Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Επιτέλους ! Καλά νέα!

Απο την προηγούμενη χημειοθεραπεία... Η κατάσταση ψυχολογικά ειχε αρχίσει να πηγαίνει στο απόλυτο μηδέν .... Δοκιμάστηκα πολύ άσχημα ... Ένιωσα πως δεν εχει νόημα τίποτα .ειχα ανάγκη απο απομόνωση , αυτοσυγκέντρωση και απόλυτη ηρεμία . Η σχέση μου δοκιμάστηκε κλονιστηκε και παραδέχομαι πως όταν είμαι άσχημα ψυχολογικα νιώθω τεράστιο βάρος στους γύρω μου με αποτέλεσμα να τους διωχνω για να μην ταλαιπωρούνται .. Δεν ξέρω αν είναι καλο η κακο . Αυτοκαταστροφικο θα το έλεγα .. Απο την προηγούμενη εβδομάδα άρχισαν με κάποιο μαγικό τρόπο να έρχονται νότες αισιοδοξίας . Η σχέση μου αποκαταστάθηκε κ είμαι καλύτερα απο ποτε.. Και ήρθαν και τα ανέλπιστα καλα αποτελέσματα !!! Δεν έχω her2 !!!! Πήγα δείγμα του ευρηματος σε εργαστήριο για να ανιχνευθει ακριβώς η ταυτότητα του και τελικα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο τύπος με την κακή πρόγνωση !!!!! Δεν θα κάνω για ενάμιση χρόνο το herceptin !!!! Σήμερα έκανα την 6 μου χημειοθεραπεια με taxotere και μου έδωσαν και κάτι χάπια που λέγονται xoloda! Αυτα είναι σαν boost της θεραπείας που ήδη κάνω και βοηθάει την σμικρυνση του όγκου μου ! Θα παίρνω 6 χάπια τη μέρα ... Με παρενέργειες διαροιας ... Σιγα μην την εβγαζα καθαρη ... Το λιγότερο είναι ωστόσο αυτο ! Χάρηκα παρα πολυ ! Άρχισα να είμαι πιο αισιόδοξη νιώθω πως εισακουγονται οι προσευχές μου ... Η μάλλον το θέτω λάθος .. Πάντα εισακουγονται οι προσευχές μας απλα ο Θεός εχει τα δικα του σχέδια για εμάς ! Απλα νιώθω πως σιγα σιγα μου δίνει την αίσθηση πως έχω δεύτερη ευκαιρία ! Δεν θέλω να τον απογοητευσω αυτη τη φορα ...σημασία εχει πως έχω περισσότερες ελπίδες πλέον ! Πως θα γίνω καλα ! Εντελώς καλα ! Εύχομαι να τελειώσει όλο αυτό και να βγαίνουν οι εξετάσεις μο ο καθαρές ! Άντε να χαμογελάσω κ εγω λίγο !!!!!

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

έμενα πίσω....τώρα....

Νιώθω να φεύγω ... Ζητάω φτερά δικά μου να πετάξω σε καθαρό ουρανό ...
Να βγάλω τη σάρκα που φοράω και να λυτρωθώ.
Να δώ φώς..
Να χαμογελάσω αγνά σαν βρέφος
Να αφήσω πίσω μου όσα με εγδαραν μέχρι να πονεσω... Αργά - αργά ...
Χρώματα και ευωδιες να με σκεπάζουν ... Να νιώθω ελαφριά ..
έμενα πίσω.....
μένω πίσω.
η ζωή συνεχίζεται μα εμένα με περιγελά. και σιγά σιγά με ξεχνάει.




