μου ... Η μάλλον το θέτω λάθος .. Πάντα εισακουγονται οι προσευχές μας απλα ο Θεός εχει τα δικα του σχέδια για εμάς ! Απλα νιώθω πως σιγα σιγα μου δίνει την αίσθηση πως έχω δεύτερη ευκαιρία ! Δεν θέλω να τον απογοητευσω αυτη τη φορα ...σημασία εχει πως έχω περισσότερες ελπίδες πλέον ! Πως θα γίνω καλα ! Εντελώς καλα ! Εύχομαι να τελειώσει όλο αυτό και να βγαίνουν οι εξετάσεις μο ο καθαρές ! Άντε να χαμογελάσω κ εγω λίγο !!!!!

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

έμενα πίσω....τώρα....

Νιώθω να φεύγω ... Ζητάω φτερά δικά μου να πετάξω σε καθαρό ουρανό ...
Να βγάλω τη σάρκα που φοράω και να λυτρωθώ.
Να δώ φώς..
Να χαμογελάσω αγνά σαν βρέφος
Να αφήσω πίσω μου όσα με εγδαραν μέχρι να πονεσω... Αργά - αργά ...
Χρώματα και ευωδιες να με σκεπάζουν ... Να νιώθω ελαφριά ..
έμενα πίσω.....
μένω πίσω.
η ζωή συνεχίζεται μα εμένα με περιγελά. και σιγά σιγά με ξεχνάει.




Απώλειες

Απ τον Σεπτέμβρη μέτραω απώλειες ... Έχασα την ηρεμία μου .. Την ξεγνοιασιά μου , τα όνειρα μου , το στήθος μου, τα μαλλιά μου, έχασα τον εαυτό μου, τον άνθρωπο μου . Ο παλιός εαυτός μου πέθανε . Ειχε πολλα άσχημα .. Δεν εκτιμούσα πολλα απο αυτα που εκτιμω τώρα. Κέρδισα και πολλά. Την επαφή μου με τον μεγαλοδυναμο! Είναι εκεί και παίρνω την μεγαλύτερη αγάπη ! Ξέρει πω νιώθω αλλα εχει το δικό του σχέδιο .. Του έχω εμπιστοσύνη .. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο . Κλαίω όμως σαν μωρο μερικές φορές ...γιατι είμαι άνθρωπος και όλα όσα ξεριζωθηκαν βίαια απο πάνω μου άφησαν σημάδια και οι πληγές ακόμα αιμορραγούν... Δεν θέλω σημάδια για παρασημα .. Δεν με νοιάζει το "είσαι δυνατός " δεν μου αρέσουν τα κοπλιμεντα , τα καλα λόγια , δεν τα θέλω . Νιώθω άσχημα όταν ακούω κάτι καλό γιατι μόνο εγω ξέρω τη κόλαση μέσα μου. Όλα φεύγουν .. Πεθαίνουν ... Τα διώχνω για το καλο τους ...όταν κλείνω τα μάτια μου σκέφτομαι πως πηγαίνω στο φως ... Μακάρι όταν φύγω να πάω στο φως .. Είμαι όμως άξια;;; Δεν φοβάμαι τον θάνατο φοβάμαι την αρρώστια ... Τα εγω μου τα σκοτωσα... Με αγχωναν.. Οπως και τα όνειρα μου . Όσες φορές έκανα κάτι ερχόταν και τα κατακρεουργουσε και μετα πάλι απ την αρχή. Δεν αντέχω άλλο σκοτσεζικο ντους. Αφηνομαι στα σχέδια του.. Ξέρω πως οτι είναι να γίνει είναι για το καλο μου. Τουλάχιστον μου έκανε το χατήρι να νιώσω πως κάποιος με αγαπάει πολυ ... Οσο για τη δική μου αγάπη είναι το μοναδικό που είναι ζωντανό μέσα μου

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Ο δρόμος προς το φώς

Απο την στιγμή που ερχόμαστε σε αυτό το κόσμο σαν πλάσματα του Θεού έχουμε έναν σκοπό, να διανύσουμε μια πορεία που θα καταλήξει στο φώς!
Σκεφθείτε έναν δρόμο πολλών χιλιομέτρων που στο τέλος του υπαρχει η απόλυτη ευτυχία και η σωτηρία της ψυχής μας. Αυτός ο δρόμος λοιπόν έχει ανα κάποια μέτρα εξόδους παγίδες που μπορούν να σε στείλουν στο απόλυτο σκοτάδι . Στη πορεία της ζωης μας έρχονται άνθρωποι που θα σε πάρουν απ το χέρι να σου δείξουν το τροπο να φτάσεις ασφαλώς στο φως .. Κάποιοι άλλοι θα έρθουν να σε κρατήσουν για να μην πέσεις όταν θα έχεις κουραστεί απο την συνεχή πορεία .. Κάποιοι άλλοι θα έρθουν να σε πλανεψουν για να παρεκκλίνεις.. Και να βγεις απ το δρόμο σου. Να σε παρασύρουν και να σου αλλάξουν τα δεδομένα που ξέρει η ψυχη σου απ την αρχη της ύπαρξης σου σαν ον..
Υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι φυλακές άγγελοι και χωρίς να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους όταν σε αυτο το δρόμο θα υπάρξει ενα εμπόδιο η θα το βγάλουν απ τη μέση πριν σκοντάψεις η που θα κάνουν τα πάντα για να το ξεπέρασεις οσο πιο ανώδυνα μπορείς .
Έρχονται και άνθρωποι στη ζωη μας που απλα μας κρατούν το χέρι και μας διδάσκουν πόσο σημαντικό είναι να μένουμε σταθεροί στο στόχο μας , την πορεία προς το φως!
Υπάρχουν πολλοι συνοδοιπόροι σε αυτο το δύσκολο ταξίδι .. Αλλα με προδιαγεγραμμένη πορεία .
Απο χθες λοιπόν σε αυτη τη δύσκολη διαδρομή ένας σημαντικός συνοδοιπόρος
Δεν είναι πια δίπλα μου . Μετα την διδαχη του και την σπουδαία πορεία του δίπλα μου ήρθε η ώρα να συγκεντρωθεί στην δικη του πορεία προς το φως.
Έχω να φέρω είς πέρας μια δύσκολη αποστολή ... Έχω ενα πολυ δύσκολο εμπόδιο να ξεπεράσω και πρέπει να συγκεντρώσω όσες δυνάμεις έχω για να μπορέσω να το αντιμετωπίσω . Αυτο το εμπόδιο δυστυχώς δεν μπορω να διακρίνω ούτε το εύρος του ..ούτε την συμπεριφορα του ούτε τα χαρακτηριστικά του.. Ξέρω όμως σίγουρα πως πίσω απο αυτο υπαρχει φως! Το νιώθω , το βιώνω , όλο μου το είναι το λέει ! Το φως δεν είναι απαραίτητα η συνέχεια του δρόμου της ζωης ... Μπορει και αμέσως μετα το εμπόδιο να περάσω στο φως! Σημασία εχει πως είναι εκει !!!!
Αυτο το εμπόδιο λοιπόν που λέγεται καρκίνος για να το ξεπέρασεις πρέπει να δεχτεις πως για να πας στο φως πρέπει να δουλεψεις με τον εαυτο σου... Είναι απο τις λίγες πληροφορίες που έχω για τη φύση του "εχθρού "
Βάδιζω λοιπόν σε αυτό το δρόμο με μια σημαντική απώλεια . Αλλα όχι καθοριστική για τη πορεία μου.
Ο στόχος είναι ένας ! Κανείς δεν μπορει να νιώσει το πόσο σημαντική είναι αυτη η πορεία γιατι δεν είναι δικός του δρόμος .
Μπορει όμως να κάτσει σε μια γωνία με pop corn και να παρακολουθεί με αγωνία .. Τις μάχες μου χωρίς να μου αποσπά τη προσοχή ... Ούτως η άλλως ενα απο τα μαθήματα που μου έδωσε είναι να μην αποσπάται η προσοχη μου απ το στόχο γιατι έχω συνέπειες.
Φοράω λοιπόν την πανοπλία μουκαι πέφτω στη μάχη ΜΟΝΗ μου.

