Τελικά...

Ενα απο τα μαθήματα που έχω πάρει απο τη φάση "καρκίνος" είναι το :μήν κανείς σχέδια.
Αύριο ξεκινάω το νέο φάρμακο ... Πρέπει να πάω απ το πρωί για να πέσει σιγα -σιγα στη φλέβα .. Για να μην δημιουργήσει αλλεργικό σόκ. Μ´εχουν φορτώσει με αντισταμινικά για να γίνω κοτόπουλο και να μην αντιδράσω.
Ο γιατρός μου είπε 6 θεραπείες .. Δεν θέλω να μέτραω αντίστροφα γιατι έτσι έκανα και στην αρχή και τελικά ... Βγήκε στη πορεία κάτι καινούργιο.
Έχω ηρεμήσει αρκετά . Δεν σκέφτομαι το αύριο με αγχώνει. Θέλω πολύ να ζήσω . Θέλω πολύ να είναι το τελευταίο...
Θέλω να ζήσω και να απολαυσω το θείο δώρο που λέγεται ζωή... Με αλλα μάτια ... Ανοιχτά ματια !
Στην χειρότερη ... Θα φύγω .. Ξέρω πως δεν είμαι μόνη μου .. Ο Θεός μου δεν μ´εχει αφήσει στιγμή . Έχω νιώσει την υπέρτατη αγάπη .. Έχω νιώσει "Θεό" ... Όταν το νιώθεις αυτό, είσαι γυμνός ... Δεν σε νοιάζει τι φύλο έχεις .. Που είσαι .. Ποιος είσαι .. Ούτε το τι γίνεται γύρω σου κλαις. Απο απέραντη αγάπη συγκινημένος απ το μεγαλείο που νιώθεις στη ψυχη σου! Γιατι νιώθεις βρέφος .. Και λαμβανεις φως μεγατόνων !
Ναι το έχω νιώσει αυτό μια μόνο φορα στη ζωή μου σε ενα ιερό μέρος .. Και δεν ήμουν μόνη μου ... Ήταν πολλοι άνθρωποι στο ίδιο μέρος με την ίδια εμπειρία και νιώθαμε όλοι αδέρφια !
Αν είναι έτσι το "μετά" γιατί να φοβηθώ τελικά... Ο πόνος και η αλλοίωση της σάρκας υπαρχει για να μας θυμίζει πως οτιδήποτε απτό ... Εχει και τέλος ! Εχει ημερομηνία λήξης η ύλη δεν είναι το παν!!!!
Αν σήμερα απογοητευτηκατε .. Χωρίσατε... Σας απελυσαν... ... Η έγινε κάτι που σας έφτασε στα όρια σας σκεφθείτε πως η ζωη αρχιζει να υπάρχει όταν η ευτυχία δεν αποτελείται απο υλικά αγαθά ... Επιφάνεια .. Ευτυχία για εμένα είναι ανιδιοτελής αγάπη ,ευγνωμοσύνη για ενα όμορφο ξημέρωμα ... Πεταξτε ρε γαμωτο τον εγωισμο απο πάνω σας και δείτε πόσο τσάμπα χρόνο χάνετε με το να διαφωνείτε για ασήμαντα πράγματα ...ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι έχω πείνασει έχω περάσει σκληρές στιγμές χωρίς τα βασικα στη ζωή μου.... Όταν έχουμε ο ένας τον άλλον και υπάρχουν δεσμοί ισχυροί χωρίς εγωισμούς ... Πάντα στη δύσκολη στιγμη θα έρθει μαγικά ενα βάλσαμο στη ψυχη μας ..
Ανοίξτε τα μάτια σας και χαμογελαστε γιατι ακόμα και αν δεν έχετε δουλειά η χρήματα η οτιδήποτε ... Εχετε κάθε μέρα μια ευκαιρία να ξεκινήσετε να ζείτε με ουσία ...
Να λέτε ευχαριστώ! Χωρίς παράπονα γιατι πάντα υπαρχει κάποιος σε πολυ χειρότερη κατάσταση που θα είναι ευγνώμων με πολυ λιγότερα ..

Θυμάμαι

Ήταν ενα δωμάτιο με μια λευκή κούνια .. Είδα πως έσπασε το τζαμί και μπήκε μια τεράστια φλόγα και εγω άρχισα να κλαίω . Φοβήθηκα πολύ και δεν ξανά κοιμήθηκα Μόνη μου... Ήταν το πρωτο όνειρο που είδα στη ζωη μου πριν περπάτησω και μιλήσω κάν ....απο τότε φοβόμουν το σκοτάδι , μέχρι και σήμερα πάντα υπαρχει ενα λαμπάκι στο δωμάτιο μου.
Ξέρω πως ακόμα και λίγο φως να υπαρχει κάπου σε σώζει απ το σκότος .
Θυμάμαι που περίμενα πως και πως την Κυριακή να έρθει η γιαγιά Σπιτι να παίξουμε "σινεμά " κοβαμε χαρτια απο περιοδικά και φτιάχναμε ενα χωνί. Για τα ψεύτικα χάρτινα ποπ κορν. Και παίρναμε και πίτσα απ το "κάστρο" η πρώτη πιτσαρία της περιοχής .
Θυμάμαι πόσο χαιρομουν που έβλεπα στη γιαγια μου ενα τραπέζι με οικογένεια ... Τη γιαγια μου τον θείο μου την μητέρα μου κ εμένα ...
Το περίμενα πως και πως... Κατα λαθος είχα φωνάξει τον θείο μου " μπαμπα" και με μαλωσαν.
Δεν έπρεπε να πιστεύω κάτι που δεν ισχύει . Θυμάμαι πως ενα Σάββατο πρωι
Είχα παει να γνωρίσω τον πατέρα μου. Στο Ζάππειο στον εθνικό κήπο . Το σκεφτόμουν μέρες ... Είχα δει στις ταινίες πως όταν έχεις καιρο να δεις κάποιον τρεχεις και πεφτεις πάνω σε μια ανοιχτή δικη του αγκαλιά... Τελικα τα χέρια δεν άνοιξαν ποτέ ... Εμειναν στις τσέπες κ εμένα μου έβαλαν ενα μπαλόνι για παρηγοριά απο αυτά που πουλάνε μαζι με ποπ κορν και καραμελωμενο μήλο .
Θυμάμαι πως στη πρώτη δημοτικού είχα φάει ενα πολυ δυνατο χαστούκι απο την δασκάλα μου και είχα ανεβάσει πυρετο ... Ήμουν στο τελευταίο θρανίο και είχα φερει για παρέα μου όλα τα παιχνίδια , τα είχα αραδιασει και τους μιλάγα για να μην νιώθω μόνη...
Θυμάμαι πως στη πρώτη λυκείου .. Εκλαιγα συνέχεια χωρίς λόγο . Δεν μου άρεσαν πολλά ... Κυρίως η μοναξιά . Πήγα σ´ενα σχολείο για το καλο μου. Φίλους δεν είχα ... Εκτοσ απ την Ελενη την Φ. Μάλλον τότε νόμιζα πως φταίω εγω και άρχισα να με μαλωνω και να με τραυμάτιζω. Ξεχνιομουν απ τον πιο βαθύ πόνο . Ήταν ωραία ... Δεν ήθελα να τα βλέπει κανένας ... Τα χέρια μου έχουν ακόμα σημάδια . Δεν ξέρω γιατι το έκανα τότε ... Έγινε πολλές φορές . Κάποια στιγμη σταμάτησα . Δεν αντέχα να με τιμωρω έτσι ... Θυμάμαι την γιαγιά μου στα τελευταια της... Ήταν σαν μωρακι! Αγνη χωρίς μνήμες ... Με όλο λευκα μαλλιά αγνό βλέμμα και ανήμπορη ... Η αγκαλια της όμως έβγαζε αγάπη 93 ετών ... Η δεύτερη μου μάνα ... Μου λείπει πολυ δεν ήθελε να στενοχώριεμαι και διαισθητικά πάντα καταλάβαινε τι έχω ...μου λείπει πολύ...
Θυμάμαι την μητέρα μου να προσπαθεί πάντα να με προστατεύσει απ το κακο ...αλλά μου έρχεται μια σκηνή απ τον ψαλιδοχερη που θέλει να αγκαλιάσει την κοπέλα και εχει ψαλιδια στα χέρια και της κάνει κακο χωρίς να το θέλει ... Η πρόθεση του ήταν άλλη ...
Κάπως έτσι ήταν όλα αυτα τα χρονια με πληγές απο αγάπη ...
Θυμάμαι πόσο ήρεμη ήμουν όταν ερχόταν το βράδυ της Κυριακής .. Το μπάνιο με το κλασσικό γάλαζιο αφρόλουτρό ... Την μυρωδιά απ το καλοριφέρ ... Στο παλιό το Σπιτι .
Μου λείπουν πολλά.., πράγματα που υπήρξαν και πράγματα που θα ήθελα να υπάρχουν ... Μου λείπω εγώ, η γιαγιά μου η μητέρα μου τότε ... Η ασφάλεια ... Η ηρεμία... Οσο μπορούσε να υπαρχει και η άγνοια ...
Θέλω μια Κυριακή απ τις παλιές .... Κάτω είναι η φωτογραφία απο εκείνο το Σάββατο στο Ζάππειο ..

αυτό το κομμάτι με ηρεμεί πολύ...