Απώλειες

Απ τον Σεπτέμβρη μέτραω απώλειες ... Έχασα την ηρεμία μου .. Την ξεγνοιασιά μου , τα όνειρα μου , το στήθος μου, τα μαλλιά μου, έχασα τον εαυτό μου, τον άνθρωπο μου . Ο παλιός εαυτός μου πέθανε . Ειχε πολλα άσχημα .. Δεν εκτιμούσα πολλα απο αυτα που εκτιμω τώρα. Κέρδισα και πολλά. Την επαφή μου με τον μεγαλοδυναμο! Είναι εκεί και παίρνω την μεγαλύτερη αγάπη ! Ξέρει πω νιώθω αλλα εχει το δικό του σχέδιο .. Του έχω εμπιστοσύνη .. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο . Κλαίω όμως σαν μωρο μερικές φορές ...γιατι είμαι άνθρωπος και όλα όσα ξεριζωθηκαν βίαια απο πάνω μου άφησαν σημάδια και οι πληγές ακόμα αιμορραγούν... Δεν θέλω σημάδια για παρασημα .. Δεν με νοιάζει το "είσαι δυνατός " δεν μου αρέσουν τα κοπλιμεντα , τα καλα λόγια , δεν τα θέλω . Νιώθω άσχημα όταν ακούω κάτι καλό γιατι μόνο εγω ξέρω τη κόλαση μέσα μου. Όλα φεύγουν .. Πεθαίνουν ... Τα διώχνω για το καλο τους ...όταν κλείνω τα μάτια μου σκέφτομαι πως πηγαίνω στο φως ... Μακάρι όταν φύγω να πάω στο φως .. Είμαι όμως άξια;;; Δεν φοβάμαι τον θάνατο φοβάμαι την αρρώστια ... Τα εγω μου τα σκοτωσα... Με αγχωναν.. Οπως και τα όνειρα μου . Όσες φορές έκανα κάτι ερχόταν και τα κατακρεουργουσε και μετα πάλι απ την αρχή. Δεν αντέχω άλλο σκοτσεζικο ντους. Αφηνομαι στα σχέδια του.. Ξέρω πως οτι είναι να γίνει είναι για το καλο μου. Τουλάχιστον μου έκανε το χατήρι να νιώσω πως κάποιος με αγαπάει πολυ ... Οσο για τη δική μου αγάπη είναι το μοναδικό που είναι ζωντανό μέσα μου

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Ο δρόμος προς το φώς

Απο την στιγμή που ερχόμαστε σε αυτό το κόσμο σαν πλάσματα του Θεού έχουμε έναν σκοπό, να διανύσουμε μια πορεία που θα καταλήξει στο φώς!
Σκεφθείτε έναν δρόμο πολλών χιλιομέτρων που στο τέλος του υπαρχει η απόλυτη ευτυχία και η σωτηρία της ψυχής μας. Αυτός ο δρόμος λοιπόν έχει ανα κάποια μέτρα εξόδους παγίδες που μπορούν να σε στείλουν στο απόλυτο σκοτάδι . Στη πορεία της ζωης μας έρχονται άνθρωποι που θα σε πάρουν απ το χέρι να σου δείξουν το τροπο να φτάσεις ασφαλώς στο φως .. Κάποιοι άλλοι θα έρθουν να σε κρατήσουν για να μην πέσεις όταν θα έχεις κουραστεί απο την συνεχή πορεία .. Κάποιοι άλλοι θα έρθουν να σε πλανεψουν για να παρεκκλίνεις.. Και να βγεις απ το δρόμο σου. Να σε παρασύρουν και να σου αλλάξουν τα δεδομένα που ξέρει η ψυχη σου απ την αρχη της ύπαρξης σου σαν ον..
Υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι φυλακές άγγελοι και χωρίς να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους όταν σε αυτο το δρόμο θα υπάρξει ενα εμπόδιο η θα το βγάλουν απ τη μέση πριν σκοντάψεις η που θα κάνουν τα πάντα για να το ξεπέρασεις οσο πιο ανώδυνα μπορείς .
Έρχονται και άνθρωποι στη ζωη μας που απλα μας κρατούν το χέρι και μας διδάσκουν πόσο σημαντικό είναι να μένουμε σταθεροί στο στόχο μας , την πορεία προς το φως!
Υπάρχουν πολλοι συνοδοιπόροι σε αυτο το δύσκολο ταξίδι .. Αλλα με προδιαγεγραμμένη πορεία .
Απο χθες λοιπόν σε αυτη τη δύσκολη διαδρομή ένας σημαντικός συνοδοιπόρος
Δεν είναι πια δίπλα μου . Μετα την διδαχη του και την σπουδαία πορεία του δίπλα μου ήρθε η ώρα να συγκεντρωθεί στην δικη του πορεία προς το φως.
Έχω να φέρω είς πέρας μια δύσκολη αποστολή ... Έχω ενα πολυ δύσκολο εμπόδιο να ξεπεράσω και πρέπει να συγκεντρώσω όσες δυνάμεις έχω για να μπορέσω να το αντιμετωπίσω . Αυτο το εμπόδιο δυστυχώς δεν μπορω να διακρίνω ούτε το εύρος του ..ούτε την συμπεριφορα του ούτε τα χαρακτηριστικά του.. Ξέρω όμως σίγουρα πως πίσω απο αυτο υπαρχει φως! Το νιώθω , το βιώνω , όλο μου το είναι το λέει ! Το φως δεν είναι απαραίτητα η συνέχεια του δρόμου της ζωης ... Μπορει και αμέσως μετα το εμπόδιο να περάσω στο φως! Σημασία εχει πως είναι εκει !!!!
Αυτο το εμπόδιο λοιπόν που λέγεται καρκίνος για να το ξεπέρασεις πρέπει να δεχτεις πως για να πας στο φως πρέπει να δουλεψεις με τον εαυτο σου... Είναι απο τις λίγες πληροφορίες που έχω για τη φύση του "εχθρού "
Βάδιζω λοιπόν σε αυτό το δρόμο με μια σημαντική απώλεια . Αλλα όχι καθοριστική για τη πορεία μου.
Ο στόχος είναι ένας ! Κανείς δεν μπορει να νιώσει το πόσο σημαντική είναι αυτη η πορεία γιατι δεν είναι δικός του δρόμος .
Μπορει όμως να κάτσει σε μια γωνία με pop corn και να παρακολουθεί με αγωνία .. Τις μάχες μου χωρίς να μου αποσπά τη προσοχή ... Ούτως η άλλως ενα απο τα μαθήματα που μου έδωσε είναι να μην αποσπάται η προσοχη μου απ το στόχο γιατι έχω συνέπειες.
Φοράω λοιπόν την πανοπλία μουκαι πέφτω στη μάχη ΜΟΝΗ μου.