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Στα "κάτω" μου

Δυστυχώς η όλη φάση έχει σκαμπανεβάσματα ... Τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να με μάζεψω απ τα πατώματα αλλα μάταια. Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα το νέο φάρμακο "το καλό που ξηγίεται" και απο ζαμπόν έγινα σάπια φέτα μορταδέλας... Έπεσαν και τα λευκά αίμοσφαιρια και άρπαξα και μια ιωσάρα... Με τρελό πόνο στο λαιμό .. Ούτε το σάλιο μου δεν μπορώ να καταπιώ... Δέκατα και διαροια κοινώς με πήγε spray! Κέρασα αφιερώσεις ... Έχω σερβίρει μερίδες για όλο το λεκανοπέδιο .... Δεν μιλάω για τα αέρια ... Το άρωμα της ψιταλειας μπροστα στα χημικά μου αέρια είναι το Chanel no5.... Σε συνδιάσμο με μαύρο κύκλο στο μάτι, χρώμα δέρματος μουσταρδί ... Τα κόκαλα όχι απλα πονουν.. Περπαταω σαν γριά με καμπούρα ...όλο αυτο για να ξέρετε πως ο καρκίνος μαστου δεν μένει σε μια ροζ κορδελιτσα... Αλλα αυτο θα το αναλύσω σε άλλο πόστ μήπως και σαε κινητοποιησω να ψάξετε τα βυζιά σας....
Πήγε λοιπόν σήμερα η μητέρα μου κομμάτι απ τον όγκο στο νιμιτς για να μάθουν αν είναι her2 η όχι ....
Απο την δεύτερη ιστολογικη φάνηκε πως είναι αλλα έπρεπε να γίνει η εξέταση fish.καθησα λοιπόν και έψαξα για το her2. ....τι το θέλα ... Πολυ κακη πρόγνωση προσδόκιμο ζωης με μεταστάσεις 3-5 χρονια ζωης.... Τόσο υπέροχα !!!! To herceptin είναι πολυ αποτελεσματικο αλλα σε πρώιμο στάδιο ... Και τώρα κάνει δουλεια αλλα η πρόγνωση παραμένει κακή ...η νόσος παίζει και να ξανάρθει ... Και πάλι τα ίδια .. Θα τρώω χρονια σε νοσοκομεία μέχρι να λιώνω σε κανένα δωμάτιο με κανένα παππού πιο δίπλα . Κ αν μου πείτε να μην κοιτάζω τη πρόγνωση τότε θα σας πω δεν γίνεται γιατι θέλω να ξέρω τι έχω . Φυσικα και δεν είναι τπτ σίγουρο ... Αλλα είναι λίγο εκνευριστικο που εχει παει απ το κακο στο χειρότερο ... Είναι χοντρο σπάσιμο να με βρίσκει κάτι τέτοιο στη πιο παραγωγική ηλικία ... Συμφωνώ πως χτυπάει μωρά και παιδια .. Είναι πολυ πιο σκληρο... Θα ήθελα να είχα την άγνοια τους και την αγνότητα τους να το αντιμετωπίσω .
Οι άνθρωποι δίπλα μου έχουν αρχίσει να στενοχωριουνται. Το βλέπω και δεν μπορει να μου κρυφτει κανείς .
Αφου η όψη μου εχει αρχίσει να αλλάζει ειδικα τις τελευταίες μέρες ...όνειρα δεν μπορω να κάνω ούτε για αστείο .εχω ξενερωσει πολυ!!!!! Ποναω και ξενερωνωωωωωω..... Δεν γινόταν να είναι κάτι πιο ήπιο έπρεπε να είναι αυτός ο κωλο τύπος ... Θέλω να γίνω τελείως καλα και να μην ξανάρθει αυτη η μαλακια ποτεεεεε γίνεται ;;;;;;;;;;;;;

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Τελικά...

Ενα απο τα μαθήματα που έχω πάρει απο τη φάση "καρκίνος" είναι το :μήν κανείς σχέδια.
Αύριο ξεκινάω το νέο φάρμακο ... Πρέπει να πάω απ το πρωί για να πέσει σιγα -σιγα στη φλέβα .. Για να μην δημιουργήσει αλλεργικό σόκ. Μ´εχουν φορτώσει με αντισταμινικά για να γίνω κοτόπουλο και να μην αντιδράσω.
Ο γιατρός μου είπε 6 θεραπείες .. Δεν θέλω να μέτραω αντίστροφα γιατι έτσι έκανα και στην αρχή και τελικά ... Βγήκε στη πορεία κάτι καινούργιο.
Έχω ηρεμήσει αρκετά . Δεν σκέφτομαι το αύριο με αγχώνει. Θέλω πολύ να ζήσω . Θέλω πολύ να είναι το τελευταίο...
Θέλω να ζήσω και να απολαυσω το θείο δώρο που λέγεται ζωή... Με αλλα μάτια ... Ανοιχτά ματια !
Στην χειρότερη ... Θα φύγω .. Ξέρω πως δεν είμαι μόνη μου .. Ο Θεός μου δεν μ´εχει αφήσει στιγμή . Έχω νιώσει την υπέρτατη αγάπη .. Έχω νιώσει "Θεό" ... Όταν το νιώθεις αυτό, είσαι γυμνός ... Δεν σε νοιάζει τι φύλο έχεις .. Που είσαι .. Ποιος είσαι .. Ούτε το τι γίνεται γύρω σου κλαις. Απο απέραντη αγάπη συγκινημένος απ το μεγαλείο που νιώθεις στη ψυχη σου! Γιατι νιώθεις βρέφος .. Και λαμβανεις φως μεγατόνων !
Ναι το έχω νιώσει αυτό μια μόνο φορα στη ζωή μου σε ενα ιερό μέρος .. Και δεν ήμουν μόνη μου ... Ήταν πολλοι άνθρωποι στο ίδιο μέρος με την ίδια εμπειρία και νιώθαμε όλοι αδέρφια !
Αν είναι έτσι το "μετά" γιατί να φοβηθώ τελικά... Ο πόνος και η αλλοίωση της σάρκας υπαρχει για να μας θυμίζει πως οτιδήποτε απτό ... Εχει και τέλος ! Εχει ημερομηνία λήξης η ύλη δεν είναι το παν!!!!
Αν σήμερα απογοητευτηκατε .. Χωρίσατε... Σας απελυσαν... ... Η έγινε κάτι που σας έφτασε στα όρια σας σκεφθείτε πως η ζωη αρχιζει να υπάρχει όταν η ευτυχία δεν αποτελείται απο υλικά αγαθά ... Επιφάνεια .. Ευτυχία για εμένα είναι ανιδιοτελής αγάπη ,ευγνωμοσύνη για ενα όμορφο ξημέρωμα ... Πεταξτε ρε γαμωτο τον εγωισμο απο πάνω σας και δείτε πόσο τσάμπα χρόνο χάνετε με το να διαφωνείτε για ασήμαντα πράγματα ...ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι έχω πείνασει έχω περάσει σκληρές στιγμές χωρίς τα βασικα στη ζωή μου.... Όταν έχουμε ο ένας τον άλλον και υπάρχουν δεσμοί ισχυροί χωρίς εγωισμούς ... Πάντα στη δύσκολη στιγμη θα έρθει μαγικά ενα βάλσαμο στη ψυχη μας ..
Ανοίξτε τα μάτια σας και χαμογελαστε γιατι ακόμα και αν δεν έχετε δουλειά η χρήματα η οτιδήποτε ... Εχετε κάθε μέρα μια ευκαιρία να ξεκινήσετε να ζείτε με ουσία ...
Να λέτε ευχαριστώ! Χωρίς παράπονα γιατι πάντα υπαρχει κάποιος σε πολυ χειρότερη κατάσταση που θα είναι ευγνώμων με πολυ λιγότερα ..

