Μου έγραψε λοιπόν ο γιατρός αξονική θωρακος, και μαγνητική μαστού ήταν Τετάρτη ... Φυσικα οι ώρες κυλούσαν βασανιστικά... Είχα αγχωθεί γιατί δεν είχα γιατρό. Στον συγκεκριμένο παπάρα όσο καλός και να ήταν δεν υπήρχε περίπτωση να πάω και να έβρισκα τα χρήματα γιατί θεωρούσα πως οτι χειρότερο μπορείς να κανεις σ´εναν ασθενη είναι να εκμεταλλευτέις την αγωνία του για τη ζωη.
Ωστόσο έψαχνα στο Ίντερνετ για τις αποτιτανωσεις. Ευτυχώς έβλεπα πως είναι στο στάδιο 0 και είναι το αρχικό στάδιο καρκίνου μαστού που δεν είναι μεταστατικό και δεν είναι ανησυχητικό σε σχέση με άλλα που διάβαζα ...
Φυσικα σε όλο αυτο μου εχει σταθεί ένας φίλος ιατρός ο Μανώλης ο οποίος είναι πλήρως ενημερωμένος και πάντα πρόθυμος να μου εξηγήσει τα πάντα . Η μαστογραφια έλεγε μόνο για αποτιτανωσεις και όχι για κάποιο άλλο εύρημα .
Μέσα στην αγωνία μου για το τι θα γίνει είχα κάπως ηρεμήσει . Παρασκευή είχα να κάνω την αξονικη θωρακος για να δουμε αν ειχε ξεφύγει τίποτα ( μετασταση )
Το βράδυ της Πέμπτης ήταν εφιαλτικό δεν έκλεισα μάτι ... Είχα πλανταξει στο κλάμα με ενα τεράστιο γιατι !!!!!
Φυσικα απάντηση δεν έχω πάρει ούτε τώρα κ ούτε πρόκειται ....
Ωστόσο είχα αγχωθεί τόσο πολυ που δεν είχα γιατρο που δεν είχα και λύση άμεση να πω πως τουλάχιστον εχει δρομολογηθεί το θέμα !
Πήγα τελικα έκανα την αξονική στο περιστέρι και μετα έφυγα αποφασισμένη να βρω γιατρό στον Άγιο Σαββα.
Πήγα λοιπόν με το ξαδερφο μου και με το που πάμε στο νοσοκομείο έχοντας μαζι μου τη μαστογραφία.... Βρίσκω μια γιατρο στο διάδρομο και της λέω !
Καλημέρα έχω καρκίνο είμαι 29 και μου ζήτησαν φακελάκι για να με χειρουργησουν....
Η γυναίκα τα έπαιξε γιατι ήταν και εκείνη νέα και ευαισθητοποιημενη.
Μου λέει έλα εδώ ... Με πήγε επι τόπου στα εξωτερικά ιατρεία και με το που με είδε ο γιατρός μου κάνει επι τόπου εισαγωγή !!!!
Είχα αρχίσει να ήρεμω κάπως ... Πήρα και την αξονικη που ήταν καθαρη και ηρεμήσα ακόμα περισσοτερο.
Μου είπαν πως θα μου τηλεφώνουσαν για να πάω να μου κάνουν τον έλεγχο και να χειρουργηθω τελικά...
Μπήκα τελικα Τετάρτη για έλεγχο και η εγχείρηση θα γινόταν Παρασκευή 14/9 ( του Σταύρού)
Ήλπιζα κάθε μέρα πως θα είναι η πιο ήπια περίπτωση μαστού οπως και οι περισσότερες γυναίκες . Είχα διαβάσει αρκετά στο Ίντερνετ οπότε είχα μια ιδέα πάνω κάτω με βάση τη μαστογραφια μου τι μπορει να βρούν....
Ο Βασίλης φυσικά σε όλα αυτά δίπλα μου με εμψυχωνε και μου έλεγε πως εχει καλο προαισθημα.
Εφτασε η παραμονή της επέμβασης ... Είχα πάρει τα νυχτικακια μου και ευτυχώς είχα έναν θάλαμο για πάρτη μου . Είχα πάρει και τηλεόραση και λέω Οκ θα περάσει και θα πάω Σπιτι μου στην καθημερινότητα μου . Στο αρχικο στάδιο μαστού χρειάζονται μόνο ακτινοβολίες δηλ τίποτα ! Ενας μήνας ιστορία και μετα απλα έλεγχος .
