Νιώθω να φεύγω ... Ζητάω φτερά δικά μου να πετάξω σε καθαρό ουρανό ...
Να βγάλω τη σάρκα που φοράω και να λυτρωθώ.
Να δώ φώς..
Να χαμογελάσω αγνά σαν βρέφος
Να αφήσω πίσω μου όσα με εγδαραν μέχρι να πονεσω... Αργά - αργά ...
Χρώματα και ευωδιες να με σκεπάζουν ... Να νιώθω ελαφριά ..
έμενα πίσω.....
μένω πίσω.
η ζωή συνεχίζεται μα εμένα με περιγελά. και σιγά σιγά με ξεχνάει.
Να βγάλω τη σάρκα που φοράω και να λυτρωθώ.
Να δώ φώς..
Να χαμογελάσω αγνά σαν βρέφος
Να αφήσω πίσω μου όσα με εγδαραν μέχρι να πονεσω... Αργά - αργά ...
Χρώματα και ευωδιες να με σκεπάζουν ... Να νιώθω ελαφριά ..
έμενα πίσω.....
μένω πίσω.
η ζωή συνεχίζεται μα εμένα με περιγελά. και σιγά σιγά με ξεχνάει.
Σαν γυναίκα γεννά
ΑπάντησηΔιαγραφήστο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά
και γίνονται ζωή.
Ποια παλιά κιβωτός
μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως
ζευγάρια αναπνοές.
Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Δυνατά, δυνατά
σ’ ένα θέαμα κοινό
Δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ
Δυνατά, δυνατά
γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Κι αναμμένο πετά
σπίρτο η γη στον ουρανό
Δυνατά, δυνατά
κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά
όλα τα περιφρονώ
Κι όλο κάτι λέω
κάποια αγάπη κλαίω
κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα
Με τα χρόνια μου
στα σεντόνια μου
σαν φαντάσματα.
Δεν υπάρχουν πολλά
που να τα ελπίζουμε μαζί
κοίτα, κοίτα ψηλά
κι άλλος αιώνας ζει.
Κάτι σου έγραψα.. Μη βιάζεσαι.. Μην αφήνεσαι.. Όχι ακόμη.. Είμαστε εδώ..
ΑπάντησηΔιαγραφή