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Θυμάμαι

Ήταν ενα δωμάτιο με μια λευκή κούνια .. Είδα πως έσπασε το τζαμί και μπήκε μια τεράστια φλόγα και εγω άρχισα να κλαίω . Φοβήθηκα πολύ και δεν ξανά κοιμήθηκα Μόνη μου... Ήταν το πρωτο όνειρο που είδα στη ζωη μου πριν περπάτησω και μιλήσω κάν ....απο τότε φοβόμουν το σκοτάδι , μέχρι και σήμερα πάντα υπαρχει ενα λαμπάκι στο δωμάτιο μου.
Ξέρω πως ακόμα και λίγο φως να υπαρχει κάπου σε σώζει απ το σκότος .
Θυμάμαι που περίμενα πως και πως την Κυριακή να έρθει η γιαγιά Σπιτι να παίξουμε "σινεμά " κοβαμε χαρτια απο περιοδικά και φτιάχναμε ενα χωνί. Για τα ψεύτικα χάρτινα ποπ κορν. Και παίρναμε και πίτσα απ το "κάστρο" η πρώτη πιτσαρία της περιοχής .
Θυμάμαι πόσο χαιρομουν που έβλεπα στη γιαγια μου ενα τραπέζι με οικογένεια ... Τη γιαγια μου τον θείο μου την μητέρα μου κ εμένα ...
Το περίμενα πως και πως... Κατα λαθος είχα φωνάξει τον θείο μου " μπαμπα" και με μαλωσαν.
Δεν έπρεπε να πιστεύω κάτι που δεν ισχύει . Θυμάμαι πως ενα Σάββατο πρωι
Είχα παει να γνωρίσω τον πατέρα μου. Στο Ζάππειο στον εθνικό κήπο . Το σκεφτόμουν μέρες ... Είχα δει στις ταινίες πως όταν έχεις καιρο να δεις κάποιον τρεχεις και πεφτεις πάνω σε μια ανοιχτή δικη του αγκαλιά... Τελικα τα χέρια δεν άνοιξαν ποτέ ... Εμειναν στις τσέπες κ εμένα μου έβαλαν ενα μπαλόνι για παρηγοριά απο αυτά που πουλάνε μαζι με ποπ κορν και καραμελωμενο μήλο .
Θυμάμαι πως στη πρώτη δημοτικού είχα φάει ενα πολυ δυνατο χαστούκι απο την δασκάλα μου και είχα ανεβάσει πυρετο ... Ήμουν στο τελευταίο θρανίο και είχα φερει για παρέα μου όλα τα παιχνίδια , τα είχα αραδιασει και τους μιλάγα για να μην νιώθω μόνη...
Θυμάμαι πως στη πρώτη λυκείου .. Εκλαιγα συνέχεια χωρίς λόγο . Δεν μου άρεσαν πολλά ... Κυρίως η μοναξιά . Πήγα σ´ενα σχολείο για το καλο μου. Φίλους δεν είχα ... Εκτοσ απ την Ελενη την Φ. Μάλλον τότε νόμιζα πως φταίω εγω και άρχισα να με μαλωνω και να με τραυμάτιζω. Ξεχνιομουν απ τον πιο βαθύ πόνο . Ήταν ωραία ... Δεν ήθελα να τα βλέπει κανένας ... Τα χέρια μου έχουν ακόμα σημάδια . Δεν ξέρω γιατι το έκανα τότε ... Έγινε πολλές φορές . Κάποια στιγμη σταμάτησα . Δεν αντέχα να με τιμωρω έτσι ... Θυμάμαι την γιαγιά μου στα τελευταια της... Ήταν σαν μωρακι! Αγνη χωρίς μνήμες ... Με όλο λευκα μαλλιά αγνό βλέμμα και ανήμπορη ... Η αγκαλια της όμως έβγαζε αγάπη 93 ετών ... Η δεύτερη μου μάνα ... Μου λείπει πολυ δεν ήθελε να στενοχώριεμαι και διαισθητικά πάντα καταλάβαινε τι έχω ...μου λείπει πολύ...
Θυμάμαι την μητέρα μου να προσπαθεί πάντα να με προστατεύσει απ το κακο ...αλλά μου έρχεται μια σκηνή απ τον ψαλιδοχερη που θέλει να αγκαλιάσει την κοπέλα και εχει ψαλιδια στα χέρια και της κάνει κακο χωρίς να το θέλει ... Η πρόθεση του ήταν άλλη ...
Κάπως έτσι ήταν όλα αυτα τα χρονια με πληγές απο αγάπη ...
Θυμάμαι πόσο ήρεμη ήμουν όταν ερχόταν το βράδυ της Κυριακής .. Το μπάνιο με το κλασσικό γάλαζιο αφρόλουτρό ... Την μυρωδιά απ το καλοριφέρ ... Στο παλιό το Σπιτι .
Μου λείπουν πολλά.., πράγματα που υπήρξαν και πράγματα που θα ήθελα να υπάρχουν ... Μου λείπω εγώ, η γιαγιά μου η μητέρα μου τότε ... Η ασφάλεια ... Η ηρεμία... Οσο μπορούσε να υπαρχει και η άγνοια ...
Θέλω μια Κυριακή απ τις παλιές .... Κάτω είναι η φωτογραφία απο εκείνο το Σάββατο στο Ζάππειο ..

αυτό το κομμάτι με ηρεμεί πολύ...


Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Διάγνωση #2

Μου έγραψε λοιπόν ο γιατρός αξονική θωρακος, και μαγνητική μαστού ήταν Τετάρτη ... Φυσικα οι ώρες κυλούσαν βασανιστικά... Είχα αγχωθεί γιατί δεν είχα γιατρό. Στον συγκεκριμένο παπάρα όσο καλός και να ήταν δεν υπήρχε περίπτωση να πάω και να έβρισκα τα χρήματα γιατί θεωρούσα πως οτι χειρότερο μπορείς να κανεις σ´εναν ασθενη είναι να εκμεταλλευτέις την αγωνία του για τη ζωη.
Ωστόσο έψαχνα στο Ίντερνετ για τις αποτιτανωσεις. Ευτυχώς έβλεπα πως είναι στο στάδιο 0 και είναι το αρχικό στάδιο καρκίνου μαστού που δεν είναι μεταστατικό και δεν είναι ανησυχητικό σε σχέση με άλλα που διάβαζα ...
Φυσικα σε όλο αυτο μου εχει σταθεί ένας φίλος ιατρός ο Μανώλης ο οποίος είναι πλήρως ενημερωμένος και πάντα πρόθυμος να μου εξηγήσει τα πάντα . Η μαστογραφια έλεγε μόνο για αποτιτανωσεις και όχι για κάποιο άλλο εύρημα .
Μέσα στην αγωνία μου για το τι θα γίνει είχα κάπως ηρεμήσει . Παρασκευή είχα να κάνω την αξονικη θωρακος για να δουμε αν ειχε ξεφύγει τίποτα ( μετασταση )
Το βράδυ της Πέμπτης ήταν εφιαλτικό δεν έκλεισα μάτι ... Είχα πλανταξει στο κλάμα με ενα τεράστιο γιατι !!!!!
Φυσικα απάντηση δεν έχω πάρει ούτε τώρα κ ούτε πρόκειται ....
Ωστόσο είχα αγχωθεί τόσο πολυ που δεν είχα γιατρο που δεν είχα και λύση άμεση να πω πως τουλάχιστον εχει δρομολογηθεί το θέμα !
Πήγα τελικα έκανα την αξονική στο περιστέρι και μετα έφυγα αποφασισμένη να βρω γιατρό στον Άγιο Σαββα.
Πήγα λοιπόν με το ξαδερφο μου και με το που πάμε στο νοσοκομείο έχοντας μαζι μου τη μαστογραφία.... Βρίσκω μια γιατρο στο διάδρομο και της λέω !
Καλημέρα έχω καρκίνο είμαι 29 και μου ζήτησαν φακελάκι για να με χειρουργησουν....
Η γυναίκα τα έπαιξε γιατι ήταν και εκείνη νέα και ευαισθητοποιημενη.
Μου λέει έλα εδώ ... Με πήγε επι τόπου στα εξωτερικά ιατρεία και με το που με είδε ο γιατρός μου κάνει επι τόπου εισαγωγή !!!!
Είχα αρχίσει να ήρεμω κάπως ... Πήρα και την αξονικη που ήταν καθαρη και ηρεμήσα ακόμα περισσοτερο.
Μου είπαν πως θα μου τηλεφώνουσαν για να πάω να μου κάνουν τον έλεγχο και να χειρουργηθω τελικά...
Μπήκα τελικα Τετάρτη για έλεγχο και η εγχείρηση θα γινόταν Παρασκευή 14/9 ( του Σταύρού)
Ήλπιζα κάθε μέρα πως θα είναι η πιο ήπια περίπτωση μαστού οπως και οι περισσότερες γυναίκες . Είχα διαβάσει αρκετά στο Ίντερνετ οπότε είχα μια ιδέα πάνω κάτω με βάση τη μαστογραφια μου τι μπορει να βρούν....
Ο Βασίλης φυσικά σε όλα αυτά δίπλα μου με εμψυχωνε και μου έλεγε πως εχει καλο προαισθημα.
Εφτασε η παραμονή της επέμβασης ... Είχα πάρει τα νυχτικακια μου και ευτυχώς είχα έναν θάλαμο για πάρτη μου . Είχα πάρει και τηλεόραση και λέω Οκ θα περάσει και θα πάω Σπιτι μου στην καθημερινότητα μου . Στο αρχικο στάδιο μαστού χρειάζονται μόνο ακτινοβολίες δηλ τίποτα ! Ενας μήνας ιστορία και μετα απλα έλεγχος .
Πέφτω να κοιμηθώ νωρίς γιατι η επέμβαση θα γινόταν στις 7 το πρωί.
Ξημέρωσε 14/9 και ήρθε η μητέρα μου με τις θείες μου για να με προλάβουν πριν το χειρουργείο ...
Είχα κοιμηθει αγκαλια με τον Βασίλη μου και κάναμε όνειρα για όταν τελειώσει ολη αυτη η ιστορία ...
Εφτασε λοιπόν η ώρα που ήρθε ο τραυματιοφορεας για να με πάρει για το χειρουργείο .. Μου φόρεσαν το πράσινο κλασσικό φορεματακι... Και με πήγαν στο κρύο δωμάτιο χειρουργειου . Δεν είχα ξανα τέτοια εμπειρία, είχα βγάλει κρεατακοα και αμυγδαλες όταν ήμουν 5 και απο τότε δεν θυμάμαι και πολλα !
Ήταν απο πάνω μου κάποιες νοσοκόμες οι οποίες με προετοιμάζαν .
Σε κάποια φάση μου βάζουν το φάρμακο και η τελευταια συζήτηση που ακούω μεταξύ τους είναι η εξής ... : πόσο ; 29;;;; Ε όχι ρε γαμωτο κρίμα ....
Και ξύπναω στην ανανηψη... Με ενα αεροθερμο στα πόδια ... Ετρεμα σαν το ψάρι και έκανα έμετο σε ενα πλαστικό κουβαδακι που μου είχαν δίπλα. Ένιωθα πως κάτι ειχε παει στραβά ... Λένε πως όταν κοιμόμαστε η είμαστε σε κόμμα αντιλαμβανόμαστε πολλά ... Πρέπει να ισχύει όντως ...
Ήρθε η ειδικευομενη και τη ρωτάω πως πήγε; Μου λέει : νεα είσαι όλα θα τα αντιμετωπίσεις ....
Κατάλαβα .... Ήρθε η ώρα που με πήγαν και στο δωμάτιο μου . Ήταν πολλοι συγγενείς και φίλοι . Εγω ποναγα φρικτά στο στομάχι και έκανα έμετο συνέχεια .
Η αντίδραση όλων ήταν περίεργη ... Μου γελαγαν και ήταν υπέρ του φυσιολογικου καλοί μαζι μου . Δεν μου άρεσε καθόλου ... Ρώταγα συνέχεια και μου έλεγαν τα μισά . Μου απαντούσαν πως όλα θα περάσουν και θα είμαι καλά! Εγω στην άγνοια μου έλεγα το ξέρω !
Ωστόσο κατουριομουν υπερβολικά και μου είχαν φέρει μια πάπια ... Ήταν και 4 ώρες το χειρουργείο ... Ορος με τα κιλά ... Έπρεπε να πάω τουαλέτα αλλα απ τη ζαλαδα δεν γινόταν να σηκωθω θα έπεφτα κάτω. Ντρεπομουν και τον Βασίλη ... Τους εδιωξα όλους έξω μήπως και συμφιλίωθωμε την πάπια ... Τα κατάφερα αλλα συνέχιζα να ντρέπομαι τον Βασίλη ο οποίος ήταν πολυ ψύχραιμος και με βοηθούσε .ρωταγα το σόι όλα καλα μου έλεγαν ... Οι εμετοι συνεχίζονταν και η αγωνία ήταν επισης βασανιστικη έπρεπε να περιμένω τον γιατρό να μιλήσω να μου πει τι φάνηκε στη ταχεία βιοψία.
Τελικα ο γιατρός ειχε φύγει και περίμενα να μιλήσω το απόγευμα μαζι του τηλεφωνικά .
Είχα στο θάλαμο 15 άτομα φίλους και κολλητούς οι οποίοι είχαν ενημερωθεί πριν απο εμένα και ήταν όλοι πολυ καλοί μαζι μου και συμπαράστατικοι... Δίπλα μου ο Βασίλης να μου κρατάει το χέρι και να μ εχει αγκαλια οσο μπορούσε .. Μου είχαν βάλει κάτι σωληναρια που κατέληγαν σε κάτι μπουκάλια . Το ενα ξεκινούσε μέσα απο την μασχαλη και το δεύτερο μέσα απ το στήθος μου...ήταν για να καταλήγουν τα υγρά της επέμβασης και να αποφευχθεί η μόλυνση .
Δεν ποναγα και ήθελα να πιστεύω πως όλα έχουν παει καλα και θα τελειώσει εκει.
Ήρθε η ώρα λοιπόν που θα μιλούσα με τον γιατρο ...
Μιλήσαμε τηλεφωνικά γιατι έπρεπε να φύγει άμεσα απ το νοσοκομείο .
Ο οποίος μου είπε το εξής ...
Δυστυχώς αυτο που βρήκαμε δεν ήταν και το πιο ήπιο .. Και είχαν πειραχτει και 2 λεμφαδενες. Θα χρειαστεί να κανείς κάποιες χημειοθεραπειες για επικουρικους λόγους γιατι είσαι νεα και τα κύτταρα σου ανανεώνονται πολυ γρήγορα ....
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό και έχω φρικαρει .... Χημειοθεραπειες!!!!!!!! Γιατι ;
Γιατι; Γιατι; Δεν μπορούσα να το δεχτώ ... Είχα φρικαρει .... Φυσικα το βράδυ δεν κοιμήθηκα και έκανα βόλτες στο νοσοκομείο .. Δεν γινόταν να ηρεμήσω .
Οτι και να μου έλεγαν εγω τα έβλεπα μαύρα και νόμιζα πως έχω το χειρότερο του κόσμου ...
Την επόμενη μέρα ήρθε ο γιατρός να με δει και μου είπε και το εξής ... Θα περιμένουμε την κανονική βιοψια που βγαίνει σε 1 μήνα για να δουμε αν γλιτώσαμε την μαστεκτομη ....
Λέω οριστε ;;;;;;;; Ποια μαστεκτομη ;;;; Αφου βγάλαμε τον όγκο γιατι να κόψω το στήθος μου ; Μου λέει για λόγους ασφαλείας καλο θα ήταν να το αφαιρέσεις εάν μας δείξει η βιοψια πως τα τελευταια κομμάτια που σου έβγαλα ήταν οριακά καθαρά ....ωστόσο οι παρακεντησεις πριν το χειρουργείο δεν είχαν δείξει τίποτα απολύτως !!!!! Είχα κ εγω την εντύπωση πως δεν είμαι και η χειρότερη περίπτωση !!!! Και στη πορεία βγήκαν όλα αυτά...
Προσπαθούσα να το δεχτω και τα βραδυα στο νοσοκομείο ήταν εφιαλτικα... Κρίσεις πανικου την ώρα που κοιμομουν...
Αν δεν μου έπιανε το χέρι π Βασίλης δεν μ έπαιρνε ο ύπνος ....
Ήλπιζα να ξύπνησω και να είναι όντως ενα κακο όνειρο ... Που να φανταστώ την συνέχεια ...