Πέφτω να κοιμηθώ νωρίς γιατι η επέμβαση θα γινόταν στις 7 το πρωί.
Ξημέρωσε 14/9 και ήρθε η μητέρα μου με τις θείες μου για να με προλάβουν πριν το χειρουργείο ...
Είχα κοιμηθει αγκαλια με τον Βασίλη μου και κάναμε όνειρα για όταν τελειώσει ολη αυτη η ιστορία ...
Εφτασε λοιπόν η ώρα που ήρθε ο τραυματιοφορεας για να με πάρει για το χειρουργείο .. Μου φόρεσαν το πράσινο κλασσικό φορεματακι... Και με πήγαν στο κρύο δωμάτιο χειρουργειου . Δεν είχα ξανα τέτοια εμπειρία, είχα βγάλει κρεατακοα και αμυγδαλες όταν ήμουν 5 και απο τότε δεν θυμάμαι και πολλα !
Ήταν απο πάνω μου κάποιες νοσοκόμες οι οποίες με προετοιμάζαν .
Σε κάποια φάση μου βάζουν το φάρμακο και η τελευταια συζήτηση που ακούω μεταξύ τους είναι η εξής ... : πόσο ; 29;;;; Ε όχι ρε γαμωτο κρίμα ....
Και ξύπναω στην ανανηψη... Με ενα αεροθερμο στα πόδια ... Ετρεμα σαν το ψάρι και έκανα έμετο σε ενα πλαστικό κουβαδακι που μου είχαν δίπλα. Ένιωθα πως κάτι ειχε παει στραβά ... Λένε πως όταν κοιμόμαστε η είμαστε σε κόμμα αντιλαμβανόμαστε πολλά ... Πρέπει να ισχύει όντως ...
Ήρθε η ειδικευομενη και τη ρωτάω πως πήγε; Μου λέει : νεα είσαι όλα θα τα αντιμετωπίσεις ....
Κατάλαβα .... Ήρθε η ώρα που με πήγαν και στο δωμάτιο μου . Ήταν πολλοι συγγενείς και φίλοι . Εγω ποναγα φρικτά στο στομάχι και έκανα έμετο συνέχεια .
Η αντίδραση όλων ήταν περίεργη ... Μου γελαγαν και ήταν υπέρ του φυσιολογικου καλοί μαζι μου . Δεν μου άρεσε καθόλου ... Ρώταγα συνέχεια και μου έλεγαν τα μισά . Μου απαντούσαν πως όλα θα περάσουν και θα είμαι καλά! Εγω στην άγνοια μου έλεγα το ξέρω !
Ωστόσο κατουριομουν υπερβολικά και μου είχαν φέρει μια πάπια ... Ήταν και 4 ώρες το χειρουργείο ... Ορος με τα κιλά ... Έπρεπε να πάω τουαλέτα αλλα απ τη ζαλαδα δεν γινόταν να σηκωθω θα έπεφτα κάτω. Ντρεπομουν και τον Βασίλη ... Τους εδιωξα όλους έξω μήπως και συμφιλίωθωμε την πάπια ... Τα κατάφερα αλλα συνέχιζα να ντρέπομαι τον Βασίλη ο οποίος ήταν πολυ ψύχραιμος και με βοηθούσε .ρωταγα το σόι όλα καλα μου έλεγαν ... Οι εμετοι συνεχίζονταν και η αγωνία ήταν επισης βασανιστικη έπρεπε να περιμένω τον γιατρό να μιλήσω να μου πει τι φάνηκε στη ταχεία βιοψία.
Τελικα ο γιατρός ειχε φύγει και περίμενα να μιλήσω το απόγευμα μαζι του τηλεφωνικά .
Είχα στο θάλαμο 15 άτομα φίλους και κολλητούς οι οποίοι είχαν ενημερωθεί πριν απο εμένα και ήταν όλοι πολυ καλοί μαζι μου και συμπαράστατικοι... Δίπλα μου ο Βασίλης να μου κρατάει το χέρι και να μ εχει αγκαλια οσο μπορούσε .. Μου είχαν βάλει κάτι σωληναρια που κατέληγαν σε κάτι μπουκάλια . Το ενα ξεκινούσε μέσα απο την μασχαλη και το δεύτερο μέσα απ το στήθος μου...ήταν για να καταλήγουν τα υγρά της επέμβασης και να αποφευχθεί η μόλυνση .
Δεν ποναγα και ήθελα να πιστεύω πως όλα έχουν παει καλα και θα τελειώσει εκει.