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Στα "κάτω" μου

Δυστυχώς η όλη φάση έχει σκαμπανεβάσματα ... Τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να με μάζεψω απ τα πατώματα αλλα μάταια. Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα το νέο φάρμακο "το καλό που ξηγίεται" και απο ζαμπόν έγινα σάπια φέτα μορταδέλας... Έπεσαν και τα λευκά αίμοσφαιρια και άρπαξα και μια ιωσάρα... Με τρελό πόνο στο λαιμό .. Ούτε το σάλιο μου δεν μπορώ να καταπιώ... Δέκατα και διαροια κοινώς με πήγε spray! Κέρασα αφιερώσεις ... Έχω σερβίρει μερίδες για όλο το λεκανοπέδιο .... Δεν μιλάω για τα αέρια ... Το άρωμα της ψιταλειας μπροστα στα χημικά μου αέρια είναι το Chanel no5.... Σε συνδιάσμο με μαύρο κύκλο στο μάτι, χρώμα δέρματος μουσταρδί ... Τα κόκαλα όχι απλα πονουν.. Περπαταω σαν γριά με καμπούρα ...όλο αυτο για να ξέρετε πως ο καρκίνος μαστου δεν μένει σε μια ροζ κορδελιτσα... Αλλα αυτο θα το αναλύσω σε άλλο πόστ μήπως και σαε κινητοποιησω να ψάξετε τα βυζιά σας....
Πήγε λοιπόν σήμερα η μητέρα μου κομμάτι απ τον όγκο στο νιμιτς για να μάθουν αν είναι her2 η όχι ....
Απο την δεύτερη ιστολογικη φάνηκε πως είναι αλλα έπρεπε να γίνει η εξέταση fish.καθησα λοιπόν και έψαξα για το her2. ....τι το θέλα ... Πολυ κακη πρόγνωση προσδόκιμο ζωης με μεταστάσεις 3-5 χρονια ζωης.... Τόσο υπέροχα !!!! To herceptin είναι πολυ αποτελεσματικο αλλα σε πρώιμο στάδιο ... Και τώρα κάνει δουλεια αλλα η πρόγνωση παραμένει κακή ...η νόσος παίζει και να ξανάρθει ... Και πάλι τα ίδια .. Θα τρώω χρονια σε νοσοκομεία μέχρι να λιώνω σε κανένα δωμάτιο με κανένα παππού πιο δίπλα . Κ αν μου πείτε να μην κοιτάζω τη πρόγνωση τότε θα σας πω δεν γίνεται γιατι θέλω να ξέρω τι έχω . Φυσικα και δεν είναι τπτ σίγουρο ... Αλλα είναι λίγο εκνευριστικο που εχει παει απ το κακο στο χειρότερο ... Είναι χοντρο σπάσιμο να με βρίσκει κάτι τέτοιο στη πιο παραγωγική ηλικία ... Συμφωνώ πως χτυπάει μωρά και παιδια .. Είναι πολυ πιο σκληρο... Θα ήθελα να είχα την άγνοια τους και την αγνότητα τους να το αντιμετωπίσω .
Οι άνθρωποι δίπλα μου έχουν αρχίσει να στενοχωριουνται. Το βλέπω και δεν μπορει να μου κρυφτει κανείς .
Αφου η όψη μου εχει αρχίσει να αλλάζει ειδικα τις τελευταίες μέρες ...όνειρα δεν μπορω να κάνω ούτε για αστείο .εχω ξενερωσει πολυ!!!!! Ποναω και ξενερωνωωωωωω..... Δεν γινόταν να είναι κάτι πιο ήπιο έπρεπε να είναι αυτός ο κωλο τύπος ... Θέλω να γίνω τελείως καλα και να μην ξανάρθει αυτη η μαλακια ποτεεεεε γίνεται ;;;;;;;;;;;;;