διάγνωση #1

Λυπάμαι είναι κακοήθεια.....

Όταν είχα σπάσει τον Ιουλιο το πόδι μου ειχα παει στην γυναικολογο μου για τον καθιερωμενο εξάμηνο ελεγχο (τεστ παπ , κολποσκοπιση, υπερηχο), της ειχα αναφερει πως απο την δεξια μου θηλη εβλεπα εκριση διαφανους υγρου στην περιοδο μου, με καθησυχασε λεγοντας μου πως ειναι πολυ συνηθισμενο φαινομενο και ειναι αυξημενη προλακτινη. Στη συνέχεια ψηλάφισε το στήθος μου και επίσης με καθησυχασε λέγοντας μου πως ναι μεν εχω ινοκυστικους μαστους ( αρκετα πυκνοι ) αλλα δεν βλεπει τιποτα το ανησυχητικό.
Ας επανελθουμε στην στιγμη του ματωμενου σουτιεν....μετα το σοκ το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να ανοιξω το google και να ψαξω για την εκκριση αίματος απο τη θηλη.... οι πρωτες αναρτησεις και οι περισσοτερες ελεγαν ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Πηρα λοιπον την γυναικολογο μου να της πω το περιστατικο η πρωτη της ερωτηση ηταν η εξής : Μηπως έχεις κανενα ΠΙΡΤΣΙ??? ( piercing )..........και ξανα ............ και ξανα ............. (&%^#%$^&*) οκ εκλεισα το τηλ .Αρχισα να εχω κρυαδες και να τρέμω και να κυλανε δακρυα απο τα ματια μου χωρίς να καθομαι σ ενα σημειο στο σπιτι μου περπατουσα συνεχεια σαν χαμενη, επινα νερο, μαζευα τις βαλίτσες μου και οτι εβλεπα μπροστα μου το μαζευα.
Μετα απο λιγο πηρα τον βασιλη τηλ και τον ενημερωνω λέγοντας του πως δεν γινεται να το αφησω ετσι πρεπει να παω νοσοκομειο και αυτο που εφημερευε ηταν ο ευεαγγελισμος. η απαντηση του βασιλη ηταν η εξης. "ΩΧ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ερχομαι".
Στη συνεχεια πηρα τις κολλητες μου και τις ενημερωσα για τα καθεκαστα , προσπαθουσαν να με ησυχασουν και επεσαν κατευθειαν στο ψαξιμο να βρουν οτι πληροφοριες μπορουν για την εκκριση αιματος απο τη θηλη. Η μητερα μου ειχε χλωμιασει και ελεγε ως συνήθως ακυρα.....στη συνεχεια  φρόντισε να ενημερώσει όλο το σόι και με κοιτούσε με αγωνία.
Ηρθε λοιπόν ο Βασίλης με το μηχανάκι  να πάμε στον ευαγγελισμό. κατεβαίνω με κλάμματα  με παίρνει αγκαλια και με καθησυχαζει πως δεν ειναι τιποτα, εν συνεχεία πήγαμε στον ευαγγελισμο οπου γινοταν πανικος!!!! ηταν 19 αυγουστου και ηταν το μοναδικο που εφημερευε στο κεντρο.
Μια που ειδα τον κακο -χαμο και μια που σηκωθηκα κ εφυγα.
 Αποφασισα να παω την επομενη μερα σε ενα διαγνωστικο να κανω ενα υπερηχo μαστων  ιδιωτικα και στην πορεια να παω στον αγιο σαββα που ξερω πως ειδικευεται στον καρκινο.
Το πως κοιμηθηκα ειναι ενα αλλο θεμα.....ευτυχωσ κοιμηθηκα αγκαλια με τον βασιλη.
Την επομενη μερα λοιπον με την αγωνια να βαραει κοκκινο ψαχναμε να βρουμε διαγνωστικο που να εχει γιατρο να μου κανει τον υπερηχο λογω του οτι ηταν 20 αυγουστου ηταν οι περισσοτεροι σε άδειες με αποτελεσμα να μην κανω την επομενη μερα τον υπερηχο και φυσικα να μην ηρεμω ψυχολογικα
Ηρθε η μερα που πηγαμε στο διαγνωστικο  και εκανα αυτο τον ρημαδουπερηχο. Η αντιδραση του γιατρου ηταν αυτο το εκνευριστικο υφοσ που γουρλωνουν τα ματια και σφιγγουν το στομα και δεν μιλανε για 2 λεπτα τα οποια στον ασθενη φαινονται ΑΙΩΝΕΣ.
Η διαγνωση του ηταν. πιθανο ινοαδενωμα με ασαφη ορια και αποτιτανωσεις.... (W.T.F?????????)
Με κοιταζε με τα γουρλωμενα του ματια και με ύφος οικτου ( μονο πατ-πατ στο κεφάλι δεν μου εκανε).
Φυσικα ημουν μαζι με τον βασιλη μου, και όπως ημασταν πηγαμε κατευθειαν στον Αγιο σαββα που εφημερευε. Παω στη γραμματεια λεω πωσ ειχα εκκριση αiματος απο τη θηλη κ ενω δεν υπηρχε καποιοσ στο μαστολογικο φωναξαν ενα γιατρο για να μου κανει κυτταρολογικη εξεταση επειγόντως.
Ωστοσο οταν τουσ ειδα να πανικοβαλλονται με το που το ακουσαν,εγω αγχωθηκα περισσοτερο.
Ερχεται λοιπον ενασ γιατρος του εξηγω τι εγινε και μου ζουληξε το στηθος λες και ηταν πλαστελινη (βελαξα στο πονο) για να βγει απο την θηλη υγρο ωστε να το στειλει για εξεταση.
Περιμεναμε λοιπον με τον βασιλη σε ενα καφε εξω απο τον αγιο σαββα να παρουμε τα αποτελεσματα τησ κυταρολογικης. Ο αγγελος μου γιατι ετσι τον αποκαλω... προσπαθουσε να με ηρεμησει και να με καθησυχασει οπωσ και ολες μου οι φιλες ειδικα η Ελενα Γ. η οποια ειχε περισσοτερη αγωνια απ οση ειχα εγω  και με επαιρνε τηλ συνεχεια <3
Βγηκαν λοιπον τα αποτελεσματα τησ κυταρολογικης και ελεγε πωσ δεν βρεθηκαν νεοπλασματικα κυταρα αρα καλεσ!!!! Θα  πηγαιναμε την επομενη το πρωι να τισ δει και ο γιατρος.
Ισωσ καποια αλλη στη θεση μου να επαναπαυοταν  εγω οχι μονο δεν ηρεμησα αγχωθηκα και περισσοτερο για καποιο λογο.
Πηγαμε λοιπον (εννοειται μαζι με τον βασιλη) την επομενη το πρωι και βρηκαμε τον γιατρο, ο οποιος ειδε τισ εξετασεις κ εφοσων ειδε πωσ ηταν καθαρες  μου ειπε να παω παλι σε 3 μηνες...........!!!!!
Εννοειται πως δεν ηρεμησα καθολου ουτε το αφησα, κατι ελεγε μεσα μου πως δεν ειναι ετσι τα πραγματα.
Οι μερες περνούσαν παρ ολα αυτα υπέροχα γιατι ημασταν ολη μέρα με τον Βασιλη, μαγειρεύαμε  μαζι, πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα και το βράδυ καναμε βολτες με το μηχανάκι στην νυχτερινή Αθηνα.
Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω στο Ίντερνετ να βρω έναν καλο μαστολογο. Βρήκα κάποιον που σε διάφορα forum ειχε πολυ καλές κριτικές και ήταν και σε δημόσιο νοσοκομείο . Τελικα έκλεισα ραντεβου μετα απο 3 εβδομάδες !!! Για τόσο κόσμο μιλάμε .....
Η αγωνία ειχε θέση κομπάρσου και πρωταγωνιστής ήταν ο έρωτας !!!!
Αρχές Σεπτέμβρη αλλα το καλοκαίρι καλα κρατούσε και οι βόλτες συνεχιζονταν.
Ήρθε λοιπόν η μέρα της εξέτασης ...