Διάγνωση #2

Μου έγραψε λοιπόν ο γιατρός αξονική θωρακος, και μαγνητική μαστού ήταν Τετάρτη ... Φυσικα οι ώρες κυλούσαν βασανιστικά... Είχα αγχωθεί γιατί δεν είχα γιατρό. Στον συγκεκριμένο παπάρα όσο καλός και να ήταν δεν υπήρχε περίπτωση να πάω και να έβρισκα τα χρήματα γιατί θεωρούσα πως οτι χειρότερο μπορείς να κανεις σ´εναν ασθενη είναι να εκμεταλλευτέις την αγωνία του για τη ζωη.
Ωστόσο έψαχνα στο Ίντερνετ για τις αποτιτανωσεις. Ευτυχώς έβλεπα πως είναι στο στάδιο 0 και είναι το αρχικό στάδιο καρκίνου μαστού που δεν είναι μεταστατικό και δεν είναι ανησυχητικό σε σχέση με άλλα που διάβαζα ...
Φυσικα σε όλο αυτο μου εχει σταθεί ένας φίλος ιατρός ο Μανώλης ο οποίος είναι πλήρως ενημερωμένος και πάντα πρόθυμος να μου εξηγήσει τα πάντα . Η μαστογραφια έλεγε μόνο για αποτιτανωσεις και όχι για κάποιο άλλο εύρημα .
Μέσα στην αγωνία μου για το τι θα γίνει είχα κάπως ηρεμήσει . Παρασκευή είχα να κάνω την αξονικη θωρακος για να δουμε αν ειχε ξεφύγει τίποτα ( μετασταση )
Το βράδυ της Πέμπτης ήταν εφιαλτικό δεν έκλεισα μάτι ... Είχα πλανταξει στο κλάμα με ενα τεράστιο γιατι !!!!!
Φυσικα απάντηση δεν έχω πάρει ούτε τώρα κ ούτε πρόκειται ....
Ωστόσο είχα αγχωθεί τόσο πολυ που δεν είχα γιατρο που δεν είχα και λύση άμεση να πω πως τουλάχιστον εχει δρομολογηθεί το θέμα !
Πήγα τελικα έκανα την αξονική στο περιστέρι και μετα έφυγα αποφασισμένη να βρω γιατρό στον Άγιο Σαββα.
Πήγα λοιπόν με το ξαδερφο μου και με το που πάμε στο νοσοκομείο έχοντας μαζι μου τη μαστογραφία.... Βρίσκω μια γιατρο στο διάδρομο και της λέω !
Καλημέρα έχω καρκίνο είμαι 29 και μου ζήτησαν φακελάκι για να με χειρουργησουν....
Η γυναίκα τα έπαιξε γιατι ήταν και εκείνη νέα και ευαισθητοποιημενη.
Μου λέει έλα εδώ ... Με πήγε επι τόπου στα εξωτερικά ιατρεία και με το που με είδε ο γιατρός μου κάνει επι τόπου εισαγωγή !!!!
Είχα αρχίσει να ήρεμω κάπως ... Πήρα και την αξονικη που ήταν καθαρη και ηρεμήσα ακόμα περισσοτερο.
Μου είπαν πως θα μου τηλεφώνουσαν για να πάω να μου κάνουν τον έλεγχο και να χειρουργηθω τελικά...
Μπήκα τελικα Τετάρτη για έλεγχο και η εγχείρηση θα γινόταν Παρασκευή 14/9 ( του Σταύρού)
Ήλπιζα κάθε μέρα πως θα είναι η πιο ήπια περίπτωση μαστού οπως και οι περισσότερες γυναίκες . Είχα διαβάσει αρκετά στο Ίντερνετ οπότε είχα μια ιδέα πάνω κάτω με βάση τη μαστογραφια μου τι μπορει να βρούν....
Ο Βασίλης φυσικά σε όλα αυτά δίπλα μου με εμψυχωνε και μου έλεγε πως εχει καλο προαισθημα.
Εφτασε η παραμονή της επέμβασης ... Είχα πάρει τα νυχτικακια μου και ευτυχώς είχα έναν θάλαμο για πάρτη μου . Είχα πάρει και τηλεόραση και λέω Οκ θα περάσει και θα πάω Σπιτι μου στην καθημερινότητα μου . Στο αρχικο στάδιο μαστού χρειάζονται μόνο ακτινοβολίες δηλ τίποτα ! Ενας μήνας ιστορία και μετα απλα έλεγχος .
Πέφτω να κοιμηθώ νωρίς γιατι η επέμβαση θα γινόταν στις 7 το πρωί.
Ξημέρωσε 14/9 και ήρθε η μητέρα μου με τις θείες μου για να με προλάβουν πριν το χειρουργείο ...
Είχα κοιμηθει αγκαλια με τον Βασίλη μου και κάναμε όνειρα για όταν τελειώσει ολη αυτη η ιστορία ...
Εφτασε λοιπόν η ώρα που ήρθε ο τραυματιοφορεας για να με πάρει για το χειρουργείο .. Μου φόρεσαν το πράσινο κλασσικό φορεματακι... Και με πήγαν στο κρύο δωμάτιο χειρουργειου . Δεν είχα ξανα τέτοια εμπειρία, είχα βγάλει κρεατακοα και αμυγδαλες όταν ήμουν 5 και απο τότε δεν θυμάμαι και πολλα !
Ήταν απο πάνω μου κάποιες νοσοκόμες οι οποίες με προετοιμάζαν .
Σε κάποια φάση μου βάζουν το φάρμακο και η τελευταια συζήτηση που ακούω μεταξύ τους είναι η εξής ... : πόσο ; 29;;;; Ε όχι ρε γαμωτο κρίμα ....
Και ξύπναω στην ανανηψη... Με ενα αεροθερμο στα πόδια ... Ετρεμα σαν το ψάρι και έκανα έμετο σε ενα πλαστικό κουβαδακι που μου είχαν δίπλα. Ένιωθα πως κάτι ειχε παει στραβά ... Λένε πως όταν κοιμόμαστε η είμαστε σε κόμμα αντιλαμβανόμαστε πολλά ... Πρέπει να ισχύει όντως ...
Ήρθε η ειδικευομενη και τη ρωτάω πως πήγε; Μου λέει : νεα είσαι όλα θα τα αντιμετωπίσεις ....
Κατάλαβα .... Ήρθε η ώρα που με πήγαν και στο δωμάτιο μου . Ήταν πολλοι συγγενείς και φίλοι . Εγω ποναγα φρικτά στο στομάχι και έκανα έμετο συνέχεια .
Η αντίδραση όλων ήταν περίεργη ... Μου γελαγαν και ήταν υπέρ του φυσιολογικου καλοί μαζι μου . Δεν μου άρεσε καθόλου ... Ρώταγα συνέχεια και μου έλεγαν τα μισά . Μου απαντούσαν πως όλα θα περάσουν και θα είμαι καλά! Εγω στην άγνοια μου έλεγα το ξέρω !
Ωστόσο κατουριομουν υπερβολικά και μου είχαν φέρει μια πάπια ... Ήταν και 4 ώρες το χειρουργείο ... Ορος με τα κιλά ... Έπρεπε να πάω τουαλέτα αλλα απ τη ζαλαδα δεν γινόταν να σηκωθω θα έπεφτα κάτω. Ντρεπομουν και τον Βασίλη ... Τους εδιωξα όλους έξω μήπως και συμφιλίωθωμε την πάπια ... Τα κατάφερα αλλα συνέχιζα να ντρέπομαι τον Βασίλη ο οποίος ήταν πολυ ψύχραιμος και με βοηθούσε .ρωταγα το σόι όλα καλα μου έλεγαν ... Οι εμετοι συνεχίζονταν και η αγωνία ήταν επισης βασανιστικη έπρεπε να περιμένω τον γιατρό να μιλήσω να μου πει τι φάνηκε στη ταχεία βιοψία.
Τελικα ο γιατρός ειχε φύγει και περίμενα να μιλήσω το απόγευμα μαζι του τηλεφωνικά .
Είχα στο θάλαμο 15 άτομα φίλους και κολλητούς οι οποίοι είχαν ενημερωθεί πριν απο εμένα και ήταν όλοι πολυ καλοί μαζι μου και συμπαράστατικοι... Δίπλα μου ο Βασίλης να μου κρατάει το χέρι και να μ εχει αγκαλια οσο μπορούσε .. Μου είχαν βάλει κάτι σωληναρια που κατέληγαν σε κάτι μπουκάλια . Το ενα ξεκινούσε μέσα απο την μασχαλη και το δεύτερο μέσα απ το στήθος μου...ήταν για να καταλήγουν τα υγρά της επέμβασης και να αποφευχθεί η μόλυνση .
Δεν ποναγα και ήθελα να πιστεύω πως όλα έχουν παει καλα και θα τελειώσει εκει.
Ήρθε η ώρα λοιπόν που θα μιλούσα με τον γιατρο ...
Μιλήσαμε τηλεφωνικά γιατι έπρεπε να φύγει άμεσα απ το νοσοκομείο .
Ο οποίος μου είπε το εξής ...
Δυστυχώς αυτο που βρήκαμε δεν ήταν και το πιο ήπιο .. Και είχαν πειραχτει και 2 λεμφαδενες. Θα χρειαστεί να κανείς κάποιες χημειοθεραπειες για επικουρικους λόγους γιατι είσαι νεα και τα κύτταρα σου ανανεώνονται πολυ γρήγορα ....
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό και έχω φρικαρει .... Χημειοθεραπειες!!!!!!!! Γιατι ;
Γιατι; Γιατι; Δεν μπορούσα να το δεχτώ ... Είχα φρικαρει .... Φυσικα το βράδυ δεν κοιμήθηκα και έκανα βόλτες στο νοσοκομείο .. Δεν γινόταν να ηρεμήσω .
Οτι και να μου έλεγαν εγω τα έβλεπα μαύρα και νόμιζα πως έχω το χειρότερο του κόσμου ...
Την επόμενη μέρα ήρθε ο γιατρός να με δει και μου είπε και το εξής ... Θα περιμένουμε την κανονική βιοψια που βγαίνει σε 1 μήνα για να δουμε αν γλιτώσαμε την μαστεκτομη ....
Λέω οριστε ;;;;;;;; Ποια μαστεκτομη ;;;; Αφου βγάλαμε τον όγκο γιατι να κόψω το στήθος μου ; Μου λέει για λόγους ασφαλείας καλο θα ήταν να το αφαιρέσεις εάν μας δείξει η βιοψια πως τα τελευταια κομμάτια που σου έβγαλα ήταν οριακά καθαρά ....ωστόσο οι παρακεντησεις πριν το χειρουργείο δεν είχαν δείξει τίποτα απολύτως !!!!! Είχα κ εγω την εντύπωση πως δεν είμαι και η χειρότερη περίπτωση !!!! Και στη πορεία βγήκαν όλα αυτά...
Προσπαθούσα να το δεχτω και τα βραδυα στο νοσοκομείο ήταν εφιαλτικα... Κρίσεις πανικου την ώρα που κοιμομουν...
Αν δεν μου έπιανε το χέρι π Βασίλης δεν μ έπαιρνε ο ύπνος ....
Ήλπιζα να ξύπνησω και να είναι όντως ενα κακο όνειρο ... Που να φανταστώ την συνέχεια ...