Ήρθε η ώρα λοιπόν που θα μιλούσα με τον γιατρο ...
Μιλήσαμε τηλεφωνικά γιατι έπρεπε να φύγει άμεσα απ το νοσοκομείο .
Ο οποίος μου είπε το εξής ...
Δυστυχώς αυτο που βρήκαμε δεν ήταν και το πιο ήπιο .. Και είχαν πειραχτει και 2 λεμφαδενες. Θα χρειαστεί να κανείς κάποιες χημειοθεραπειες για επικουρικους λόγους γιατι είσαι νεα και τα κύτταρα σου ανανεώνονται πολυ γρήγορα ....
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό και έχω φρικαρει .... Χημειοθεραπειες!!!!!!!! Γιατι ;
Γιατι; Γιατι; Δεν μπορούσα να το δεχτώ ... Είχα φρικαρει .... Φυσικα το βράδυ δεν κοιμήθηκα και έκανα βόλτες στο νοσοκομείο .. Δεν γινόταν να ηρεμήσω .
Οτι και να μου έλεγαν εγω τα έβλεπα μαύρα και νόμιζα πως έχω το χειρότερο του κόσμου ...
Την επόμενη μέρα ήρθε ο γιατρός να με δει και μου είπε και το εξής ... Θα περιμένουμε την κανονική βιοψια που βγαίνει σε 1 μήνα για να δουμε αν γλιτώσαμε την μαστεκτομη ....
Λέω οριστε ;;;;;;;; Ποια μαστεκτομη ;;;; Αφου βγάλαμε τον όγκο γιατι να κόψω το στήθος μου ; Μου λέει για λόγους ασφαλείας καλο θα ήταν να το αφαιρέσεις εάν μας δείξει η βιοψια πως τα τελευταια κομμάτια που σου έβγαλα ήταν οριακά καθαρά ....ωστόσο οι παρακεντησεις πριν το χειρουργείο δεν είχαν δείξει τίποτα απολύτως !!!!! Είχα κ εγω την εντύπωση πως δεν είμαι και η χειρότερη περίπτωση !!!! Και στη πορεία βγήκαν όλα αυτά...
Προσπαθούσα να το δεχτω και τα βραδυα στο νοσοκομείο ήταν εφιαλτικα... Κρίσεις πανικου την ώρα που κοιμομουν...
Αν δεν μου έπιανε το χέρι π Βασίλης δεν μ έπαιρνε ο ύπνος ....
Ήλπιζα να ξύπνησω και να είναι όντως ενα κακο όνειρο ... Που να φανταστώ την συνέχεια ...
Ωστόσο έψαχνα στο Ίντερνετ για τις αποτιτανωσεις. Ευτυχώς έβλεπα πως είναι στο στάδιο 0 και είναι το αρχικό στάδιο καρκίνου μαστού που δεν είναι μεταστατικό και δεν είναι ανησυχητικό σε σχέση με άλλα που διάβαζα ...
Φυσικα σε όλο αυτο μου εχει σταθεί ένας φίλος ιατρός ο Μανώλης ο οποίος είναι πλήρως ενημερωμένος και πάντα πρόθυμος να μου εξηγήσει τα πάντα . Η μαστογραφια έλεγε μόνο για αποτιτανωσεις και όχι για κάποιο άλλο εύρημα .
Μέσα στην αγωνία μου για το τι θα γίνει είχα κάπως ηρεμήσει . Παρασκευή είχα να κάνω την αξονικη θωρακος για να δουμε αν ειχε ξεφύγει τίποτα ( μετασταση )
Το βράδυ της Πέμπτης ήταν εφιαλτικό δεν έκλεισα μάτι ... Είχα πλανταξει στο κλάμα με ενα τεράστιο γιατι !!!!!
Φυσικα απάντηση δεν έχω πάρει ούτε τώρα κ ούτε πρόκειται ....
Ωστόσο είχα αγχωθεί τόσο πολυ που δεν είχα γιατρο που δεν είχα και λύση άμεση να πω πως τουλάχιστον εχει δρομολογηθεί το θέμα !
Πήγα τελικα έκανα την αξονική στο περιστέρι και μετα έφυγα αποφασισμένη να βρω γιατρό στον Άγιο Σαββα.
Πήγα λοιπόν με το ξαδερφο μου και με το που πάμε στο νοσοκομείο έχοντας μαζι μου τη μαστογραφία.... Βρίσκω μια γιατρο στο διάδρομο και της λέω !