Βρέθηκα μαζι με τον Βασίλη φυσικα στο ιατρείο του ξακουστου ιατρού ...
Περιμέναμε μέχρι που ήρθε η ώρα της εξέτασης ....
Κάθομαι λοιπόν στη καρέκλα και ξεκίνησε τον υπέρηχο ... Εγω ήμουν απολύτως χαλαρη περιμένοντας τα καλα γνωστά νεα πως έχω ινοκυστικη μαστοπαθεια και πως αυτο είναι καλοηθεια κάτι που είχα συνηθίσει να ακούω απ τα 18 μου (ναι ο όγκος ήταν εκει απ τα 18 μου !!!!και κανείς δεν μου τον έβγαζε )
Εκει που χαλαρώνα λοιπόν ο γιατρός κάνει ενα νόημα στη σεξυ γραμματέα και ξαφνικά έρχεται και μου χαϊδεύει το χέρι ... Λέγοντας μου "μην ανησυχείς όλα καλα θα πανε ) Ενώ ο γιατρός δεν μιλάγε ... Και ειχε το κλασσικό ύφος "ψοφάς"
Ε! Εκει χεστηκα πάνω μου μετα συγχωρησεως... Άρχισε ταχυπαλμια γουρλωμα ματιών και ύφος γάτας μπροστά απο φώτα αυτοκινήτου που τελικα τη πατάει και γίνεται φυλλάδιο πίτσας...
Ρωτάω ... Γιατρέ βλέπετε κάτι ύποπτο ;;;; Μου λέει δεν μπορω να ξέρω θα κανείς κ άλλες εξετάσεις .
Μου γράφει μαστογραφία οπως μου είπε για αρχή και βλέπουμε ... Εγω είχα παγώσει και λέω κοιτάζοντας τη σεξυ γραμματέα ... :μα πως είναι δυνατόν είμαι μόνο 29!!!!! Και απαντάει με το σεξυ ύφος : α δεν παίζει ρόλο έχουμε βρει και σε κορίτσι 16 ετών !!!!
Είπα να της πω... Να παει σε κανένα σύλλογο για ψυχολογικη υποστήριξη να αυτοκτονουν ομαδικά οι ασθενείς ...
Εφυγα με κλάματα ... Και ο Βασίλης με ειχε αγκαλια και μου είπε : σ´αγαπαω δεν θα έχεις τίποτα όλα καλα θα πάνε...
Φύγαμε επι τόπου για το διαγνωστικό για μαστογραφία...
Το καημενο πρώην βυζάκι μου ( οπου και να βρίσκεσαι μου λείπεις ... Εφυγες και όλα μοιάζουν όνειρο κακο...το αριστερό έμεινε μόνο του και εγω γέρνω) μου το ζουλαγε ο κακός ακτινολογος και εγω έκανα "ΜΠΕ" απ το πόνο ... Ήταν έτοιμο να βγάλει όχι αίμα αλλα ζουμί απο χουρμάδες....
Εφυγα λοιπόν και απο εκει και φρόντισα να πάρω την μια απ τις αδερφικες μου φίλες την Έλενα Γ. Οπου και της είπα έρχομαι απο εκει ...
Στο δρόμο για το Σπιτι της πάνω στο μηχανάκι του Βασίλη είχα δει κανονικα
Την κηδεία μου ... Τους φίλους μου να μου ανάβουν κερακι στο τάφο και μετα απο χρονια να λένε στα παιδια τους για μια φίλη που είχαν παλιά και έφυγε μπαμπέσικα....
Με άφησε ο Βασίλης και ανέλαβε η Έλενα μετα ανέλαβε η Βίκυ και τηλεφωνικά η Ναταλία ...
Εγω φυσικα δεν ήρεμουσα... Με είχα θάψει κιόλας και με εκλαιγα ...
Τα αποτελέσματα θα τα έπαιρνα στις 10 το επόμενο πρωί ωστόσο έπρεπε να ανασυνταχτω γιατι είχα να δώσω και συνέντευξη στον οίκο Dior για να δουλέψω ως αισθητικος. Η συνέντευξη ήταν στις 11...
Έρχεται λοιπόν η επόμενη μέρα ... Ετοιμαζομαι βάζω τα καλά μου ... Γίνομαι υπερπαραγωγή με φινέτσα πάντα ... Και πάω να πάρω τ´άποτελεσματα ... Λέω λοιπόν το όνομα μου και με καλεί ο γιατρός μέσα ... Με κοιτάζει με το κλασσικό ύφος "ψοφάς" και μου λέει ... Έχεις γιατρο ; Λέω ναι ... Μου λέει πρέπει να γίνει επέμβαση αμέσως ... Λέω γιατι ;;;; Μου λέει είναι ύποπτες οι " αποτιτανωσεις" ( σκέφτηκα τα τσιμέντα τιταν...μετα πως είναι δυνατόν να έχω τιτάνιο μέσα μου και να αποτιτανωθηκε)
Λέω μαλιστα .... Πήρα αμέσως τον γιατρο και μου είπε πρέπει να σε δώ τώρα ... Λέω έχω να πάω σε μια δουλειά θα έρθω αύριο ...
Πήγα λοιπόν στη συνέντευξη κιουρία τα πήγα πολυ καλα ( όντως με πήραν τα Χριστούγεννα για δουλειά αλλα λέω είμαι καραφλη δεν μπορω....)
Και έφτασε κ εκείνη η μέρα στο τέλος της ...φυσικα μαζι με τον Βασίλη οοοοολα αυτα !!!
Εφτασε λοιπόν και η ώρα να πάμε στον γιατρό πριν πάμε ... Περάσαμε μια βόλτα απο τα jumbo για να χαζεψουμε τι θα παίρναμε για το Σπιτι που είχαμε αποφασίσει να νοικιασουμε μαζι !!!
Στη συνέχεια πήγαμε στη καλόπουλα της καισαριανης για να ηρεμησουμε και χαραξαμε κ ενα α+β σ´ενα ξύλινο τραπέζι ...
Και φτάσαμε στο γραφείο του ιατρού ....
Ειχε αρχίσει να με πιάνει συγκρυο.... Κοίταζε λοιπόν τη μαστογραφια... Και δεν μιλάγε κ εγω εσφιγγα το χέρι του Βασίλη τόσο δυνατά που κοντευα να το σπάσω ....
Μέχρι που λέει την ατάκα ... Λυπάμαι είναι κακοήθεια ......
Παγωσα. Δεν το πίστευα ... Έχασα το κόσμο κάτω απ τα πόδια μου. Βούλιαξεα στο χάος και πονέσε η ψυχη μου....
Κ εκείνη τη στιγμή χτυπάει το τηλ του και αρχίζει να μιλάει για τα αλουμίνια που θέλει να βάλει Σπιτι του ... Με ενα μάστορα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μιλάγε επι 5 λεπτα !!!!!ηθελα να τον δείρω!!!!!
Είχα τόσες απορίες κ ο τύπος με ειχε γράψει κανονικα στα @@ του.....
Εδώ εγω χανομουν ο τύπος κοίταζε τα τζάμια και τι θα βάλει στο κήπο του....
Το έκλεισε επιτέλους και επανηλθε στο θέμα .. Του λέω πέθαινω μου λέει όχι βέβαια ... Αλλα πρέπει να το βγάλεις ... Μου λέει θα σου γράψω κάποιες εξετάσεις και θα κανονισουμε να μπεις σύντομα ... Λέω Οκ που θα το κάνουμε ; Μου λέει ενα ιδιωτικό νοσοκομείο για πιο σύντομα ( και καλα ) και του λέω και προσωπικά έξοδα ;;;;; Μου λέει 2000 ευρώ και κάτι !!!!!!
Εφυγα απ το ιατρείο του μουδιασμενη ... Δεν ήξερα για τι να κλάψω ;;; Για τα 2000 ευρω που δεν είχα ; Η για τον καρκίνο ;;;;;
Είχα σοκαριστει ! Ήλπιζα πως δεν είναι τίποτα και πως όλο αυτο μου το είπε για να δώσω τα λεφτα και να χειρουργηθω ...
Πάμε με τον Βασίλη Σπιτι και το ανακοίνωνω στην μητέρα μου οπου αρχίζει το κλάμα και το κλασσικό !! : γιατι σε εσένα και όχι σ´εμενα. Στη πορεία λύγισε και ο άγγελος μου λέγοντας μου είναι άδικο να τα τραβάς όλα αυτά.
Πολυ άσχημες και έντονες στιγμές ... Να μην τις ζήσει κανείς ...
Είχα ισοπεδωθει... Λέω δεν είναι δυνατόν ....όλα σ´εμενα ;;;; Τι άλλο θα παθω ;;;;;
( που να ξερα η κατσικόποδαρη)......

