Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Κυριακή Γιορτή...

Οσο παιρνούν οι ώρες τόσο η ψυχολογία πέφτει . Θέλω και προσπαθώ με τη λογική μου να σκεφτώ πως όλα θα πάνε ρολόι.
Δυσκολεύομαι. Απο την αρχή της όλης ιστορίας απ το "τίποτα " έβγαινε κατι χειρότερο. Το κακό όνειρο που θα τελειώσει εχει γίνει τεράστιο και δεν τελειώνει. Όντως ενώ στην αρχή δεν σκέφτηκα τόσο το "γιατί" γιατί όχι εγω ; Ποια είμαι ; Επίσης έλεγα πως θέλω να πεθάνω .. Κατάθλιψη . Φάε σκατά τώρα Άντα. Οκ ήταν ανάγκη να είμαι τόσο δύσκολη περίπτωση ; Ο μαστός πάει καλά...εγώ γιατί όχι ; Ξέρω πως όλα αυτα δεν θα απαντηθούν.
Θεέ μου αφέθηκα σε εσένα αλλά μου δείχνεις πως δεν με θες εδώ ... Όλοι μου λένε για τα σχέδια σου... Και μετά για την ψυχολογία πως εγω μπορώ να με σώσω αν εσυ δεν θέλεις ;
Θέλω να ζήσω και να γίνω καλά. Θα μου πείτε ποιος καρκινοπαθής δεν το θέλει ; Κανείς δεν θέλει να πεθάνει . Πιστεύετε όντως πως η ψυχολογία παίζει τόσο σοβαρό λόγο ;
Προσπαθώ να πιστέψω πως θα ξεμπερδεψω απ όλο αυτό κάποια στιγμή αλλα δυσκολεύομαι. Φοβάμαι και τρομάζω. Πως γίνεται να μην τρομάζω ; Είναι το πιο τρομακτικό πράγμα της ζωης μου. Δεν έχω τον έλεγχο του σώματος μου . Θέλω να κάνω όνειρα και δυσκολευομαι . Έχω περάσει πολύ δύσκολα χρόνια. Και η τραγική ειρωνία της υπόθεσης .... Πριν ξεκινήσω χημειοθεραπειες κάποια γυναίκα με πήρε τηλ. Ήταν μια κοντινή φίλη του πατέρα μου. ( έχω να τον δώ και να του μιλήσω απ τα 13. Δεν ασχολήθηκε μαζι μου ποτε )
Μου λέει κορίτσι μου ο πατέρας σου εχει καρκίνο στον πνεύμονα ... Σε προχωρημένο στάδιο και εχει Πάει στα οστα. Λέω μάλιστα ... Το δικό μου θέμα το ξέρετε ; Μου λέει όχι .. Ε της εξηγώ και άρχισε τα " όχι ρε κορίτσι μου "
Τη πρώτη μου χημειο την έκανα την ίδια μέρα με τον πατέρα μου . Πριν ξεκινήσω όμως στρεσαριστηκα πολυ με όλο αυτο το γεγονός . Οκ συγχωρεσα ... Αλλα πέρασα και πολυ θυμό. Δεν έχω παει να τον δώ να τα πούμε για τους καρκίνους μας. Μιλάμε καμία φορά στο τηλ και του κάνω τη χάρη να τον αποκαλώ μπαμπά ..( μου βγαίνει δύσκολα είναι η αλήθεια )
Δεν ξέρω τι να πω. Περνάω δύσκολα όντως . Δεν έχω δεχτεί πως έχω καρκίνο το αρνούμαι . Μου φαίνεται βουνό όλο αυτό που έρχεται . Είχα ακούσει και για μια Κυρια που έφυγε απο ήπαρ μέσα σε ενα χρόνο . Και Οκ δεν πρέπει να τ ακούω αλλα μου σκάει συνέχεια στο κεφάλι .θελω να τα σπάσω όλα! Γιατι να βασανίζονται οι άνθρωποι ; Θα μου πείτε... Η αρρώστια μπορεί αν υπαρχει ψυχικό υπόβαθρο μπορει να κάνει έναν δαίμονα Άγγελο . Η αλληλεγγύη που υπαρχει ανάμεσα στους καρκινοπαθής και η ανιδιοτελής αγάπη δεν υπαρχει σε κανένα άλλο κοινωνικο σύνολο . Ξαφνικά απέκτησα και άλλη μια οικογένεια τόσο δυνατή που βούρκονουν τα ματια μου οσο το σκέφτομαι . Γιατι έχουν πονέσει σαν κ εμένα . Έχουν φοβηθεί σαν κ εμένα . Έχουν τρομάξει σαν κ εμένα . Έχουν νιώσει μόνοι σαν κ εμένα . Τους αγαπάω χωρίς να τους γνωρίζω .
Πόσο θέλω να πάρω το ροζ μου ποδήλατο και να πάω βόλτα ! Να πάω για τρέξιμο ! Να κάνω γυμναστική! Θέλω να κάνω πιο μακρινά όνειρα αλλα φοβάμαι . Νιώθω πως δεν θα ξανά είμαι οπως πριν ποτε . Απο τη μια καλό! Απ την άλλη ... Δυσκολεύομαι να με "δώ" πιο αδύναμη .
Αν ειχε χτυπήσει το αριστερό μου στήθος δεν θα μ ένοιαζε ! Δεν με νοιάζει η εμφάνιση απλα η καράφλα και η χλωμάδα μου θυμίζει τι περνάω.
Όλοι όσοι μου λέτε πως είστε καλά τώρα βοηθήστε με και πείτε μου. Πως διαχειριζοσασταν τον τρόμο ; Τον φόβο ; Και την ανασφάλεια του μέλλοντος ;
Χθες ήρθε μια απ τις κολλητες μου και πήγαμε βόλτα με το αμάξι . Στο ράδιο έπαιζε ενα κομμάτι που τόσα χρονια είχα βαρεθεί να το ακούω . Πολυ κλασσικό εώς και εμπορικό πλέον ..
Αυτη τη φορα όμως οι στίχοι μου μίλησαν και άρχισα να κλαίω και να μιλάει η ψυχη μου μέσα απο αυτο ειδικα σε ενα σημειο που ουρλιαζει στο ρεφρεν...
Σας το παραθέτω μαζι με τους στίχους .

Every time that I look in the mirrorAll these lines on my face gettin' clearer, the past is goneIt went by like dusk to dawn, Isn't that the way?Everybody's got their dues in life to pay
Well I know nobody knowsWhere it comes and where it goesI know it's everybody's sinYou got to lose to know how to win
Half my life's in book's written pagesLive and learn from fools and from sagesYou know it's trueAll the things you do, come back to you
Sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, I'm just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away
Sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, I'm just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away
Listen, dream on, dream on, dream onDream until the dream come trueYea, dream on, dream on, dream onDream until your body getting blue
Dream on, dream onDream on, dream onDream on, dream onDream on, oh
Sing, sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, it's just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away
Sing, sing with me, sing for the yearSing for the laughter and sing for the tearSing with me, it's just for todayMaybe tomorrow the good Lord'll take you away

http://www.youtube.com/watch?v=txlXcJDtDwM

4 σχόλια:

  1. καλημερα καταπληκτικο κειμενο ειμαι απο τις φανατικες σου αναγνωστριες τη γενναιοτητα τι μεγαλειο ψυχης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γεια σου κοριτσάκι!
    Είχα αφήσει σχόλιο στην προηγουμενη ανάρτηση και πέρασα να δω αν απάντησες!
    Βρήκα καινούργια ανάρτηση...ακόμα και αυτό που κανεις είναι σπουδαίο...
    το να εξωτερικεύουμε τους φόβους μας είναι σημαντικό...
    ρωτάς αν η ψυχολογική κατάσταση είναι σημαντικός παράγοντας...
    NAI αγάπη μου είναι!
    Το να ονειρεύεσαι το μέλλον είναι σημαντικό σημαντικότερο όμως είναι να βάζεις στόχους καθημερινούς...
    να στοχεύεις στην κάθε μέρα σου!
    φιλώ και χαιρετώ σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα! σ ευχαριστώ για τη συμβουλή ειμαι ακόμα στη φάση που με πιάνει πανικός και τρέμουλο. και ΤΡΟΜΟΣ. θα παω σε ειδικο αυτη την εβδομαδα να με βοηθησει γιατι δεν τα καταφερνω μονη μου.

      Διαγραφή