Καλημέρα έχω καρκίνο είμαι 29 και μου ζήτησαν φακελάκι για να με χειρουργησουν....
Η γυναίκα τα έπαιξε γιατι ήταν και εκείνη νέα και ευαισθητοποιημενη.
Μου λέει έλα εδώ ... Με πήγε επι τόπου στα εξωτερικά ιατρεία και με το που με είδε ο γιατρός μου κάνει επι τόπου εισαγωγή !!!!
Είχα αρχίσει να ήρεμω κάπως ... Πήρα και την αξονικη που ήταν καθαρη και ηρεμήσα ακόμα περισσοτερο.
Μου είπαν πως θα μου τηλεφώνουσαν για να πάω να μου κάνουν τον έλεγχο και να χειρουργηθω τελικά...
Μπήκα τελικα Τετάρτη για έλεγχο και η εγχείρηση θα γινόταν Παρασκευή 14/9 ( του Σταύρού)
Ήλπιζα κάθε μέρα πως θα είναι η πιο ήπια περίπτωση μαστού οπως και οι περισσότερες γυναίκες . Είχα διαβάσει αρκετά στο Ίντερνετ οπότε είχα μια ιδέα πάνω κάτω με βάση τη μαστογραφια μου τι μπορει να βρούν....
Ο Βασίλης φυσικά σε όλα αυτά δίπλα μου με εμψυχωνε και μου έλεγε πως εχει καλο προαισθημα.
Εφτασε η παραμονή της επέμβασης ... Είχα πάρει τα νυχτικακια μου και ευτυχώς είχα έναν θάλαμο για πάρτη μου . Είχα πάρει και τηλεόραση και λέω Οκ θα περάσει και θα πάω Σπιτι μου στην καθημερινότητα μου . Στο αρχικο στάδιο μαστού χρειάζονται μόνο ακτινοβολίες δηλ τίποτα ! Ενας μήνας ιστορία και μετα απλα έλεγχος .
Πέφτω να κοιμηθώ νωρίς γιατι η επέμβαση θα γινόταν στις 7 το πρωί.
Ξημέρωσε 14/9 και ήρθε η μητέρα μου με τις θείες μου για να με προλάβουν πριν το χειρουργείο ...
Είχα κοιμηθει αγκαλια με τον Βασίλη μου και κάναμε όνειρα για όταν τελειώσει ολη αυτη η ιστορία ...
Εφτασε λοιπόν η ώρα που ήρθε ο τραυματιοφορεας για να με πάρει για το χειρουργείο .. Μου φόρεσαν το πράσινο κλασσικό φορεματακι... Και με πήγαν στο κρύο δωμάτιο χειρουργειου . Δεν είχα ξανα τέτοια εμπειρία, είχα βγάλει κρεατακοα και αμυγδαλες όταν ήμουν 5 και απο τότε δεν θυμάμαι και πολλα !
Ήταν απο πάνω μου κάποιες νοσοκόμες οι οποίες με προετοιμάζαν .
Σε κάποια φάση μου βάζουν το φάρμακο και η τελευταια συζήτηση που ακούω μεταξύ τους είναι η εξής ... : πόσο ; 29;;;; Ε όχι ρε γαμωτο κρίμα ....
Και ξύπναω στην ανανηψη... Με ενα αεροθερμο στα πόδια ... Ετρεμα σαν το ψάρι και έκανα έμετο σε ενα πλαστικό κουβαδακι που μου είχαν δίπλα. Ένιωθα πως κάτι ειχε παει στραβά ... Λένε πως όταν κοιμόμαστε η είμαστε σε κόμμα αντιλαμβανόμαστε πολλά ... Πρέπει να ισχύει όντως ...
Ήρθε η ειδικευομενη και τη ρωτάω πως πήγε; Μου λέει : νεα είσαι όλα θα τα αντιμετωπίσεις ....
Κατάλαβα .... Ήρθε η ώρα που με πήγαν και στο δωμάτιο μου . Ήταν πολλοι συγγενείς και φίλοι . Εγω ποναγα φρικτά στο στομάχι και έκανα έμετο συνέχεια .
Η αντίδραση όλων ήταν περίεργη ... Μου γελαγαν και ήταν υπέρ του φυσιολογικου καλοί μαζι μου . Δεν μου άρεσε καθόλου ... Ρώταγα συνέχεια και μου έλεγαν τα μισά . Μου απαντούσαν πως όλα θα περάσουν και θα είμαι καλά! Εγω στην άγνοια μου έλεγα το ξέρω !