διάγνωση #1

Λυπάμαι είναι κακοήθεια.....

Όταν είχα σπάσει τον Ιουλιο το πόδι μου ειχα παει στην γυναικολογο μου για τον καθιερωμενο εξάμηνο ελεγχο (τεστ παπ , κολποσκοπιση, υπερηχο), της ειχα αναφερει πως απο την δεξια μου θηλη εβλεπα εκριση διαφανους υγρου στην περιοδο μου, με καθησυχασε λεγοντας μου πως ειναι πολυ συνηθισμενο φαινομενο και ειναι αυξημενη προλακτινη. Στη συνέχεια ψηλάφισε το στήθος μου και επίσης με καθησυχασε λέγοντας μου πως ναι μεν εχω ινοκυστικους μαστους ( αρκετα πυκνοι ) αλλα δεν βλεπει τιποτα το ανησυχητικό.
Ας επανελθουμε στην στιγμη του ματωμενου σουτιεν....μετα το σοκ το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να ανοιξω το google και να ψαξω για την εκκριση αίματος απο τη θηλη.... οι πρωτες αναρτησεις και οι περισσοτερες ελεγαν ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Πηρα λοιπον την γυναικολογο μου να της πω το περιστατικο η πρωτη της ερωτηση ηταν η εξής : Μηπως έχεις κανενα ΠΙΡΤΣΙ??? ( piercing )..........και ξανα ............ και ξανα ............. (&%^#%$^&*) οκ εκλεισα το τηλ .Αρχισα να εχω κρυαδες και να τρέμω και να κυλανε δακρυα απο τα ματια μου χωρίς να καθομαι σ ενα σημειο στο σπιτι μου περπατουσα συνεχεια σαν χαμενη, επινα νερο, μαζευα τις βαλίτσες μου και οτι εβλεπα μπροστα μου το μαζευα.
Μετα απο λιγο πηρα τον βασιλη τηλ και τον ενημερωνω λέγοντας του πως δεν γινεται να το αφησω ετσι πρεπει να παω νοσοκομειο και αυτο που εφημερευε ηταν ο ευεαγγελισμος. η απαντηση του βασιλη ηταν η εξης. "ΩΧ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ερχομαι".
Στη συνεχεια πηρα τις κολλητες μου και τις ενημερωσα για τα καθεκαστα , προσπαθουσαν να με ησυχασουν και επεσαν κατευθειαν στο ψαξιμο να βρουν οτι πληροφοριες μπορουν για την εκκριση αιματος απο τη θηλη. Η μητερα μου ειχε χλωμιασει και ελεγε ως συνήθως ακυρα.....στη συνεχεια  φρόντισε να ενημερώσει όλο το σόι και με κοιτούσε με αγωνία.
Ηρθε λοιπόν ο Βασίλης με το μηχανάκι  να πάμε στον ευαγγελισμό. κατεβαίνω με κλάμματα  με παίρνει αγκαλια και με καθησυχαζει πως δεν ειναι τιποτα, εν συνεχεία πήγαμε στον ευαγγελισμο οπου γινοταν πανικος!!!! ηταν 19 αυγουστου και ηταν το μοναδικο που εφημερευε στο κεντρο.
Μια που ειδα τον κακο -χαμο και μια που σηκωθηκα κ εφυγα.
 Αποφασισα να παω την επομενη μερα σε ενα διαγνωστικο να κανω ενα υπερηχo μαστων  ιδιωτικα και στην πορεια να παω στον αγιο σαββα που ξερω πως ειδικευεται στον καρκινο.
Το πως κοιμηθηκα ειναι ενα αλλο θεμα.....ευτυχωσ κοιμηθηκα αγκαλια με τον βασιλη.
Την επομενη μερα λοιπον με την αγωνια να βαραει κοκκινο ψαχναμε να βρουμε διαγνωστικο που να εχει γιατρο να μου κανει τον υπερηχο λογω του οτι ηταν 20 αυγουστου ηταν οι περισσοτεροι σε άδειες με αποτελεσμα να μην κανω την επομενη μερα τον υπερηχο και φυσικα να μην ηρεμω ψυχολογικα
Ηρθε η μερα που πηγαμε στο διαγνωστικο  και εκανα αυτο τον ρημαδουπερηχο. Η αντιδραση του γιατρου ηταν αυτο το εκνευριστικο υφοσ που γουρλωνουν τα ματια και σφιγγουν το στομα και δεν μιλανε για 2 λεπτα τα οποια στον ασθενη φαινονται ΑΙΩΝΕΣ.
Η διαγνωση του ηταν. πιθανο ινοαδενωμα με ασαφη ορια και αποτιτανωσεις.... (W.T.F?????????)
Με κοιταζε με τα γουρλωμενα του ματια και με ύφος οικτου ( μονο πατ-πατ στο κεφάλι δεν μου εκανε).
Φυσικα ημουν μαζι με τον βασιλη μου, και όπως ημασταν πηγαμε κατευθειαν στον Αγιο σαββα που εφημερευε. Παω στη γραμματεια λεω πωσ ειχα εκκριση αiματος απο τη θηλη κ ενω δεν υπηρχε καποιοσ στο μαστολογικο φωναξαν ενα γιατρο για να μου κανει κυτταρολογικη εξεταση επειγόντως.
Ωστοσο οταν τουσ ειδα να πανικοβαλλονται με το που το ακουσαν,εγω αγχωθηκα περισσοτερο.
Ερχεται λοιπον ενασ γιατρος του εξηγω τι εγινε και μου ζουληξε το στηθος λες και ηταν πλαστελινη (βελαξα στο πονο) για να βγει απο την θηλη υγρο ωστε να το στειλει για εξεταση.
Περιμεναμε λοιπον με τον βασιλη σε ενα καφε εξω απο τον αγιο σαββα να παρουμε τα αποτελεσματα τησ κυταρολογικης. Ο αγγελος μου γιατι ετσι τον αποκαλω... προσπαθουσε να με ηρεμησει και να με καθησυχασει οπωσ και ολες μου οι φιλες ειδικα η Ελενα Γ. η οποια ειχε περισσοτερη αγωνια απ οση ειχα εγω  και με επαιρνε τηλ συνεχεια <3
Βγηκαν λοιπον τα αποτελεσματα τησ κυταρολογικης και ελεγε πωσ δεν βρεθηκαν νεοπλασματικα κυταρα αρα καλεσ!!!! Θα  πηγαιναμε την επομενη το πρωι να τισ δει και ο γιατρος.
Ισωσ καποια αλλη στη θεση μου να επαναπαυοταν  εγω οχι μονο δεν ηρεμησα αγχωθηκα και περισσοτερο για καποιο λογο.
Πηγαμε λοιπον (εννοειται μαζι με τον βασιλη) την επομενη το πρωι και βρηκαμε τον γιατρο, ο οποιος ειδε τισ εξετασεις κ εφοσων ειδε πωσ ηταν καθαρες  μου ειπε να παω παλι σε 3 μηνες...........!!!!!
Εννοειται πως δεν ηρεμησα καθολου ουτε το αφησα, κατι ελεγε μεσα μου πως δεν ειναι ετσι τα πραγματα.
Οι μερες περνούσαν παρ ολα αυτα υπέροχα γιατι ημασταν ολη μέρα με τον Βασιλη, μαγειρεύαμε  μαζι, πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα και το βράδυ καναμε βολτες με το μηχανάκι στην νυχτερινή Αθηνα.
Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω στο Ίντερνετ να βρω έναν καλο μαστολογο. Βρήκα κάποιον που σε διάφορα forum ειχε πολυ καλές κριτικές και ήταν και σε δημόσιο νοσοκομείο . Τελικα έκλεισα ραντεβου μετα απο 3 εβδομάδες !!! Για τόσο κόσμο μιλάμε .....
Η αγωνία ειχε θέση κομπάρσου και πρωταγωνιστής ήταν ο έρωτας !!!!
Αρχές Σεπτέμβρη αλλα το καλοκαίρι καλα κρατούσε και οι βόλτες συνεχιζονταν.
Ήρθε λοιπόν η μέρα της εξέτασης ...
Βρέθηκα μαζι με τον Βασίλη φυσικα στο ιατρείο του ξακουστου ιατρού ...
Περιμέναμε μέχρι που ήρθε η ώρα της εξέτασης ....
Κάθομαι λοιπόν στη καρέκλα και ξεκίνησε τον υπέρηχο ... Εγω ήμουν απολύτως χαλαρη περιμένοντας τα καλα γνωστά νεα πως έχω ινοκυστικη μαστοπαθεια και πως αυτο είναι καλοηθεια κάτι που είχα συνηθίσει να ακούω απ τα 18 μου (ναι ο όγκος ήταν εκει απ τα 18 μου !!!!και κανείς δεν μου τον έβγαζε )
Εκει που χαλαρώνα λοιπόν ο γιατρός κάνει ενα νόημα στη σεξυ γραμματέα και ξαφνικά έρχεται και μου χαϊδεύει το χέρι ... Λέγοντας μου "μην ανησυχείς όλα καλα θα πανε ) Ενώ ο γιατρός δεν μιλάγε ... Και ειχε το κλασσικό ύφος "ψοφάς"
Ε! Εκει χεστηκα πάνω μου μετα συγχωρησεως... Άρχισε ταχυπαλμια γουρλωμα ματιών και ύφος γάτας μπροστά απο φώτα αυτοκινήτου που τελικα τη πατάει και γίνεται φυλλάδιο πίτσας...
Ρωτάω ... Γιατρέ βλέπετε κάτι ύποπτο ;;;; Μου λέει δεν μπορω να ξέρω θα κανείς κ άλλες εξετάσεις .
Μου γράφει μαστογραφία οπως μου είπε για αρχή και βλέπουμε ... Εγω είχα παγώσει και λέω κοιτάζοντας τη σεξυ γραμματέα ... :μα πως είναι δυνατόν είμαι μόνο 29!!!!! Και απαντάει με το σεξυ ύφος : α δεν παίζει ρόλο έχουμε βρει και σε κορίτσι 16 ετών !!!!
Είπα να της πω... Να παει σε κανένα σύλλογο για ψυχολογικη υποστήριξη να αυτοκτονουν ομαδικά οι ασθενείς ...
Εφυγα με κλάματα ... Και ο Βασίλης με ειχε αγκαλια και μου είπε : σ´αγαπαω δεν θα έχεις τίποτα όλα καλα θα πάνε...
Φύγαμε επι τόπου για το διαγνωστικό για μαστογραφία...
Το καημενο πρώην βυζάκι μου ( οπου και να βρίσκεσαι μου λείπεις ... Εφυγες και όλα μοιάζουν όνειρο κακο...το αριστερό έμεινε μόνο του και εγω γέρνω) μου το ζουλαγε ο κακός ακτινολογος και εγω έκανα "ΜΠΕ" απ το πόνο ... Ήταν έτοιμο να βγάλει όχι αίμα αλλα ζουμί απο χουρμάδες....
Εφυγα λοιπόν και απο εκει και φρόντισα να πάρω την μια απ τις αδερφικες μου φίλες την Έλενα Γ. Οπου και της είπα έρχομαι απο εκει ...
Στο δρόμο για το Σπιτι της πάνω στο μηχανάκι του Βασίλη είχα δει κανονικα
Την κηδεία μου ... Τους φίλους μου να μου ανάβουν κερακι στο τάφο και μετα απο χρονια να λένε στα παιδια τους για μια φίλη που είχαν παλιά και έφυγε μπαμπέσικα....
Με άφησε ο Βασίλης και ανέλαβε η Έλενα μετα ανέλαβε η Βίκυ και τηλεφωνικά η Ναταλία ...
Εγω φυσικα δεν ήρεμουσα... Με είχα θάψει κιόλας και με εκλαιγα ...
Τα αποτελέσματα θα τα έπαιρνα στις 10 το επόμενο πρωί ωστόσο έπρεπε να ανασυνταχτω γιατι είχα να δώσω και συνέντευξη στον οίκο Dior για να δουλέψω ως αισθητικος. Η συνέντευξη ήταν στις 11...
Έρχεται λοιπόν η επόμενη μέρα ... Ετοιμαζομαι βάζω τα καλά μου ... Γίνομαι υπερπαραγωγή με φινέτσα πάντα ... Και πάω να πάρω τ´άποτελεσματα ... Λέω λοιπόν το όνομα μου και με καλεί ο γιατρός μέσα ... Με κοιτάζει με το κλασσικό ύφος "ψοφάς" και μου λέει ... Έχεις γιατρο ; Λέω ναι ... Μου λέει πρέπει να γίνει επέμβαση αμέσως ... Λέω γιατι ;;;; Μου λέει είναι ύποπτες οι " αποτιτανωσεις" ( σκέφτηκα τα τσιμέντα τιταν...μετα πως είναι δυνατόν να έχω τιτάνιο μέσα μου και να αποτιτανωθηκε)
Λέω μαλιστα .... Πήρα αμέσως τον γιατρο και μου είπε πρέπει να σε δώ τώρα ... Λέω έχω να πάω σε μια δουλειά θα έρθω αύριο ...
Πήγα λοιπόν στη συνέντευξη κιουρία τα πήγα πολυ καλα ( όντως με πήραν τα Χριστούγεννα για δουλειά αλλα λέω είμαι καραφλη δεν μπορω....)
Και έφτασε κ εκείνη η μέρα στο τέλος της ...φυσικα μαζι με τον Βασίλη οοοοολα αυτα !!!
Εφτασε λοιπόν και η ώρα να πάμε στον γιατρό πριν πάμε ... Περάσαμε μια βόλτα απο τα jumbo για να χαζεψουμε τι θα παίρναμε για το Σπιτι που είχαμε αποφασίσει να νοικιασουμε μαζι !!!
Στη συνέχεια πήγαμε στη καλόπουλα της καισαριανης για να ηρεμησουμε και χαραξαμε κ ενα α+β σ´ενα ξύλινο τραπέζι ...
Και φτάσαμε στο γραφείο του ιατρού ....
Ειχε αρχίσει να με πιάνει συγκρυο.... Κοίταζε λοιπόν τη μαστογραφια... Και δεν μιλάγε κ εγω εσφιγγα το χέρι του Βασίλη τόσο δυνατά που κοντευα να το σπάσω ....
Μέχρι που λέει την ατάκα ... Λυπάμαι είναι κακοήθεια ......
Παγωσα. Δεν το πίστευα ... Έχασα το κόσμο κάτω απ τα πόδια μου. Βούλιαξεα στο χάος και πονέσε η ψυχη μου....
Κ εκείνη τη στιγμή χτυπάει το τηλ του και αρχίζει να μιλάει για τα αλουμίνια που θέλει να βάλει Σπιτι του ... Με ενα μάστορα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μιλάγε επι 5 λεπτα !!!!!ηθελα να τον δείρω!!!!!
Είχα τόσες απορίες κ ο τύπος με ειχε γράψει κανονικα στα @@ του.....
Εδώ εγω χανομουν ο τύπος κοίταζε τα τζάμια και τι θα βάλει στο κήπο του....
Το έκλεισε επιτέλους και επανηλθε στο θέμα .. Του λέω πέθαινω μου λέει όχι βέβαια ... Αλλα πρέπει να το βγάλεις ... Μου λέει θα σου γράψω κάποιες εξετάσεις και θα κανονισουμε να μπεις σύντομα ... Λέω Οκ που θα το κάνουμε ; Μου λέει ενα ιδιωτικό νοσοκομείο για πιο σύντομα ( και καλα ) και του λέω και προσωπικά έξοδα ;;;;; Μου λέει 2000 ευρώ και κάτι !!!!!!
Εφυγα απ το ιατρείο του μουδιασμενη ... Δεν ήξερα για τι να κλάψω ;;; Για τα 2000 ευρω που δεν είχα ; Η για τον καρκίνο ;;;;;
Είχα σοκαριστει ! Ήλπιζα πως δεν είναι τίποτα και πως όλο αυτο μου το είπε για να δώσω τα λεφτα και να χειρουργηθω ...
Πάμε με τον Βασίλη Σπιτι και το ανακοίνωνω στην μητέρα μου οπου αρχίζει το κλάμα και το κλασσικό !! : γιατι σε εσένα και όχι σ´εμενα. Στη πορεία λύγισε και ο άγγελος μου λέγοντας μου είναι άδικο να τα τραβάς όλα αυτά.
Πολυ άσχημες και έντονες στιγμές ... Να μην τις ζήσει κανείς ...
Είχα ισοπεδωθει... Λέω δεν είναι δυνατόν ....όλα σ´εμενα ;;;; Τι άλλο θα παθω ;;;;;
( που να ξερα η κατσικόποδαρη)......

Η διαφορετικότητα

Ο καιρός δεν με βοηθάει και πολύ σε όλο αυτό. Όταν εχει ήλιο τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα ... Οι μέρες κυλάνε με την ψυχολογία μου να συμπεριφέρεται σαν θάλασσα ,την μία ήρεμη και την άλλη φουρτουνιασμένη έτοιμη να πνίξει όποιον την πλησιάσει.
Όταν είμαι ήρεμη δεν σημαίνει πως ο νους μου είναι μακρυά απ το θέμα καρκίνος . Απλα δεν γίνεται να μην το σκέφτομαι . Μου το θυμίζουν οι πόνοι στο σώμα μου που μπορει να οφείλονται σε ενα εκατομμύριο λόγους ... Αλλα το μυαλο μου μετα τα απανωτά σοκ παει στο κακό.
Πραγματικά έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στο νοσοκομείο . Ο μοναδικός που εμπιστεύομαι είναι ο ογκολογος μου ο οποίος εχει παρα πολυ καλη φήμη. Και όντως είναι εξαιρετικός άνθρωπος .
Σκέφτομαι συνέχεια μήπως έχω κάτι που δεν έχουν δει .... Γιατι η πορεία μου μέχρι στιγμής εχει δείξει πως πρέπει εγω να τους κυνηγάω.
Ωστόσο δεν έχω σκεφτει ούτε μια μέρα να κάτσω μέσα και να κλειδωθω στο δωμάτιο μου κλαιγοντας μέχρι τελικής πτώσεως . Ούτε κάν ..... Απλα με βλέπω διαφορετική και μ´ενοχλει...
Παρατηρώ τους ανθρώπους στην κάθε φάση ... Να περπατούν, να μιλάνε , να αγκαλιαζονται... Να γελάνε με την ψυχη τους.. Και σκέφτομαι πόσο τυχεροί ! Δεν έχουν να παλέψουν ενα καρκίνο . Μπορούν και κάνουν όνειρα ! Δεν τους σταματάει τίποτα ! Και Οκ έχω βαρεθεί να ακούω το " έλα ρε Αντα μπορει να βγω και να με πατήσει αμάξι ..." Οκ σε σχέση με τον καρκίνο είναι πιο διαδεδωμενος ο καρκίνος .. Απ το να σε πατήσει αμάξι ας σταματήσει αυτη η πλάκα.
Ναι όντως κανείς δεν ξέρει τι τους ξημερώνει ! Αλλα αυτη η ψευδαίσθηση οτι είσαι καλα και μπορείς να ονειρεύεσαι ει αι ζωτικής σημασίας .
Νιώθω ανάμεσα σε 2 κόσμους ... Σαν τη ταινία silent hill... Που το ίδιο μέρος εχει 2 διαστάσεις και μπορω να δώ και τις 2...
Μου τη σπάει αυτη η κατάσταση . Θέλω να είμαι κ´εγω στο κόσμο μου .
Να μην νιώθω εξωγήινος ( οπως με λέει και η μάνα μου λόγω καραφλας)
Ενα άλλο πράγμα μου με ενοχλει αφάνταστα είναι το ύφος που εχει κάποιος όταν του λέω για την κατάσταση μου.... Με κοιτάει λες και με βλέπει ήδη σε φέρετρο ... Είναι έτοιμος να απλώσει το χέρι να πιάσει το ποτηράκι με το κονιακ....
Αυτα τα ματια που τρεμοπαιζουν και η κλασική ατάκα : όλα καλα θα πανε , θα τον φας δεν θα σε φάει ...
Πόσο εύκολο να το λες ...
Υπάρχουν πολυ χειρότερες καταστάσεις και περιπτώσεις και εγω δεν πρέπει να κλαιγομαι ....
Όταν μου λένε πάλεψε το πως το εννοούν ; Δηλ όταν τα παρατας τι κανείς ; Δενεις ενα σκοινί και λες γεια σας ; Δεν νομίζω να το κανει και κανείς αυτο ...
Ευχαριστω πραγματικά μέσα απο την καρδια μου και με ολη μου την ψυχη όλους τους επιζήσαντες του καρκίνου που μου μιλάνε και μου λένε την ιστορία τους γιατι μου δίνουν απίστευτο θάρρος και δύναμη ! Δεν πίστευα πως μπορει να νικηθεί ο καρκίνος και τελικα το είδα με τα ματια μου !
Βαριά περιστατικα που οι γιατροι είχαν θεωρήσει δεδομένο τον θάνατο να είναι πλέον ελεύθεροι νόσου ...
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω κάτι πολυ σημαντικο που όντας πλέον καρκινοπαθής είδα πόσο άσχημα ακούγεται το να αποκαλούν τον καρκίνο επαρατη νόσο ...
Δηλ καταραμένη και ανίατη ... Αρα όλοι οι καρκίνοπαθεις σύμφωνα με την "φήμη" είμαστε καταραμένοι και καταδικασμένος να ψοφολογησουμε....
Αυτο μπορούν παρα πολλοι άνθρωποι πλέον υγιείς να το καταρρίψουν... Και ειναι ντροπή !!!!!! Να αποκαλείται έτσι ο καρκίνος όταν υπάρχουν 28.000.000 επιζήσαντες.
Αυτα δεν τα γνώριζα φυσικα ... Όταν είχα πάθει κρίση πανικου ενα βράδυ και είχα πάρει στο 1069 . Η γραμμή του "μείνε δυνατός " οπου και έχω ξεκινήσει εκει ψυχοθεραπεία και με εχει βοηθήσει πολυ .
Αν δεν είχα μεγαλώσει με την ιδέα πως καρκίνος = θάνατος θα το αντιμετώπιζα και πιο ψύχραιμα ...
Πρέπει να ξεχάσω οτι ξέρω για τον καρκίνο και να σκεφτώ μόνο αυτα που έχω δει με τα μάτια μου τους τελευταίους μήνες ...
Σίγουρα δεν είμαι καταραμένη επειδη είμαι καρκινοπαθής ... Απλα τα μάτια μου πλέον βλέπουν αλλιώς ... Έναν κόσμο παραπάνω

Πέρασε κιόλας μια εβδομάδα

Δεν κατάλαβα πως πέρασε ο χρόνος. Μια εβδομάδα απο την δεύτερη διάγνωση.
Αυτή η αρρώστια είναι κόλαση σε οποιαδήποτε μορφή , στάδιο , τύπο , σημέιο... Το ίδιο φοβάσαι το θάνατο και τη σήψη της σάρκας σου.. Το ίδιο φοβάσαι τον αποχωρισμό απο τους δικούς σου. Το ίδιο απεχθάνεσαι τα νοσοκομεία.
Εκει που λες Οκ έχω πάρει τα χαμπαρια μου τόσοι το ξεπέρασαν γιατι όχι κ εγω ... Έρχεται ενα οστικο κύμα απογοήτευσης και απόγνωσης που οι αναπνοες βγαίνουν με το ζόρι ... Και πάμε πάλι απ την αρχή .
Και μετα ... Ηρεμία... Σκέψεις πως είμαι ελαφριά και πετάω... Πως αγαπάω όλο τον κόσμο εχθρούς και φίλους γιατι είμαστε όλοι ενα... Κάποιοι απο εμάς παρασύρθηκαν και η ψυχη τους εκλαπη βίαια ...αλλα γεννηθήκαμε για να είμαστε ενα.
Νιώθω πως δεν έχω έλεγχο του σώματος μου .. Αλλα και γιατι να έχω αφου έλεγχω την ψυχη μου ; Αυτο δεν είναι το πιο σημαντικό ;
Η ζωη συνεχίζεται με τον έναν η με τον άλλο τροπο. Κάποιοι μένουν κάποιοι φεύγουν.
Κάποιοι έχουν να παλέψουν και κάποιοι απλα απολαμβάνουν... Αποφάσισα πως τελικα είναι καλύτερο να παλεύεις και να αγωνίζεσαι για τα προφανή. Εξαγνιζεσαι καθαριζεις απο κάθε τι άσκοπο και άχρηστο στη ζωη σου.
Αφηνομαι αλλα είμαι ήρεμη.... Οπως και να τελειώσει θα τελειώσει κάποια στιγμη.

Κορμί μισό.

Κορμί που κάποτε χορεύες στα λόγια των άλλων.. Και με νωχελικές κινήσεις έλεγες ευχαριστώ για ενα "όχι " ντυμένο "ναι"...
Κορμί που κάποτε κρυβόσουν για να πονεσεις οργασμικά μήπως και εξιλεωθείς... Για τα μαχαίρια που προσκάλεσε η ψυχή σου...
Κορμί λευκό τώρα απο πορσελανη... Εύθραυστο και μισό... Με παιδικά σχέδια πάνω του και ύφος παλιακό... Ζητάς να μπεις σε βιτρίνα πάλι .. Να σε θαυμάσουν μήπως και σ´αγαπησουν..
Κορμί με Θεό το πόνο κανε κουράγιο .. Θα ξεκουραστείς ... Και άνθη θα γίνουν οι πληγές σου... Και θα έρθει η άνοιξη για πάντα ...

Και όταν και άν...

Και όταν έγω θα έχω χρώμα ασημί και θα πετάω, πάλι εσένα θα προσέχω,
μα και άν έχω χρώμα γήινο και μπουσουλάω σ´ενα δρόμο που λέγεται ζωή μέχρι να μάθω να σηκώνομαι πάλι θα σ´εχω έννοια μην μου χαθείς και ξεχάσεις να βαδίζεις στο ίδιο μονοπάτι.
Και όταν ο ήλιος δώσει τη θέση του στο σκότος εγω θα φωτίσω το κάθε μου κύτταρο για να έρθω να σου δείξω την ελπίδα.... Και αν εσυ βάλεις στα μάτια σου μαύρη κορδέλα εγω θα σ´ακολουθώ για να βγάζω απο μπροστά σου τις λίθους μην μου σκοντάψεις.
Και όταν ο χρόνος σταματήσει  ολόκληρη η πλάση θα αφουγκράζεται την καρδιά μου που θα παίρνει ρυθμό απ το δικό μου
Σ´αγαπω....
 Και αν δεν το ακούσεις θα βάλω το κόσμο όλο να υποκλειθει στα πόδια σου για να μην  ξανακλαψεις ποτε.

Πάλι στα θρανία της ζωής...

Ο καρκίνος μπορει να σε σκοτώσει η να σε αναγεννησει. Αναθεωρείς πολλά και γνωρίζεις τον εαυτο σου. Σιγά σιγα συνειδητοποιώ την αβεβαιότητα της ζωής που ο άνθρωπος εγωκεντρικά και εγωιστικά εχει αγνοήσει .. Τι βλασφήμια!!! Νομίζουμε πως δεν θα μας συμβεί τίποτα ποτέ οπότε σπαταλάμε το πολύτιμο δώρο που μας εχει δωθεί σε γκρίνια γιατι δεν έχουμε το κάτι παραπάνω όταν κάποιοι δεν έχουν τίποτα, σε μιζέρια για την ανούσια ζωη μας επειδή είχαμε μάθει στα πολλά και μας τα έκοψαν, σε απογοήτευση γιατι δεν κάνουμε το επάγγελμα που ονειρευομασταν και την εκάστοτε καριέρα.
Υπάρχει αδικία σε αυτό το κόσμο. Αλλα μόνο σε αυτόν. Θεωρώ πως εδώ με τις επιλογές μας δοκιμάζομαστε για τις προταιρεοτητες μας. Τι έχει αξία το πνεύμα η η ύλη ; Η ύλη σαπίζει και δίνει προσωρινές χαρές . Το πνεύμα στην προσπάθεια μας να το σώσουμε βλέπουμε τον Θεό απο μακρυά και αυτο μας αρκεί για να συνειδητοποιήσουμε τελικά τι εχει αξία .
Ταπεινότητα και εγωισμός .... Τα 2 άκρα. Γιατί να νιώθει κάποιος ανώτερος απο τον διπλανό του ; Ποιος το ορίζει ; Υπάρχουν νόμοι και κλίμακες για την ανθρώπινη αξία ;;; Έχουμε φτιάξει πολλούς άγραφους κανόνες για να δίνουμε τροφή στην εγωιστική μας φύση . Πάντα θες να νιώθεις πιο πάνω και σε καλύτερη μοίρα αντί να πονας τον διπλανό σου και να τον βοηθάς . Ταπεινότητα .... Γιατι να είσαι ταπεινός .... Επειδή υπάρχουν δυνάμεις πάνω απο εσένα αδύναμο ανθρωπάκι... Που δεν τις υπολογίζεις . Για εμένα είναι ο θεός για κάποιους είναι το σύμπαν για κάποιους άλλους είναι το καρμα και η φύση....
Αν δεν σέβεσαι δεν θα σε σεβαστούν. Αν προκαλείς θα λάβεις και τα ανάλογα. Όχι όμως με την έννοια της τιμωρίας απλα επειδη ΕΣΥ!!!! Απομακρυνθηκες απο τον ρόλο σου . Και ποιος είναι αυτός ;;;;
Πολλοί . Να αγαπάς , να σέβεσαι , να είσαι αλλυλεγγυος, να προσφέρεις , να μην έχεις εγωισμό και να έχεις ταπεινότητα .
Όλοι θα φύγουμε κάποια στιγμή . Και θα είμαστε γυμνοί χωρίς σάρκα ... Όλα για όσα πάντα θρηνουσαμε στην ιδέα της απώλειας τους. Θα μείνουν πίσω αψυχα. Κ εμείς; Πως θα νιώθουμε που ολη μας τη ζωη τη ξοδέψαμε σε κόντρες για το ποιος είναι απο πάνω ...για τον εκάστοτε λόγο ; Ποιο το νόημα να είσαι σημαντικός μόνο για εσένα ;;;δεν διαφερεις απο μια αψυχη μηχανή ...
Ακόμα μαθαίνω ... Δεν βγάζω την ουρά μου απ έξω. Θέλω να ζήσω τη ζωή μου και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα .σκεφτομαι πάλι εμένα. Εχει κολλήσει ο εγκέφαλος ...πως αν δεν γίνουν έτσι οπως τα θέλω τα πράγματα δεν εχει νόημα να ζήσω ... Πόσο άσχημο .
Θα μπορούσα να σκεφτώ πως ναι θα εχει νόημα να ζήσω για να βοηθήσω τους γύρω μου αλλα δυστυχώς ... Αυτο δεν με πονάει τόσο οπως το να μην χαρώ τον. Άνθρωπο μου και να κάνω οικογένεια μαζι του.
Δάσκαλε που δίδασκες λοιπόν ... Για αυτο κ εγω δηλώνω μαθήτρια και σε πολυ μικρή τάξη ακόμα ... Έχω χρονια μπροστα μου για να πάρω πτυχίο . Μπορει και ποτε να μην το πάρω ... Θα δείξει .
Καλημέρα ζήστε με σύνεση ! Κ εγω αυτο θα παλέψω να κάνω

Ανασκουμπώσου κυρά μου...δεν ψοφάς

Τα λέω για να το ακούσω εγώ... Ισως και πολλοί που μ έχουν θάψει ήδη στο άκουσμα καρκίνος ...
Ζητώ δημόσια συγγνώμη κ εγω λοιπόν που ήμουν πλήρως ανενημέρωτη... Και όταν το άκουγα είχα την ίδια αντίδραση ..( ήδη έβλεπα κηδείες )
Όχι λοιπόν δεν είναι έτσι τα πράγματα .. Φυσικα και είναι μια θανατηφόρα ασθένεια αλλα με πολλούς επιζωντες που πολλοί απο αυτούς δεν έχουν καταγράφει γιατι με το που έφυγαν απο την ασθένεια δεν ήθελαν να έχουν καμία ανάμειξη ως εθελοντές η να δημοσιοποιήσουν την "νίκη" τους.. Πολλοί απο αυτούς εξ αρχής δεν το δήλωσαν φοβούμενοι την. Αντίδραση των γύρω τους. Δεν θ κατα κρίνω κανέναν ο καθένας εχει το δικαίωμα προκειμένου να εχει ενα αποτέλεσμα στη μάχη του να κάνει οτι νιώθει . Απλά αν ήξεραν πως μπορει να σώσουν κάποιον καρκινοπαθη που στη παρούσα φάση είναι εκει που ήταν και τώρα είναι καλα ... Νομίζω θα είχαν άλλη τακτική .
Πίσω στα δικά μου για να μην κάνω τη δασκάλα ... Απο το μαντάτο της Παρασκευής κ εγω έχω χεστει πάνω μου κ έχω πιστέψει πως θα δώ τα δέντρα ανάποδα ... Μην το παίζω και τσαμπουκας... Πόσο μάλλον να με ενοχλει η κοιλια μου γιατι νιώθω τον όγκο .. ( δεν μ αφήνει να ξεχάστω ο γύφτος )
Αλλαγές στη ζωη μου λοιπόν .. Δεν έχω ηρεμήσει καθόλου όλο και κάτι γίνεται ... Έλεος ... Θέλω τόσο πολυ να ηρεμήσω κάποια στιγμή . Να ζήσω μια φυσιολογική ζωη ρουτίνας . Αγαπάω ρουτίνα θέλω ενα σπιτικό να έχω τον άντρα μου και να γίνω μάνα . Να μαγείρευω να βάζω πληντηριο να σιδερωνω . Να φρόντιζω τον άντρα μου ( με όλους τους τρόπους ;) χεχε ) όλο αυτο το οικογενειακό πανηγύρι που πολλοί που το διαβάζετε θα αηδιαζετε και θα σας φαίνεται βαρετό .... Έλα όμως που αυτα στερήθηκα και αυτα θέλω .
Πόσο δύσκολο όμως παίζει να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο ....
Είχα όνειρα... Απλα όνειρα ... Γηινα και προσγειωμενα... Ανθρώπινα . Αγάπη αγάπη αγάπη και πάλι αγάπη ....
Και ξαφνικά .... Σμπαραλια... Θρυψαλα..
Όλα αμφιβολα... Απο την ζωη μου αρχικά μέχρι το πόσο θα διαρκέσει όλο το πανηγύρι και μέχρι που... Απο το ποιος θα αντέξει .. Πόσο θα αντέξει ...και μέχρι ποτε ώρες - ώρες νομίζω πως παίζω σε ταινία .
Με πολυ κακο γραμμένο σενάριο .
Το βράδυ ξύπναω πανικόβλητη και ιδρωμενη με σοκ. Δεν μπορω να πιστέψω την εξέλιξη των πραγμάτων . Μου έχουν κοπει τα πόδια . Προσπαθω να βρω μια δικλείδα ελπίδας να τη παλέψω και εκει που κάτι βρίσκω πάλι πέφτω . Σηκώνονται και πάλι πέφτω . Κλαίω . Ουρλιαζω. Φοβάμαι . Κοιτάζω σαν Χανος . Αφηρημένη συνέχεια . Ξεχνάω . Ποναω . Στραβωνω. Ήρεμω νυσταζω κοιμάμαι και πάλι τα ίδια .
Ελπιδοφόρα μηνύματα υπάρχουν . Οπως και γυναίκες που το έχουν ξεπεράσει και είναι τελείως καλα. (Ίδια περίπτωση με μετασταση στο ήπαρ ) μου αρκει για να στηριχτω κάπου .
Εχει ξεκινήσει μια ιστορία που θέλω να τελειώσει μια για πάντα κάποια στιγμή με εμένα απο πάνω φυσικα.. Μέχρι στιγμής δεν έχω νιώσει άρρωστη ούτε λεπτό . Στις θεραπείες τις πρώτες εκτός απο τις πρώτες μέρες που ξερναγα και είχα πόνο ατο στομάχι μετα δεν εβαζα κωλο κάτω . Όλο έκανα πράγματα . Και τώρα πάλι θα κάνω οτι μπορω δεν αντέχω να κάθομαι φυσικα ολη μέρα Σπιτι .
Θέλω τα όνειρα μου πίσω. Θέλω να κάνω αυτα που είχα ονειρευτεί .
Δεν μπορω να τα αρνήθω. Δεν γίνεται αυτο πονάει πολυ !!!!! Το χειρότερο απ όλα είναι να είσαι ερωτευμένος καρκινοπαθής . Να βλέπεις τον. Άνθρωπο σου να λιγωνεσαι να θες να πετάξει λίγο η σκέψη ... Και να επανέρχεσαι στο " κάτσε μα δουμε " και στο Σοκ!
Σκατα με φράουλες που είναι και της εποχής .
Προσπαθώ να τη παλέψω ... Απο τη στιγμή που μαθαίνει κάποιος πως εχει καρκίνο εχει ήδη πεθάνει και προσπαθεί να αναστηθεί . Αυτο είναι το στοίχημα . Αυτο πρέπει να κάνω κ εγω .
Οραματίζομαι αρκετές φορές την ημέρα πως πάω σε ενα εξωτικό μέρος και βρίσκω ενα μπουκάλακι με ενα μαγικό υγρο που είναι το φάρμακο μου και θα γίνω τελείως καλά! Οτι μπορει ο καθένας...
Θα ξεκινήσω ψυχοθεραπεία γιατι Μονή μου δεν τη παλεύω και πολυ .
Αυτο που με ενοχλει περισσοτερο απ όλα είναι πως έφτασα στην πηγή και δεν πινω νερό ( αφορά το συναισθηματικό κομμάτι )
Έχουμε φρικαρει με τον. Άνθρωπο μου . Έχουμε ξένερωσει. Αγαπιόμαστε αλλα δυστυχώς δεν φτάνει μόνο αυτο . Υπαρχει και το τεχνικό - πρακτικό κομμάτι .
Που θα παει σιγα σιγα θα το δεχτω κ αυτο.... Τοσα έχω περάσει ....

Κυριακή Γιορτή...

Οσο παιρνούν οι ώρες τόσο η ψυχολογία πέφτει . Θέλω και προσπαθώ με τη λογική μου να σκεφτώ πως όλα θα πάνε ρολόι.
Δυσκολεύομαι. Απο την αρχή της όλης ιστορίας απ το "τίποτα " έβγαινε κατι χειρότερο. Το κακό όνειρο που θα τελειώσει εχει γίνει τεράστιο και δεν τελειώνει. Όντως ενώ στην αρχή δεν σκέφτηκα τόσο το "γιατί" γιατί όχι εγω ; Ποια είμαι ; Επίσης έλεγα πως θέλω να πεθάνω .. Κατάθλιψη . Φάε σκατά τώρα Άντα. Οκ ήταν ανάγκη να είμαι τόσο δύσκολη περίπτωση ; Ο μαστός πάει καλά...εγώ γιατί όχι ; Ξέρω πως όλα αυτα δεν θα απαντηθούν.
Θεέ μου αφέθηκα σε εσένα αλλά μου δείχνεις πως δεν με θες εδώ ... Όλοι μου λένε για τα σχέδια σου... Και μετά για την ψυχολογία πως εγω μπορώ να με σώσω αν εσυ δεν θέλεις ;
Θέλω να ζήσω και να γίνω καλά. Θα μου πείτε ποιος καρκινοπαθής δεν το θέλει ; Κανείς δεν θέλει να πεθάνει . Πιστεύετε όντως πως η ψυχολογία παίζει τόσο σοβαρό λόγο ;
Προσπαθώ να πιστέψω πως θα ξεμπερδεψω απ όλο αυτό κάποια στιγμή αλλα δυσκολεύομαι. Φοβάμαι και τρομάζω. Πως γίνεται να μην τρομάζω ; Είναι το πιο τρομακτικό πράγμα της ζωης μου. Δεν έχω τον έλεγχο του σώματος μου . Θέλω να κάνω όνειρα και δυσκολευομαι . Έχω περάσει πολύ δύσκολα χρόνια. Και η τραγική ειρωνία της υπόθεσης .... Πριν ξεκινήσω χημειοθεραπειες κάποια γυναίκα με πήρε τηλ. Ήταν μια κοντινή φίλη του πατέρα μου. ( έχω να τον δώ και να του μιλήσω απ τα 13. Δεν ασχολήθηκε μαζι μου ποτε )
Μου λέει κορίτσι μου ο πατέρας σου εχει καρκίνο στον πνεύμονα ... Σε προχωρημένο στάδιο και εχει Πάει στα οστα. Λέω μάλιστα ... Το δικό μου θέμα το ξέρετε ; Μου λέει όχι .. Ε της εξηγώ και άρχισε τα " όχι ρε κορίτσι μου "
Τη πρώτη μου χημειο την έκανα την ίδια μέρα με τον πατέρα μου . Πριν ξεκινήσω όμως στρεσαριστηκα πολυ με όλο αυτο το γεγονός . Οκ συγχωρεσα ... Αλλα πέρασα και πολυ θυμό. Δεν έχω παει να τον δώ να τα πούμε για τους καρκίνους μας. Μιλάμε καμία φορά στο τηλ και του κάνω τη χάρη να τον αποκαλώ μπαμπά ..( μου βγαίνει δύσκολα είναι η αλήθεια )
Δεν ξέρω τι να πω. Περνάω δύσκολα όντως . Δεν έχω δεχτεί πως έχω καρκίνο το αρνούμαι . Μου φαίνεται βουνό όλο αυτό που έρχεται . Είχα ακούσει και για μια Κυρια που έφυγε απο ήπαρ μέσα σε ενα χρόνο . Και Οκ δεν πρέπει να τ ακούω αλλα μου σκάει συνέχεια στο κεφάλι .θελω να τα σπάσω όλα! Γιατι να βασανίζονται οι άνθρωποι ; Θα μου πείτε... Η αρρώστια μπορεί αν υπαρχει ψυχικό υπόβαθρο μπορει να κάνει έναν δαίμονα Άγγελο . Η αλληλεγγύη που υπαρχει ανάμεσα στους καρκινοπαθής και η ανιδιοτελής αγάπη δεν υπαρχει σε κανένα άλλο κοινωνικο σύνολο . Ξαφνικά απέκτησα και άλλη μια οικογένεια τόσο δυνατή που βούρκονουν τα ματια μου οσο το σκέφτομαι . Γιατι έχουν πονέσει σαν κ εμένα . Έχουν φοβηθεί σαν κ εμένα . Έχουν τρομάξει σαν κ εμένα . Έχουν νιώσει μόνοι σαν κ εμένα . Τους αγαπάω χωρίς να τους γνωρίζω .
Πόσο θέλω να πάρω το ροζ μου ποδήλατο και να πάω βόλτα ! Να πάω για τρέξιμο ! Να κάνω γυμναστική! Θέλω να κάνω πιο μακρινά όνειρα αλλα φοβάμαι . Νιώθω πως δεν θα ξανά είμαι οπως πριν ποτε . Απο τη μια καλό! Απ την άλλη ... Δυσκολεύομαι να με "δώ" πιο αδύναμη .
Αν ειχε χτυπήσει το αριστερό μου στήθος δεν θα μ ένοιαζε ! Δεν με νοιάζει η εμφάνιση απλα η καράφλα και η χλωμάδα μου θυμίζει τι περνάω.
Όλοι όσοι μου λέτε πως είστε καλά τώρα βοηθήστε με και πείτε μου. Πως διαχειριζοσασταν τον τρόμο ; Τον φόβο ; Και την ανασφάλεια του μέλλοντος ;
Χθες ήρθε μια απ τις κολλητες μου και πήγαμε βόλτα με το αμάξι . Στο ράδιο έπαιζε ενα κομμάτι που τόσα χρονια είχα βαρεθεί να το ακούω . Πολυ κλασσικό εώς και εμπορικό πλέον ..
Αυτη τη φορα όμως οι στίχοι μου μίλησαν και άρχισα να κλαίω και να μιλάει η ψυχη μου μέσα απο αυτο ειδικα σε ενα σημειο που ουρλιαζει στο ρεφρεν...
Σας το παραθέτω μαζι με τους στίχους .

Every time that I look in the mirrorAll these lines on my face gettin' clearer, the past is goneIt went by like dusk to dawn, Isn't that the way?Everybody's got their dues in life to pay
Well I know nobody knowsWhere it comes and where it goesI know it's everybody's sinYou got to lose to know how to win
Half my life's in book's written pagesLive and learn from fools and from sagesYou know it's trueAll the things you do, come back to you
Sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, I'm just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away
Sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, I'm just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away
Listen, dream on, dream on, dream onDream until the dream come trueYea, dream on, dream on, dream onDream until your body getting blue
Dream on, dream onDream on, dream onDream on, dream onDream on, oh
Sing, sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, it's just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away
Sing, sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, it's just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away

http://www.youtube.com/watch?v=txlXcJDtDwM

Η χλόη μου !

Μόλις τώρα την κοιτούσα... Θέλω να σας μιλήσω για ενα απο τα 2 πλασματάκια που θεωρώ οικογένεια μου. Την χλόη! Ενα απόγευμα λοιπόν του Οκτωβρίου του ´11 είδα μια ανάρτηση στο Facebook ενα πανέμορφο θηλυκό σκυλάκι ζητούσε υιοθεσία γιατι θα παρέμενε ανάπηρο απο χτύπημα αυτοκινήτου. Είχα ήδη αποφασίσει να πάρω μια παρεούλα στο πρίγκιπακι μου τον Ερμή γιατι ξέρω πως ένιωθε μόνος. Πήρα κ εγω την απόφαση να πάρω τηλ την φιλοζωικη για να πάρω την μικρή Σπιτι μου..
Ενώ μου έκαναν άπειρες ερωτήσεις μήπως και είμαι καμία διεστραμενη που ξεπετσιαζω αδέσποτα για να τα κάνω τσάντες ... ( με πολυ εριστικό ύφος μάλιστα ) αποφάσισαν να μου τη δώσουν αφου αναρρώσει κάπως . Όταν την είδα υπεφερα απο υπερβολική δόση γλυκύτητας. Αν είχα εγω ουρα θα είχα τρελαθεί να την κουνάω.
Το σκυλί όμως ήταν κλεισμένο σε ενα κλουβί κτηνιατρειου. Μετα απο επέμβαση στο πόδι το οποίο ειχε γίνει θρυψαλα και του είχαν βάλει λαμες. Η λεκάνη επισης σπασμένη στα 2. Το πόδι τούμπανο! Έπρεπε να μείνει άλλες 10 μέρες κλεισμένη εκει και να στειρωθει για να μου τη δώσουν . Όταν πήγα να την χάιδεψω φυσικα μου γρύλισε. Και δεν πλησιαζοταν. Το σκύλι αυτο λοιπόν μεσα σε ενα μηνα, χτυπηθηκε απο ενα αυτοκινητο ,πέρασε ενα σκληρό χειρουργείο ενώ βρέθηκε ξαφνικά στο δρόμο .. ( πρέπει να ειχε Σπιτι) έκανε επισης στείρωση (2 χειρουργείο )και ήταν μόνο του κλεισμένο για 10 μέρες σε ενα κλουβί που τις περισσότερες ώρες ήταν σκοτεινό .
Η φιλοζωικη ενώ μου έπρηξε τα @@ για το αν θα γίνω ενα καλο αφεντικό κ μια καλη μαμα...( αν μπορούσε να μου κάνει το βασανιστηριο με τα καυτά αυγά κάτω απο τις μασχαλες θα μου το έκανε για να παρα δεχτώ πως θα τη κρέμασω απο τσιγκελι) αποφάσισε να μου την δώσει ... Προειδοποιώντας με πως είναι σκυλι με ειδικές ανάγκες που δεν θα ξανά περπατήσει ποτε και πολυ πιθανό να τη κόψουν το πόδι ...... Το σκυλι λοιπόν αυτο κουτσαινε και για πολυ καιρο δεν εμπιστευοταν κανέναν .. Όμως πήρε το χρόνο της μας εμπιστεύτηκε και σιγα σιγα άρχισε να περπατάει μέχρι που άρχισε και να τρέχει ... Δεν εχει κανένα απολύτως πρόβλημα και περνάει και τον ερμη στο τρέξιμο ... Δεν είναι μια έμπνευση ;;;;;!;;;! Παίρνουμε μαθήματα απο τα ζώα

Η μετανάστευση του ρόζ ατίθασου καβουριού

Ναι λοιπόν ... Τα νέα ήταν άσχημα... Πήγα την Τρίτη για μαγνητική, έκανα την εξέταση και στην αρχή η ακτινολόγος ενώ έβλεπε μόνο ένα αιμαγγείωμα τελικά είδε και ενα στρογγυλό τέρας σε μορφή όρχεως 4x3cm... Ω ναι ! Στο συκωτάκι μου το καλό....
Τώρα απο που να το πιάσω; Απο το οτι έλεγα πως πονάω και μου έλεγαν είναι λογικό με τις θεραπείες; Απο το οτι έκανα μόνο έναν έλεγχο στο πρωτο χειρουργείο (14/9/12) και όταν ήταν να κάνω το δεύτερο την μαστεκτομή στις 25/10 μου έλεγαν δεν χρειάζεται έλεγχος γιατι δεν γίνονται έτσι οι μεταστάσεις ;;;; Απο το οτι κάνω χημειοθεραπεια απ τον Νοέμβρη αυτο δεν μασησε και έγινε ενα αρχ...ι ????anyway.. Οτι έγινε έγινε τώρα λοιπόν τι κάνουμε ... Πήρα τα αποτελέσματα και πήγα στον πολυ γλυκό άνθρωπο κυρίως και ογκολογο μου. Ο οποίος μου είπε τα εξής : αντιμετωπίζεται χειρουργικά γιατι είναι άκρη σχεδόν κρέμεται. Αλλα θα ξεκινήσω νέο κύκλο θεραπειών με το λεγόμενο taxotere και το μαγικό herceptin . Να δουμε πως θα παει γιατι αν ανταποκρίνεται μπορει να μικρύνει εώς και να εξαφανιστεί . Τον ρώτησα αν υπαρχει περίπτωση να το ξεπεράσω τελείως και μου είπε φυσικά και επισης τον ρώτησα αν ξέρει περιπτώσεις που έχουν παει πολυ καλά εώς κ πλήρη ίαση και μου είπε πάλι φυσικά! Αλλα ξέρω κ αρκετές που δεν έχουν πάει. Μου λέει επειδή τα ψάχνεις δες το και μόνη σου γιατι είναι μονηρης η μετασταση δηλαδή σε ενα σημείο μόνο. Μου είπε επισης το εξής που εκτίμησα .. Τον γιατρό τον καταλαβαίνεις απο το κεφάλι .. Αν σκύψει δεν εχει καλά νέα. Εγώ στα λέω και σε κοιτάζω στα μάτια. Επίσης μου είπε πως στην δική μου περίπτωση εχει και το "κλειδί " για τους όγκους το herceptin ( χονδρικα για να γνωρίζετε ο πρώτος όγκος του μαστού ήταν her2 . Δηλ είμαι θετική σε ενα όγκο γονίδιο το οποίο εχει τον δάσκαλο του herceptin το οποίο κάνει θαύματα και δεν είναι τοξικό )
Η αλήθεια είναι πως όταν πήρα την μαγνητική στα χέρια μου και μίλησα με τον πρωτο γιατρό με έπιασε κρύος ιδρώτας , ζαλιζόμουν και πήγα να λιποθυμίσω. Ευτυχώς με ξάπλωσαν στο νοσοκομείο γιατί είχα πανιάσει... Έχω άσπρίσει που έχω άσπρίσει απ τις θεραπείες ήμουν σαν ζόμπι.
Εφυγα λοιπόν απο το γραφείο του ιατρού . Και ήμουν αρκετά αισιόδοξη ... Αν και δεν εχει καλή πρόγνωση το ήπαρ . Έχω ακούσει πως δεν πάει καλά...
Δεν ξέρω τι να πώ . Δεν ξέρω πως να σκεφτώ . Με εχει τρομάξει για αρχή το μέγεθος του. Με τρομάζει που το καταλαβαίνω μέσα μου , με τρομάζει που δεν νιώθω ασφαλής με το νοσοκομείο ... Δηλ έπρεπε να πονέσω και να γίνει τόσο για να τους κόψει ;
Έχω ακουσει για πολλές περιπτώσεις καρκίνου που έχουν πλήρη ίαση ενώ ήταν ανέλπιστο. Έχω τρομάξει πολύ είναι η αλήθεια . Όχι γιατι παίζει να πεθάνω, στη τελική όλοι εκει θα καταλήξουμε ο highlander δεν παίζει ... Αλλα γιατί δεν γουστάρω τώρα ρε παιδάκι μου πως το λένε ... Έχω έναν άντρα δίπλα μου που είναι οτι ήθελα πάντα ! Έιμαι μόνο 30 ! Έχω τόσα πολλα στο κεφάλι μου να κάνω . Γιατι έτσι ρε πούστη καρκίνε; Τι στο καλό θες απο εμένα ; Ναι έμαθα , συγχωρεσα, γαλήνεψα μέσα μου και εκτίμησα όσα είχα και δεν τα έβλεπα . Τι άλλο θες να κάνω για να πας στα τσακίδια;;;;;;;
Αποφάσισα λοιπόν να μην πιστέψω ούτε ώρα και στιγμή πως αυτή η αποστολή δεν θα πάει καλά. Θα πάει και θα καθαρίσω. Αυτο που με απασχολεί είναι τι πρέπει μα κάνω για να μην ξανάρθει ο μαλάκας . Αλλα αυτο θα το δουμε στο μέλλον .
Έπεσα να κοιμηθώ όντως είμαι σχετικά ήρεμη . Αν και ξύπνησα με πανικό μικρο 2 φορές λόγω περισσότερο του μεγέθους . Που είναι . Θέλω να βρω μια γυναίκα που εχει περάσει
το ίδιο με εμένα και είναι ζωντανή για να έχω έναν μπούσουλα πως να ! Κοιτα! Γίνεται !
Παίζει τεράστιο ρόλο αυτο . Αν και γνώρισα διαδικτυακά έναν υπέροχο άνθρωπο ο οποίος είναι ο υπέρ ήρωας των καρκινοπαθων και μου έδωσε απίστευτη δύναμη !!!! Τον ευχαριστω απίστευτα ! Είναι ο κύριος Μανώλης ΦΙλιπιδης ! Απο την ΜΚΟ παλμοσ Ήδη τον νιώθω σαν μπαμπα χωρίς να με ξέρει κιόλας ο άνθρωπος .. Επίσης ο απίστευτος και τρομερά ενθαρρυντικός Παναγιώτης Μιχαήλ! Απο το be strongorg. Εμφανίστηκαν ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή μου λες και ήταν κανονισμένο. Και εμφανίσθηκαν και άλλοι πολλοί άνθρωποι να με στηρίξουν σε όλο αυτο .
Σήμερα εννοείται θα βγω , θα γίνω οσο όμορφη μπορώ, θα Βάψω τα Νυχια μου και θα προσπαθήσω να ξεχάσω τον συγκατοικο στο σώμα μου . Αλλωστε ήρθε απροσκλητος γιατι να είμαι ευγενική μαζι του.
Μέχρι στιγμής καλά τα πάω. Δεν βλέπω άλλο ενδεχόμενο απο το να γίνω καλα . Ο θεός μπορεί να έχει αλλα σχέδια ... Αλλα θα του δείξω κ εγω πόσο θέλω να ζήσω μήπως και μου κάνει το χατήρι να με αφήσει κάτω γιατι ... Αγαπάω ! Αγαπάω το μωρό μου ! Και επειδη μ αγαπάει και αυτός έχω οοοοοοοοοοολο το κόσμο !

Μ'αρεσει που ήθελα να λέει για ομορφιά το blog

Αν βγούν καθαρές οι εξετάσεις της Τρίτης θα σας σπαμάρω με θέματα ομορφιάς αφού πρώτα τελειώσω την ιστορία της διάγνωσης μου.
Μετά τη χθεσινή χημειοθεραπεία ως συνήθως είμαι με αηδία μόνιμη ... Κοιμάμαι κ όταν ξύπναω κοιτάζω το ταβάνι ! Διάβασα πρόσφατα για την ιστορία της Αγίας Αγάθης, ήταν μια κοπέλα απο την Σικελία που μαρτυρισε για την πίστη της στον Χριστό. Σε νεαρή ηλικία λοιπόν δέχτηκε απίστευτα βασανιστήρια κ το πιο ακραίο απο αυτα ήταν να τις κόψουν και τους 2 μαστόυς. Απο τότε θεωρείται η προστάτιδα των μαστεκτομημένων, και γιορτάζει την Τρίτη, που θα πάω για την εξέταση . Για εμένα είναι ένας πολυ καλός οιωνός .
Αυτη τη περίοδο της ζωής μου έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα . Ενα απο αυτα είναι η αμφιβολία που είχα για την ύπαρξη θεού ... Πάντα πίστευα αρνούμενη όμως την εκκλησία όχι για αυτο που συμβολίζει αλλα για τους εκπρόσωπους της. ( εν μέρη ακόμα νιώθω μια αηδία για τους παπάδες ) ΑΛΛΑ !!!! Οπως σε όλους τους τομείς υπάρχουν και σάπιοι άνθρωποι και άγγελοι επι γής. Στις πιο δύσκολες στιγμές λοιπόν της περιόδου που διανύω. Μου συνέβησαν κάποια περιστατικά τα οποία δεν θέλω να τα αναφέρω γιατι δεν θέλω σε καμία περίπτωση να προσυλητίσω κανέναν άλλωστε δεν εχει τέτοιο σκοπό το blog.
Αλλα είμαι πιο σίγουρη απο ποτέ πως
υπάρχει Θεός . Θα μου πείτε γιατι να θέλει να βασανίζεται ο κόσμος απο τις αρρώστιες όπως εγω. Είναι πολύπλοκο καταρχήν δεν ξέρουμε τις υπάρχει μετά κατα δεύτερον εάν φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο πνευματικό επίπεδο ο σωματικός πόνος δεν σου γίνεται αντιληπτός και ευγνώμονεις για την δοκιμασία . Η σωτηρία της ψυχής που λέει και το τραγούδι είναι πολύ μεγάλο πράγμα.
Έπεσε στα χέρια μου ενα βιβλίο που μιλάει για τους γέροντες στο Άγιο όρος . Η σοφία αυτών των ανθρώπων και η αυταπάρνηση είναι φαινόμενο. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν τελειώσει μόνο το δημοτικό και σε επίπεδο φιλοσοφισης ξεφεύγουν.
Ο λόγος τους σου γαληνεύει την ψυχή . Μιλάνε για πραγματική αλληλεγγύη για το πως θα ήταν η ζωη μας χωρίς εγωισμο. Το έχετε σκεφτεί ποτέ ; Ο κόσμος μας θα ήταν πολυ καλύτερος αν κάποιος δεν πίστευε πως είναι ο ένας κ μοναδικός ώστε να πατάει επι πτωμάτων.
Πολλοί στον κύκλο μου μου λένε ναι καλα κανεις και το ψάχνεις πνευματικά βοηθάει στην ψυχολογία . Νομίζω πως όταν φτάνεις τόσο κοντά στο θάνατο η ανάγκη που έχεις είναι τι θα συναντήσεις μετά κ σε αυτο που κατέληξα είναι πως ότι δώσεις εδώ τόσα θα πάρεις κ μετά, που και πάλι δεν ξέρει κανείς πως είναι απλα το λέω διαισθητικά περισσότερο.
Είμαστε άνθρωποι και είναι πολύ δύσκολο φυσικά να φτάσουμε στη θέωση , έχουμε πάθη τα οποία είναι δύσκολο να τα ελέγξουμε. Αλλα τουλάχιστον ας τα εκμεταλλευτούμε για καλό! Δεν έχουμε τίποτα ως χωρίσουμε μεταξύ μας. Όταν έρχεται η ώρα που είναι να την " κάνεις" δεν σε νοιάζει ούτε τι αμάξι έχεις ούτε τι σώμα έχεις , ούτε τι μισθό βγάζεις τον μήνα. Πολεμάμε μια ζωή τον διπλανό μας τον ανταγωνιζόμαστε λόγω εγωισμού και στο τέλος δεν παίρνουμε τίποτα μαζι μας . Είναι κρίμα να σπαταλάς μια ζωή υλιστικά. Οσοι πιστεύετε στην Θεία οικονομία καταλαβαίνετε τι εννοώ . Για όλους εχει ο Θεός και αν με ρωτήσετε για τα παιδάκια στην Αφρική θα σας πως πως είμαι σίγουρη πως μετα θάνατον θα είναι στο καλύτερο μέρος γιατι εδώ είναι απλα μια στάση .