Η διαφορετικότητα

Ο καιρός δεν με βοηθάει και πολύ σε όλο αυτό. Όταν εχει ήλιο τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα ... Οι μέρες κυλάνε με την ψυχολογία μου να συμπεριφέρεται σαν θάλασσα ,την μία ήρεμη και την άλλη φουρτουνιασμένη έτοιμη να πνίξει όποιον την πλησιάσει.
Όταν είμαι ήρεμη δεν σημαίνει πως ο νους μου είναι μακρυά απ το θέμα καρκίνος . Απλα δεν γίνεται να μην το σκέφτομαι . Μου το θυμίζουν οι πόνοι στο σώμα μου που μπορει να οφείλονται σε ενα εκατομμύριο λόγους ... Αλλα το μυαλο μου μετα τα απανωτά σοκ παει στο κακό.
Πραγματικά έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στο νοσοκομείο . Ο μοναδικός που εμπιστεύομαι είναι ο ογκολογος μου ο οποίος εχει παρα πολυ καλη φήμη. Και όντως είναι εξαιρετικός άνθρωπος .
Σκέφτομαι συνέχεια μήπως έχω κάτι που δεν έχουν δει .... Γιατι η πορεία μου μέχρι στιγμής εχει δείξει πως πρέπει εγω να τους κυνηγάω.
Ωστόσο δεν έχω σκεφτει ούτε μια μέρα να κάτσω μέσα και να κλειδωθω στο δωμάτιο μου κλαιγοντας μέχρι τελικής πτώσεως . Ούτε κάν ..... Απλα με βλέπω διαφορετική και μ´ενοχλει...
Παρατηρώ τους ανθρώπους στην κάθε φάση ... Να περπατούν, να μιλάνε , να αγκαλιαζονται... Να γελάνε με την ψυχη τους.. Και σκέφτομαι πόσο τυχεροί ! Δεν έχουν να παλέψουν ενα καρκίνο . Μπορούν και κάνουν όνειρα ! Δεν τους σταματάει τίποτα ! Και Οκ έχω βαρεθεί να ακούω το " έλα ρε Αντα μπορει να βγω και να με πατήσει αμάξι ..." Οκ σε σχέση με τον καρκίνο είναι πιο διαδεδωμενος ο καρκίνος .. Απ το να σε πατήσει αμάξι ας σταματήσει αυτη η πλάκα.
Ναι όντως κανείς δεν ξέρει τι τους ξημερώνει ! Αλλα αυτη η ψευδαίσθηση οτι είσαι καλα και μπορείς να ονειρεύεσαι ει αι ζωτικής σημασίας .
Νιώθω ανάμεσα σε 2 κόσμους ... Σαν τη ταινία silent hill... Που το ίδιο μέρος εχει 2 διαστάσεις και μπορω να δώ και τις 2...
Μου τη σπάει αυτη η κατάσταση . Θέλω να είμαι κ´εγω στο κόσμο μου .
Να μην νιώθω εξωγήινος ( οπως με λέει και η μάνα μου λόγω καραφλας)
Ενα άλλο πράγμα μου με ενοχλει αφάνταστα είναι το ύφος που εχει κάποιος όταν του λέω για την κατάσταση μου.... Με κοιτάει λες και με βλέπει ήδη σε φέρετρο ... Είναι έτοιμος να απλώσει το χέρι να πιάσει το ποτηράκι με το κονιακ....
Αυτα τα ματια που τρεμοπαιζουν και η κλασική ατάκα : όλα καλα θα πανε , θα τον φας δεν θα σε φάει ...
Πόσο εύκολο να το λες ...
Υπάρχουν πολυ χειρότερες καταστάσεις και περιπτώσεις και εγω δεν πρέπει να κλαιγομαι ....
Όταν μου λένε πάλεψε το πως το εννοούν ; Δηλ όταν τα παρατας τι κανείς ; Δενεις ενα σκοινί και λες γεια σας ; Δεν νομίζω να το κανει και κανείς αυτο ...
Ευχαριστω πραγματικά μέσα απο την καρδια μου και με ολη μου την ψυχη όλους τους επιζήσαντες του καρκίνου που μου μιλάνε και μου λένε την ιστορία τους γιατι μου δίνουν απίστευτο θάρρος και δύναμη ! Δεν πίστευα πως μπορει να νικηθεί ο καρκίνος και τελικα το είδα με τα ματια μου !
Βαριά περιστατικα που οι γιατροι είχαν θεωρήσει δεδομένο τον θάνατο να είναι πλέον ελεύθεροι νόσου ...
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω κάτι πολυ σημαντικο που όντας πλέον καρκινοπαθής είδα πόσο άσχημα ακούγεται το να αποκαλούν τον καρκίνο επαρατη νόσο ...
Δηλ καταραμένη και ανίατη ... Αρα όλοι οι καρκίνοπαθεις σύμφωνα με την "φήμη" είμαστε καταραμένοι και καταδικασμένος να ψοφολογησουμε....
Αυτο μπορούν παρα πολλοι άνθρωποι πλέον υγιείς να το καταρρίψουν... Και ειναι ντροπή !!!!!! Να αποκαλείται έτσι ο καρκίνος όταν υπάρχουν 28.000.000 επιζήσαντες.
Αυτα δεν τα γνώριζα φυσικα ... Όταν είχα πάθει κρίση πανικου ενα βράδυ και είχα πάρει στο 1069 . Η γραμμή του "μείνε δυνατός " οπου και έχω ξεκινήσει εκει ψυχοθεραπεία και με εχει βοηθήσει πολυ .
Αν δεν είχα μεγαλώσει με την ιδέα πως καρκίνος = θάνατος θα το αντιμετώπιζα και πιο ψύχραιμα ...
Πρέπει να ξεχάσω οτι ξέρω για τον καρκίνο και να σκεφτώ μόνο αυτα που έχω δει με τα μάτια μου τους τελευταίους μήνες ...
Σίγουρα δεν είμαι καταραμένη επειδη είμαι καρκινοπαθής ... Απλα τα μάτια μου πλέον βλέπουν αλλιώς ... Έναν κόσμο παραπάνω

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Πέρασε κιόλας μια εβδομάδα

Δεν κατάλαβα πως πέρασε ο χρόνος. Μια εβδομάδα απο την δεύτερη διάγνωση.
Αυτή η αρρώστια είναι κόλαση σε οποιαδήποτε μορφή , στάδιο , τύπο , σημέιο... Το ίδιο φοβάσαι το θάνατο και τη σήψη της σάρκας σου.. Το ίδιο φοβάσαι τον αποχωρισμό απο τους δικούς σου. Το ίδιο απεχθάνεσαι τα νοσοκομεία.
Εκει που λες Οκ έχω πάρει τα χαμπαρια μου τόσοι το ξεπέρασαν γιατι όχι κ εγω ... Έρχεται ενα οστικο κύμα απογοήτευσης και απόγνωσης που οι αναπνοες βγαίνουν με το ζόρι ... Και πάμε πάλι απ την αρχή .
Και μετα ... Ηρεμία... Σκέψεις πως είμαι ελαφριά και πετάω... Πως αγαπάω όλο τον κόσμο εχθρούς και φίλους γιατι είμαστε όλοι ενα... Κάποιοι απο εμάς παρασύρθηκαν και η ψυχη τους εκλαπη βίαια ...αλλα γεννηθήκαμε για να είμαστε ενα.
Νιώθω πως δεν έχω έλεγχο του σώματος μου .. Αλλα και γιατι να έχω αφου έλεγχω την ψυχη μου ; Αυτο δεν είναι το πιο σημαντικό ;
Η ζωη συνεχίζεται με τον έναν η με τον άλλο τροπο. Κάποιοι μένουν κάποιοι φεύγουν.
Κάποιοι έχουν να παλέψουν και κάποιοι απλα απολαμβάνουν... Αποφάσισα πως τελικα είναι καλύτερο να παλεύεις και να αγωνίζεσαι για τα προφανή. Εξαγνιζεσαι καθαριζεις απο κάθε τι άσκοπο και άχρηστο στη ζωη σου.
Αφηνομαι αλλα είμαι ήρεμη.... Οπως και να τελειώσει θα τελειώσει κάποια στιγμη.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Κορμί μισό.

Κορμί που κάποτε χορεύες στα λόγια των άλλων.. Και με νωχελικές κινήσεις έλεγες ευχαριστώ για ενα "όχι " ντυμένο "ναι"...
Κορμί που κάποτε κρυβόσουν για να πονεσεις οργασμικά μήπως και εξιλεωθείς... Για τα μαχαίρια που προσκάλεσε η ψυχή σου...
Κορμί λευκό τώρα απο πορσελανη... Εύθραυστο και μισό... Με παιδικά σχέδια πάνω του και ύφος παλιακό... Ζητάς να μπεις σε βιτρίνα πάλι .. Να σε θαυμάσουν μήπως και σ´αγαπησουν..
Κορμί με Θεό το πόνο κανε κουράγιο .. Θα ξεκουραστείς ... Και άνθη θα γίνουν οι πληγές σου... Και θα έρθει η άνοιξη για πάντα ...

Και όταν και άν...

Και όταν έγω θα έχω χρώμα ασημί και θα πετάω, πάλι εσένα θα προσέχω,
μα και άν έχω χρώμα γήινο και μπουσουλάω σ´ενα δρόμο που λέγεται ζωή μέχρι να μάθω να σηκώνομαι πάλι θα σ´εχω έννοια μην μου χαθείς και ξεχάσεις να βαδίζεις στο ίδιο μονοπάτι.
Και όταν ο ήλιος δώσει τη θέση του στο σκότος εγω θα φωτίσω το κάθε μου κύτταρο για να έρθω να σου δείξω την ελπίδα.... Και αν εσυ βάλεις στα μάτια σου μαύρη κορδέλα εγω θα σ´ακολουθώ για να βγάζω απο μπροστά σου τις λίθους μην μου σκοντάψεις.
Και όταν ο χρόνος σταματήσει  ολόκληρη η πλάση θα αφουγκράζεται την καρδιά μου που θα παίρνει ρυθμό απ το δικό μου
Σ´αγαπω....
 Και αν δεν το ακούσεις θα βάλω το κόσμο όλο να υποκλειθει στα πόδια σου για να μην  ξανακλαψεις ποτε.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Πάλι στα θρανία της ζωής...

Ο καρκίνος μπορει να σε σκοτώσει η να σε αναγεννησει. Αναθεωρείς πολλά και γνωρίζεις τον εαυτο σου. Σιγά σιγα συνειδητοποιώ την αβεβαιότητα της ζωής που ο άνθρωπος εγωκεντρικά και εγωιστικά εχει αγνοήσει .. Τι βλασφήμια!!! Νομίζουμε πως δεν θα μας συμβεί τίποτα ποτέ οπότε σπαταλάμε το πολύτιμο δώρο που μας εχει δωθεί σε γκρίνια γιατι δεν έχουμε το κάτι παραπάνω όταν κάποιοι δεν έχουν τίποτα, σε μιζέρια για την ανούσια ζωη μας επειδή είχαμε μάθει στα πολλά και μας τα έκοψαν, σε απογοήτευση γιατι δεν κάνουμε το επάγγελμα που ονειρευομασταν και την εκάστοτε καριέρα.
Υπάρχει αδικία σε αυτό το κόσμο. Αλλα μόνο σε αυτόν. Θεωρώ πως εδώ με τις επιλογές μας δοκιμάζομαστε για τις προταιρεοτητες μας. Τι έχει αξία το πνεύμα η η ύλη ; Η ύλη σαπίζει και δίνει προσωρινές χαρές . Το πνεύμα στην προσπάθεια μας να το σώσουμε βλέπουμε τον Θεό απο μακρυά και αυτο μας αρκεί για να συνειδητοποιήσουμε τελικά τι εχει αξία .
Ταπεινότητα και εγωισμός .... Τα 2 άκρα. Γιατί να νιώθει κάποιος ανώτερος απο τον διπλανό του ; Ποιος το ορίζει ; Υπάρχουν νόμοι και κλίμακες για την ανθρώπινη αξία ;;; Έχουμε φτιάξει πολλούς άγραφους κανόνες για να δίνουμε τροφή στην εγωιστική μας φύση . Πάντα θες να νιώθεις πιο πάνω και σε καλύτερη μοίρα αντί να πονας τον διπλανό σου και να τον βοηθάς . Ταπεινότητα .... Γιατι να είσαι ταπεινός .... Επειδή υπάρχουν δυνάμεις πάνω απο εσένα αδύναμο ανθρωπάκι... Που δεν τις υπολογίζεις . Για εμένα είναι ο θεός για κάποιους είναι το σύμπαν για κάποιους άλλους είναι το καρμα και η φύση....
Αν δεν σέβεσαι δεν θα σε σεβαστούν. Αν προκαλείς θα λάβεις και τα ανάλογα. Όχι όμως με την έννοια της τιμωρίας απλα επειδη ΕΣΥ!!!! Απομακρυνθηκες απο τον ρόλο σου . Και ποιος είναι αυτός ;;;;
Πολλοί . Να αγαπάς , να σέβεσαι , να είσαι αλλυλεγγυος, να προσφέρεις , να μην έχεις εγωισμό και να έχεις ταπεινότητα .
Όλοι θα φύγουμε κάποια στιγμή . Και θα είμαστε γυμνοί χωρίς σάρκα ... Όλα για όσα πάντα θρηνουσαμε στην ιδέα της απώλειας τους. Θα μείνουν πίσω αψυχα. Κ εμείς; Πως θα νιώθουμε που ολη μας τη ζωη τη ξοδέψαμε σε κόντρες για το ποιος είναι απο πάνω ...για τον εκάστοτε λόγο ; Ποιο το νόημα να είσαι σημαντικός μόνο για εσένα ;;;δεν διαφερεις απο μια αψυχη μηχανή ...
Ακόμα μαθαίνω ... Δεν βγάζω την ουρά μου απ έξω. Θέλω να ζήσω τη ζωή μου και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα .σκεφτομαι πάλι εμένα. Εχει κολλήσει ο εγκέφαλος ...πως αν δεν γίνουν έτσι οπως τα θέλω τα πράγματα δεν εχει νόημα να ζήσω ... Πόσο άσχημο .
Θα μπορούσα να σκεφτώ πως ναι θα εχει νόημα να ζήσω για να βοηθήσω τους γύρω μου αλλα δυστυχώς ... Αυτο δεν με πονάει τόσο οπως το να μην χαρώ τον. Άνθρωπο μου και να κάνω οικογένεια μαζι του.
Δάσκαλε που δίδασκες λοιπόν ... Για αυτο κ εγω δηλώνω μαθήτρια και σε πολυ μικρή τάξη ακόμα ... Έχω χρονια μπροστα μου για να πάρω πτυχίο . Μπορει και ποτε να μην το πάρω ... Θα δείξει .
Καλημέρα ζήστε με σύνεση ! Κ εγω αυτο θα παλέψω να κάνω