Ωστόσο κατουριομουν υπερβολικά και μου είχαν φέρει μια πάπια ... Ήταν και 4 ώρες το χειρουργείο ... Ορος με τα κιλά ... Έπρεπε να πάω τουαλέτα αλλα απ τη ζαλαδα δεν γινόταν να σηκωθω θα έπεφτα κάτω. Ντρεπομουν και τον Βασίλη ... Τους εδιωξα όλους έξω μήπως και συμφιλίωθωμε την πάπια ... Τα κατάφερα αλλα συνέχιζα να ντρέπομαι τον Βασίλη ο οποίος ήταν πολυ ψύχραιμος και με βοηθούσε .ρωταγα το σόι όλα καλα μου έλεγαν ... Οι εμετοι συνεχίζονταν και η αγωνία ήταν επισης βασανιστικη έπρεπε να περιμένω τον γιατρό να μιλήσω να μου πει τι φάνηκε στη ταχεία βιοψία.
Τελικα ο γιατρός ειχε φύγει και περίμενα να μιλήσω το απόγευμα μαζι του τηλεφωνικά .
Είχα στο θάλαμο 15 άτομα φίλους και κολλητούς οι οποίοι είχαν ενημερωθεί πριν απο εμένα και ήταν όλοι πολυ καλοί μαζι μου και συμπαράστατικοι... Δίπλα μου ο Βασίλης να μου κρατάει το χέρι και να μ εχει αγκαλια οσο μπορούσε .. Μου είχαν βάλει κάτι σωληναρια που κατέληγαν σε κάτι μπουκάλια . Το ενα ξεκινούσε μέσα απο την μασχαλη και το δεύτερο μέσα απ το στήθος μου...ήταν για να καταλήγουν τα υγρά της επέμβασης και να αποφευχθεί η μόλυνση .
Δεν ποναγα και ήθελα να πιστεύω πως όλα έχουν παει καλα και θα τελειώσει εκει.
Ήρθε η ώρα λοιπόν που θα μιλούσα με τον γιατρο ...
Μιλήσαμε τηλεφωνικά γιατι έπρεπε να φύγει άμεσα απ το νοσοκομείο .
Ο οποίος μου είπε το εξής ...
Δυστυχώς αυτο που βρήκαμε δεν ήταν και το πιο ήπιο .. Και είχαν πειραχτει και 2 λεμφαδενες. Θα χρειαστεί να κανείς κάποιες χημειοθεραπειες για επικουρικους λόγους γιατι είσαι νεα και τα κύτταρα σου ανανεώνονται πολυ γρήγορα ....
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό και έχω φρικαρει .... Χημειοθεραπειες!!!!!!!! Γιατι ;
Γιατι; Γιατι; Δεν μπορούσα να το δεχτώ ... Είχα φρικαρει .... Φυσικα το βράδυ δεν κοιμήθηκα και έκανα βόλτες στο νοσοκομείο .. Δεν γινόταν να ηρεμήσω .
Οτι και να μου έλεγαν εγω τα έβλεπα μαύρα και νόμιζα πως έχω το χειρότερο του κόσμου ...
Την επόμενη μέρα ήρθε ο γιατρός να με δει και μου είπε και το εξής ... Θα περιμένουμε την κανονική βιοψια που βγαίνει σε 1 μήνα για να δουμε αν γλιτώσαμε την μαστεκτομη ....
Λέω οριστε ;;;;;;;; Ποια μαστεκτομη ;;;; Αφου βγάλαμε τον όγκο γιατι να κόψω το στήθος μου ; Μου λέει για λόγους ασφαλείας καλο θα ήταν να το αφαιρέσεις εάν μας δείξει η βιοψια πως τα τελευταια κομμάτια που σου έβγαλα ήταν οριακά καθαρά ....ωστόσο οι παρακεντησεις πριν το χειρουργείο δεν είχαν δείξει τίποτα απολύτως !!!!! Είχα κ εγω την εντύπωση πως δεν είμαι και η χειρότερη περίπτωση !!!! Και στη πορεία βγήκαν όλα αυτά...
Προσπαθούσα να το δεχτω και τα βραδυα στο νοσοκομείο ήταν εφιαλτικα... Κρίσεις πανικου την ώρα που κοιμομουν...
Αν δεν μου έπιανε το χέρι π Βασίλης δεν μ έπαιρνε ο ύπνος ....
Ήλπιζα να ξύπνησω και να είναι όντως ενα κακο όνειρο ... Που να φανταστώ την συνέχεια ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου